Αυτό δεν είναι τραγούδι #1418
DJ της ημέρας, η Μαρίκα Συμεωνίδου
Καλοκαίρι, διακοπές, χωρίς ρολόι, ο χρόνος πλαταίνει. Αισθάνεσαι τη φύση, τη νύχτα, τη μουσική, κάθε ήχο, κάθε , άρωμα. Είσαι καρφωμένος στον έναστρο ουρανό, όπως ο Λόρδος Βύρων ή Αν Μπροντέ, φαντάζομαι όπως ο καθένας. Η νύχτα είναι ένα ποιητικό θέμα όπως λες κι εσύ — ή, μάλλον, όπως λένε οι Scorpions.
She walks in beauty
She walks in beauty, like the night
Of cloudless climes and starry skies,
And all that’s best of dark and bright
Meets in her aspect and her eyes;
Thus mellow’d to that tender light
Which Heaven to gaudy day denies.
One shade the more, one ray the less,
Had half impair’d the nameless grace
Which waves in every raven tress
Or softly lightens o’er her face,
Where thoughts serenely sweet express
How pure, how dear their dwelling-place.
And on that cheek and o’er that brow
So soft, so calm, yet eloquent,
The smiles that win, the tints that glow,
But tell of days in goodness spent,—
A mind at peace with all below,
A heart whose love is innocent.
She walks in beauty, like the night / 1814 /
George Gordon Byron / Hebrew Melodies / CLXXIII / 1815
Περπατάει στην ομορφιά
Περπατάει στην ομορφιά, όπως η νύχτα
Από τα ζεστά κλίματα και τον αστρικό ουρανό.
Κι όλα όσα είναι καλύτερα από σκοτεινά και φωτεινά
Συναντούν τη μορφή της και τα μάτια της.
Έτσι έλιωσε σε εκείνο το τρυφερό φως
Που ο ουρανός για την πορφυρή ημέρα αρνείται.
Μια σκιά τόσο περισσότερο, μια ακτίνα λιγότερο,
αδύναμη από την ανώνυμη χάρη
Που κυματίζει σε κάθε μαύρο μαλλί ,
Ή ελαφρώς φωτίζει το πρόσωπο της.
Όταν σκέψεις γλυκά γλυκά εκφράζουν,
Πόσο καθαρή, πόσο λατρευτή κατοικία των θεών.
Και σε αυτό το μάγουλο και σε αυτό το πρόσωπο,
Τόσο μαλακό, τόσο ήρεμο, αλλά τόσο εκφραστικό,
Τα χαμόγελα που κερδίζουν, οι αποχρώσεις που λάμπουν,
Όμως λένε στις ημέρες που πέρασαν,
Ένα μυαλό σε ειρήνη με όλα τα κάτω,
Μια καρδιά της οποίας η αγάπη είναι αθώα!
Μτφ, Μαρίκα Συμεωνίδου
Anne Brontë, Night
I love the silent hour of night,
For blissful dreams may then arise,
Revealing to my charmed sight
What may not bless my waking eyes!
And then a voice may meet my ear
That death has silenced long ago;
And hope and rapture may appear
Instead of solitude and woe.
Cold in the grave for years has lain
The form it was my bliss to see,
And only dreams can bring again
The darling of my heart to me.
Ανν Μπροντέ, νύχτα
Aγαπώ τη σιωπηρή ώρα της νύχτας,
Για ευγενικά όνειρα μπορεί τότε να ανατέλλει,
Αποκαλύπτοντας τη γοητευτική μου θέα
Τι μπορεί να μην ευλογήσει τα μάτια μου!
Και τότε μια φωνή μπορεί να πλησιάσει το αυτί μου
Αυτός ο θάνατος έχει σιγήσει εδώ και πολύ καιρό.
Και ελπίδα και αρπαγή μπορεί να εμφανιστούν
Αντί της μοναξιάς και της θλίψης.
Κρύο στον τάφο για χρόνια έχει χαράξει
Η μορφή ήταν η ευχή μου να δω,
Και μόνο τα όνειρα μπορούν να φέρουν και πάλι
την αγάπη της καρδιάς μου σε μένα.
Μτφ, Μαρίκα Συμεωνίδου
* * *
Εικόνα εξωφύλλου: Eddie Clarke, γκράφιτι στο Λονδίνο, περιοχή Borough Market, 2/3/2007
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
from dimart https://ift.tt/2NTAfzz
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου