—του Γιώργου Ζεβελάκη—
Μια παράμερη γωνιά στο κέντρο του Ηρακλείου, που δεν της δίνει σήμερα κανείς σημασία. Μοιάζει πιο πολύ με εγκαταλειμμένο κοτέτσι, στενό, ανήλιο, υγρό και μόνο τα κάγκελα παραπέμπουν κάπως στην παλιά χρήση του χώρου. Κι όμως, υπήρξε κάποτε το Τμήμα Μεταγωγών και στα χρόνια της Επταετίας γνώρισε μεγάλες δόξες.
Μετέφεραν εκεί ποινικούς αλλά και πολιτικούς κρατούμενους, για λίγες ή περισσότερες μέρες πριν δικαστούν. Το επισκέπτονταν οι συγγενείς και οι φίλοι τους και βρισκόταν στο επίκεντρο της κοινωνικής ζωής εκείνα τα χρόνια. Οι φρουροί, ντόπιοι χωροφύλακες ως επί το πλείστον, αδιάφοροι και βαριεστημένοι, περίμεναν πότε θα τελειώσει η βάρδια τους και δεν εμπόδιζαν καθόλου την επικοινωνία.
Τους γνώρισα τις λίγες μέρες που βρέθηκα κι εγώ «φιλοξενούμενος», τον Ιούλιο του 1971, γιατί μου τη φύλαγαν και από «λάθος» με συνέδεσαν με την ρίψη κάποιων κροτίδων στις Τρεις Καμάρες. Από τη μικρή εκείνη περιπέτεια μού έμεινε ενθύμιο η ποιητική ανθολογία Βίπερ του Παπύρου, που μόλις είχε κυκλοφορήσει και μου έφερε στο κελί ο πατέρας μου. Ήταν η πρώτη ανθολογία μου και πολλά της χρωστώ.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία De profundis
Στο:De profundis Tagged: χούντα, Γιώργος Ζεβελάκης, Ηράκλειο Κρήτης
from dimart http://ift.tt/2p21bTO
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου