Χριστούγεννα
—Κωστής Παλαμάς—
Και με πατεί κάθε αγριμιού και κάθε ανθρώπου φτέρνα,
κι είμαι μια χώρα και το φως με λούζει και η δροσιά,
σμίγουν αταίριαστες φωνές απάνου μου η ταβέρνα
πλάι πλάι κι η εκκλησιά.
Είδωλα, δαίμονες, ξωθιές, φαντάσματα, σκυλιά,
της νύχτας μέσα μου ο λαός κυλιέται και κουνιέται,
και μέσα στη χιλιόδιπλη καρδιά μου μια σπηλιά,
κι ένας Χριστός γεννιέται.
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
Στο:Το ποίημα της εβδομάδας Tagged: ποίηση, Κωστής Παλαμάς, Λογοτεχνία
from dimart http://ift.tt/2CLxIkF
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου