Αυτό δεν είναι τραγούδι #1060
Dj της ημέρας, ο Τάκης Φωτιάδης
Το 1957, σε μια διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο Brandeis στη Μασαχουσέτη, ο συνθέτης Gunther Schuller χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο «Τρίτο Κύμα» προκειμένου να περιγράψει ένα νέο μουσικό είδος, κάτι μεταξύ κλασικής μουσικής και τζαζ. Βασικό στοιχείο της μουσικής αυτής είναι ο αυτοσχεδιασμός. Το 1961 ο Schuller επανήλθε, διευκρινίζοντας ξανά ότι το νέο είδος είναι κάτι ανάμεσα στα δύο άλλα είδη και ότι όχι, δεν είναι υποκατηγορία της τζαζ και δεν στέκει ο όρος «Τζαζ Τρίτου Κύματος». Ξαναματαεπανήλθε το 1981, με μια λίστα του τι δεν είναι το Τρίτο Κύμα. Το Τρίτο Κύμα λοιπόν:
δεν είναι τζαζ με βιολιά
δεν είναι τζαζ με «κλασικά» όργανα
δεν είναι κλασική μουσική παιγμένη από τζαζίστες
δεν είναι να πετάξεις λίγο Ραβέλ ή Σαίνμπεργκ ανάμεσα σε be-bop σχήματα — ή αντιστρόφως
δεν είναι τζαζ σε μορφή φούγκας
δεν είναι φούγκα παιγμένη από τζαζίστες
δεν έχει στόχο να καταργήσει την τζαζ ή την κλασική μουσική· είναι απλώς μια ακόμα επιλογή ανάμεσα σε πολλές άλλες
Όλα αυτά αφορούν την ιστορία και τους μανιακούς των ταξινομήσεων. Σε κάθε περίπτωση, το Jacques Loussier Trio παραδοσιακά κατατάσσεται στο Τρίτο Κύμα, παρόλο που η μουσική του μάλλον εμπίπτει στον τρίτο κανόνα του Schuller για το τι δεν είναι Τρίτο Κύμα. Εκτός από τον πιανίστα Jacques Loussier, οι άλλοι δύο του τρίο ήταν ο Pierre Michelot στο κοντραμπάσο και ο Christian Garros στα κρουστά. Το Jacques Loussier Trio σχηματίστηκε το 1959 και έκανε κυρίως διασκευές μπαρόκ συνθετών, πρωτίστως του Μπαχ αλλά και του Βιβάλντι και άλλων. Γνώρισε αρκετά μεγάλη εμπορική επιτυχία, χωρίς να ενθουσιάσει πάντως τους κριτικούς και τους σχολαστικούς και τους πουρίστες της τζαζ. Το 1978 το τρίο διαλύθηκε και ο Loussier έστησε στην Provence, στο Château Miraval —το οποίο είχε αγοράσει το 1970— το δικό του στούντιο. Στα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο Elton John, ο Sting, οι Yes και οι Pink Floyd (λέγεται ότι στο στούντιο του Loussier στο Miraval ηχογραφήθηκε ένα μέρος του The Wall).
Το 1985 ο Jacques Loussier ξανάφτιαξε το τρίο του, με νέους συνεργάτες τον Vincent Charbonnier στο κοντραμπάσο και τον André Arpino στα κρουστά. Από το 1998, τον Charbonnier αντικαθιστούσε συχνά ο Benoit Dunoyer De Segonzac σε live ή σε ηχογραφήσεις — όπως στο άλμπουμ Satie: Gymnopédies Gnossiennes (1998), από το οποίο ακούμε ένα δείγμα:
Trivia: εκτός από πιανίστας και συνθέτης, ο Jacques Loussier, γεννημένος το 1934, είναι οινοπαραγωγός — βγάζει συγκεκριμένα εξαιρετικό ροζέ (84ο παγκοσμίως το 2012), το οποίο ονομάζει Pink Floyd. Επίσης είναι και πιλότος ελικοπτέρου (έχει δικό του). Το Château Miraval αγοράστηκε αργότερα από τον Μπραντ Πιτ και την Αντζελίνα Τζολί, οι οποίοι και παντρεύτηκαν εκεί, τον Αύγουστο του 2014. Στα τέλη του 2016, το έβγαλαν προς πώληση.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
Στο:Αυτό δεν είναι τραγούδι Tagged: André Arpino, Benoit Dunoyer De Segonzac, Château Miraval, Christian Garros, Elton John, Eric Satie, τζαζ, Αντζελίνα Τζολί, Μπραντ Πιτ, Μουσική, Τάκης Φωτιάδης, Jacques Loussier, Jacques Loussier Trio, Pierre Michelot, Pink Floyd, Sting, Vincent Charbonnier, Yes
from dimart http://ift.tt/2sC4mS5
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου