Χωρίς βάρος πια
—Τζουζέπε Ουνγκαρέτι—
Μετάφραση: Φοίβος Ι. Πιομπίνος
στον Οττόνε Ροζάι, 1934
Για έναν Θεό που θα γέλαγε σαν νήπιο,
Τόσα τιτιβίσματα σπουργιτιών,
Τόσοι χοροί μες στα κλαδιά,
Μια ψυχή απομένει χωρίς βάρος πια,
Τα λιβάδια έχουν τέτοια τρυφερότητα,
Τέτοια αιδώς αναβιώνει μες στα μάτια,
Τα χέρια σαν φύλλα
Γητεύονται μες στον αιθέρα…
Ποιος φοβάται πια, ποιος κρίνει;
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
Στο:Το ποίημα της εβδομάδας Tagged: ποίηση, Λογοτεχνία, Τζουζέπε Ουνγκαρέτι, Φοίβος Ι. Πιομπίνος
from dimart http://ift.tt/2yOyL4x
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου