Canzone triste

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1145
DJ της ημέρας, η Ελένη Κοσμά

Το τραγούδι αυτό μιλάει για δύο ανθρώπους που αγαπιούνται, μένουν στο ίδιο σπίτι, αλλά δεν μπορούν να συναντηθούν. Την ώρα που εκείνη ξυπνάει για να πάει στη δουλειά, εκείνος τελειώνει τη βάρδια του. Όταν επιστρέφει, εκείνος ετοιμάζεται πάλι για να φύγει.

Tα χρόνια που ακολούθησαν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο Ίταλο Καλβίνο έγραφε στίχους για τους Cantacronache, ένα γκρουπ μουσικών, συγγραφέων, διανοουμένων, στρατευμένων στην Αριστερά, όπως ο Ουμπέρτο Έκο, ο Τζιάνι Ροντάρι και, βεβαίως, ο Σέρτζιο Λιμπεροβίτσι, με τον οποίο ο Καλβίνο συνεργαζόταν ήδη στην Unitá. Οι Cantacronache ήταν, λοιπόν, ένα στρατευμένο μουσικό γκρουπ, που γεννήθηκε το 1958 και διαλύθηκε μόλις τέσσερα χρόνια μετά, το 1962, αφήνοντας πίσω περισσότερα από εκατό τραγούδια, εμπνευσμένα από τις δυσκολίες των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων, τους αγώνες των ανθρώπων στα πανεπιστήμια, στα εργοστάσια, στους δρόμους, στην ύπαιθρο και στην πόλη, αλλά και από τη λαϊκή παράδοση· τραγούδια πολιτικά με την έννοια ακριβώς που περιλαμβάνει και τοποθετεί στο κέντρο τον άνθρωπο. Τραγούδια, λοιπόν, για τον άνθρωπο, τα πάθη, τις (ιδιωτικές και τις συλλογικές του) δυσκολίες, την (ιδιωτική και τη συλλογική του) μνήμη.

Canzone triste· στίχοι: Ίταλο Καλβίνο, μουσική: Σέρτζιο Λιμπεροβίτσι, τραγούδι: Μαργκότ Γκαλάντε Γκαρόνε.  Από τον πρώτο δίσκο των Cantacronache.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι• αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

Στο:Αυτό δεν είναι τραγούδι Tagged: Cantacronache, Ίταλο Καλβίνο, Ελένη Κοσμά, Μαργκότ Γκαλάντε Γκαρόνε, Μουσική, Σέρτζιο Λιμπεροβίτσι

from dimart http://ift.tt/2wGh5nS
via IFTTT