Ο Νίκος Εγγονόπουλος sans filter

Δύο ποιήματα της Αθανασίας Δανελάτου — #ποίηση σε πρώτη προβολή

Ο Νίκος Εγγονόπουλος sans filter

Ήξερε βέβαια τι να περιμένει.
Γραμμένο στην Bruges τo 1956
το σημείωμα πριν την αναχώρηση
είχε διαβαστεί τόσες φορές
που ήταν σαν να είχε προηγηθεί
η ανάγνωση απ’ τη γραφή του.

Τα ποιήματα γράφονται με τη μύτη
όμως δεν είναι απ’ το μολύβι
που βαραίνουν⋅
και σκίζονται με την ευκολία
που κόβει το καλό σπαθί
μιας κι από το χαρτί δεν είναι.

Αίμα νωπό αμετάληπτο
στην Bruges γραμμένο
ή κρέας κρύο σε δωμάτιο
στην Ανταρκτική κλεμμένο;

Το τελευταίο
δεν θα ήταν πλοίο
ή λέξη.
Ούτε  χορός.
Μα ούτε και το χαμόγελο που έσβηνε
κανένα τελευταίο, πια, μπορούσε να ‘ταν.

* * *

Ζαγορίσιο

Υπάρχει ένας καιρός που δεν ξέρεις·
πόσο όμορφος, πόσο νέος είσαι.
Ένας καιρός που σπαταλά ο χάρος
μετρώντας τους στίχους σου
ευρετηριάζοντας το παρόν σου
ληξιαρχώντας το απουσιολόγιο
του μέλλοντός σου, ρουφιανεύοντας
τις συναντήσεις σου με τον αγαπημένο
άλλο στο κενό.

Υπάρχει ένας καιρός δίχως άλλο
κάτω απ τον καιρό, ένας καιρός πάνω του
κι ένας καιρός που θα ήταν
αν μπορούσε να περιμένει·
κι ένας καιρός που δεν θα είναι ποτέ
(αν η απιθανότητα είναι μαθηματικό μέγεθος).

Ξύνοντας την καρδιά μιας φωτογραφίας
το χρώμα δεν οσμίζεται
κι άχωρο τον πιο παλιό ρυθμό κρατά η οσμή.

Ο τόπος δεν είναι
θέμα αχρωματοψίας
κι ο χρόνος θα υπήρχε αν
δεν ήταν, απλώς,
Διαβάτης
Μύωψ ο καιρός…

* * *

Ποίηση σε πρώτη προβολή

 

Στο:Ποίηση σε πρώτη προβολή Tagged: ποίηση, Αθανασία Δανελάτου, Λογοτεχνία, Νίκος Εγγονόπουλος

from dimart http://ift.tt/2pZeRR4
via IFTTT