[Με τους εβένινους κροσσούς…]
—Καίσαρ Εμμανουήλ—
Με τους εβένινους κροσσούς της μυθικής της κόμης
έκθαμβη η Μνήμη υφαίνει αργά μιαν ερεβώδη νύχτα.
Λυκόφως, άνθη ημιθανή στο άνδηρο — και σιωπή
με τα ορφικά της δάκτυλα στους διάφωτους κροτάφους.
Αν μέσα στη φιλήδονη, ιουλιανή ατμοσφαίρα,
όπου η μαγεία εξατμίζεται μιας ατελείωτης πόζας,
μια δέσμη έδρεπε κανείς απ’ τ’ άσπιλα όνειρά της,
θα ευωδίαζε απ’ το θάνατο συνουσιασμένων κρίνων!
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
Στο:Το ποίημα της εβδομάδας Tagged: ποίηση, Καίσαρ Εμμανουήλ, Λογοτεχνία
from dimart http://ift.tt/2nWI4M9
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου