[Έλα να με φιλήσεις…]
—Αλέξανδρος Πούσκιν—
Μετάφραση: Γ. Αηδονόπουλος
Έλα να με φιλήσεις πριν τα ρόδα
τα πέταλα με θλίψη ξεφυλλίσουν.
Πριν οι βροχές του γκρίζου φθινοπώρου
τα παραθύρια μου έρθουν για να χτυπήσουν.
Πριν ν’ απλωθεί παντού τάφος το χιόνι
κι η ομίχλη μαρμαρώσει μου τα χείλια.
Πριν να περιφρονήσω και πετάξω
μέσα από τα στήθη μου τη ζήλια!
Έλα να με φιλήσεις τώρα που όπου
και να περάσω φως ίσκιος μου θα ‘ναι,
που μεθυσμένα είναι τα βήματά μου
κι είναι καλόδεχτα όπου πάνε.
Τώρα που περπατώ ψηλά κοιτώντας
και που ανασαίνω αρώματα και μύρα,
τώρα που κάθε πόθος μου έχει γίνει
χορδή, κι είναι η ψυχή μου λύρα…
Μεθαύριο θα ‘ναι αργά· τα βήματά μου
θα σέρνονται βαριά πάνω στο χιόνι.
Μεθαύριο θα ‘ναι αργά… Στα δυο μου χείλια
θα σουρουπώνει… Θα νυχτώνει!
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
Στο:Το ποίημα της εβδομάδας Tagged: ποίηση, Αλέξανδρος Πούσκιν, Γ. Αηδονόπουλος, Λογοτεχνία
from dimart http://ift.tt/2trGjVJ
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου