Αυτό δεν είναι τραγούδι #1147
DJ της ημέρας, ο Τάκης Φωτιάδης
Η ταραντέλα, ο πασίγνωστος νοτιοϊταλικός χορός, ξεκίνησε από την Απουλία και εξαπλώθηκε στο πάλαι ποτέ Βασίλειο των Δύο Σικελιών. Χορός γρήγορος, συνήθως στα 6/8. Ποικίλα όργανα συμμετέχουν στη μουσική (βιολί, ακορντεόν, ό,τι υπάρχει) αλλά το βασικό είναι το ντέφι (ντέφι όχι σαν το γνωστό από τα λαϊκά, εκείνο που συνήθως κρατά η γλάστρα και το κοπανάει αφηρημένα στο σχίσιμο του φουστανιού, αλλά ντέφι μεγάλο, σαν το ηπειρώτικο, που παίζεται με πιο περίπλοκο τρόπο). Και συνήθως ο χορός και η μουσική εξελίσσονται παράλληλα, ως κόντρα του μουσικού που παίζει το ντέφι και του χορευτή ή των χορευτών: ποιος θα αντέξει περισσότερο και πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα.
Υπάρχουν δύο εκδοχές του χορού: η μαγικο-θρησκευτική ταραντέλα, που χορεύεται από έναν και υποτίθεται πως αποσκοπεί, μέσω του ντελίριου, του ιδρώτα και της εξάντλησης να θεραπεύσει από το τσίμπημα της δηλητηριώδους αράχνης, της ταραντούλας — συγκεκριμένα, της Lycosa tarantula· και η εκδοχή του ζευγαριού που χορεύει φλερτάροντας ή φλερτάρει χορεύοντας. Η πρώτη εκδοχή μάλλον δείχνει και την καταγωγή της ταραντέλας.
Εδώ θα ακούσουμε μια άλλη εκδοχή: αυτή των Lounge Lizards, του συγκροτήματος που ίδρυσαν το 1979 ο σαξοφωνίστας John Lurie και ο αδελφός του Evan, πιανίστας. Αν η φάτσα ή το όνομα (ή και τα δύο) του John σας θυμίζουν κάτι και δεν ξέρετε τι, μπαίνω στον πειρασμό να μην σας το πω για να γκουγκλάρετε νυχτιάτικα. Αλλά θα σας το πω: ο John πρωταγωνιστούσε στο Down by law (Στην παγίδα του νόμου, 1986) του Jim Jarmusch, μαζί με τον Tom Waits και τον Roberto Benigni. Το συγκρότημα ήταν ενεργό μέχρι περίπου το 1998, με τους αδελφούς Lurie να είναι τα μοναδικά σταθερά μέλη. Το όνομα προέρχεται από την αμερικάνικη αργκό: lounge lizard, η σαύρα των σαλονιών, είναι ο απατεώνας που ντύνεται καλά και συχνάζει στα μέρη όπου συχνάζουν οι πλούσιοι, με σκοπό να αποπλανήσει πλούσιες κυρίες με ανησυχίες. Η Ταραντέλα είναι σύνθεση του Evan Lurie από το άλμπουμ Voice of Chunk (1988). Το ακούμε live από το φεστιβάλ Jazzgipfel στη Στουτγάρδη το 1989.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
Στο:Αυτό δεν είναι τραγούδι Tagged: Evan Lurie, Μουσική, Ταραντέλα, Jim Jarmusch, John Lurie, Lounge Lizards, Roberto Benigni, Tom Waits
from dimart http://ift.tt/2hzTm2v
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου