zougla: The Devil went down to Georgia

devil-with-fiddle

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1046
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Ζαχαριάδης

Από τον Φάουστ μέχρι την ευλογημένη από τον Λένιν υποθετική συμμαχία των μπολσεβίκων με τον Σατανά προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία για να οικοδομήσουν τον σοσιαλισμό, η «συμφωνία με τον διάβολο» είναι ένα από τα γνωστά και ενδιαφέροντα μοτίβα της —λαϊκής και μη— τέχνης και του folk lore των χριστιανικών λαών: ένας θνητός ζητάει μια χάρη από τον Οξαποδώ (ή από κάποιον κατώτερο δαίμονα) και προσφέρει ως αντάλλαγμα την ψυχή του.

Το ίδιο μοτίβο το βρίσκουμε και στο πεδίο της μουσικής και των μουσικών — με μια γερή δόση της μεσαιωνικής καχυποψίας απέναντι στο ταλέντο, στις ιδιαίτερες ικανότητες και, γενικά, στο διαφορετικό: ας θυμηθούμε εδώ τον μύθο για τη δοσοληψία του μπλουζίστα Robert Johnson με τον διάβολο, τον οποίον υποτίθεται ότι συνάντησε σε ένα στραυροδρόμι (άλλο κλασικό μοτίβο, το σταυροδρόμι ως μέρος όπου συχνάζουν διαβόλοι, τριβόλοι, νεράιδες και ξωτικά) και αντάλλαξε την ψυχή του με μια γερή δόση μουσικού ταλέντου:

Η δεξιοτεχνία του Niccolò Paganini στο βιολί μοιραία οδήγησε στη φήμη για τη δική του σχέση με τον Άρχοντα του Σκότους. Η καθολική εκκλησία αρνήθηκε να τον θάψει, η γενέτειρά του Γένοβα δεν δεχόταν τη σορό του και χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια και να μεσολαβήσει ο πάπας αυτοπροσώπως προκειμένου ο Paganini να ταφεί έστω στην Πάρμα.

Κάπως έτσι, μια μέρα ο Διάολος κατέφτασε στη Γεωργία (των ΗΠΑ, όχι του Καυκάσου), τσαντισμένος γιατί δεν είχε πάρει αρκετές ψυχές τις τελευταίες μέρες — ήταν σκληρά καρύδια οι Νότιοι. Κει που πήγαινε, συνάντησε έναν λεβέντη ονόματι Τζόνυ, που έπαιζε φοβερό βιολί. Ο Διάβολος έσπευσε να βάλει στοίχημα με τον πιτσιρκά: να κάνουνε κόντρα και, αν ο Τζόνυ αποδειχτεί καλύτερος να του δώσει ένα χρυσό βιολί, αν όμως όχι, να του πάρει την ψυχή. Ο Τζόνυ δέχτηκε, παρόλο που ήξερε ότι είναι αμαρτία να βάζεις στοίχημα με τον Οξαποδώ. Το κομμάτι έχει happy end, διότι ο Διάβολος παίζει καλά αλλά ο Τζόνυ καλύτερα κι έτσι κονομάει το χρυσό βιολί και κάνει και πλάκα στον Σατανά, καλώντας τον σε ρεβάνς όποτε γουστάρει.

The Devil went down to Georgia,
He was looking for a soul to steal
He was in a bind, ’cause he was way behind,
He was willing to make a deal
When he came across this young man
Sawing on a fiddle and playing it hot
And the Devil jumped up on a hickory stump and said,
«Boy let me tell you what:
I guess you didn´t know it, but I’m a fiddle player too,
And if you’d care to take a dare,
I’ll make a bet with you
Now you play a pretty good fiddle,
Boy, but give the Devil his due
I bet a fiddle of gold against your soul
‘Cause I think I’m better than you»

The boy said, «My name’s Johnny and it might be a sin,
But I’ll take your bet, you’re gonna regret,
‘Cause I’m the best there’s ever been»

Johnny, rosin up your bow and play your fiddle hard,
‘Cause hell’s broke loose in Georgia and the Devil deals the cards
And if you win you’ll get this shiny fiddle made of gold,
But if you lose, the Devil gets your soul!

The Devil opened up his case and he said, «I’ll start this show»
And fire blew from his fingertips as he rosined up his bow
And he pulled the bow across the strings and it made an evil hiss
Then a band of demons joined in,
And it sounded something like this

When the Devil finished, Johnny said,
«Well you’re pretty good old son
But sit down in that chair right there
And let me show you how it’s done!»

Fire on the Mountain, run, boys, run
The Devil´s in the house of the rising sun
Chicken in the bread pan a picking out dough,
Granny does your dog bite, «No, child, no»

The Devil bowed his head because he knew that he’d been beat
And he laid that golden fiddle on the ground at Johnny´s feet
Johnny said, «Devil, just come on back
If you ever want to try again,
I done told you once, you son of a bitch,
I’m the best there´s ever been»

He played,
Fire on the Mountain, run, boys, run
The Devil’s in the house of the rising sun
Chicken in the breadpan a picking out dough,
Granny will your dog bite, «No, child, no»

Το The Devil went down to Georgia βασίζεται σε μια μελωδία του μεγάλου bluegrass βιολιστή Vassar Clements, το Lonesome Fiddle Blues, από το ομώνυμο άλμπουμ του 1975, στο οποίο ο Charlie Daniels έπαιζε κιθάρα.

Ο Daniels ανέβασε το Lonesome Fiddle Blues μια οκτάβα και του έβαλε στίχους. Το κομμάτι βγήκε το 1979 κι έγινε το μεγαλύτερο χιτ των Charlie Daniels Band (έφτασε μέχρι την 3η θέση στο Billboard).

Στους στίχους, στην περιγραφή της performance του Τζόνυ, γίνεται αναφορά σε τρία ή τέσσερα παραδοσιακά κομμάτια: Fire on the Mountain, House of the rising sun, Chicken in the bread pan και Granny does your dog bite?

Chicken in the bread pan
Scratching out dough,
«Granny, will your dog bite?»
«No, child, no.»
«Granny, will your hen peck?»
«No, child, no.
Pappy cut her bill off
A long time ago.»

Η εκφορά των στίχων από τον Daniels είναι κάτι σαν southern rap — αδόκιμος ο όρος, πάντως τα λόγια μιλιούνται, μάλλον, παρά τραγουδιούνται. Το tempo είναι γρήγορο, στα δε live γίνεται καταιγιστικό· «διαβολικό», θα μπορούσαμε να πούμε. Το 1980, το κομμάτι χρησιμοποιήθηκε στο soundtrack της ταινίας του James Bridges Urban Cowboy (ελληνικός τίτλος: Ο Καόυ Μπόι των πόλεων), με πρωταγωνιστές τον John Travolta και την Debra Winger. Η χορογράφος της ταινίας Patsy Swayze ισχυρίζεται ότι αυτή ευθύνεται για το ξέφρενο tempo. «Πόσο γρήγορα μπορείς να το χορέψεις;» τη ρώτησαν. Κι εκείνη απάντησε: «Πόσο γρήγορα μπορείτε να το παίξετε;

Υ.Γ.: Και μια άπαιχτη διασκευή με Muppets και με τον Διάβολο και τον Τζόνυ να κάνουν κόντρα ποιος έχει την καλύτερη φούντα: The Devil went down to Jamaica. Enjoy!

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *