zougla: Το ποίημα της εβδομάδας 19/9

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2018

Πωλ Βερλαίν
Μετάφραση: Τέλλος Άγρας

Άκουσε, είν’ ο σκοπός πολύ γλυκός:
Δεν κλαίω, σου λέει, παρά για να σ’ ευφράνω.
Τόσο αλαφρός, τόσο διακριτικός…
Νεράκι ριγηλό στα χόρτα πάνω.

Γνωστή σου είν’ η φωνή (κι αγαπητή;)
Όμως στα κρέπια τώρα σκεπασμένη.
(Παρόμοια χήρα απαρηγόρητη,
μα που η παλιά της η έπαρση απομένει

κι απ’ του μακριού του πέπλου την πτυχή
οπού σκιρτάει σε χινοπώρου αγέρι,
μια κρύβει απ’ την έκθαμβη ψυχή,
μια δείχνει την αλήθεια σαν αστέρι).

Λέγει, η ξακουσμένη σου φωνή,
πως η ζωή μας είν’ η καλοσύνη·
και πως, ευθύς που ο θάνατος φανεί,
το μίσος και το φθόνο, όλα, τα σβήνει.

Λέγει, ποια δόξα να ‘ναι, όποιος μπορεί
απλός, κι αν τίποτα δεν του ‘χει μείνει,
για χρυσούς γάμους, δόξα τρυφερή
που δίχως νίκη θέλει την ειρήνη!

Δέξου τη φωνή, που όλο τ’ απλό
το επιθαλάμιο λέει, και δε σωπαίνει…
Έλα, η ψυχή δεν έχει πιο καλό,
παρά μιαν άλλη λίγο να γλυκαίνει.

Ψυχή θλιμμένη και περαστική
που δίχως αγανάκτηση υποφέρει.
Άκου την ξάστερη την ηθική!
Άκουσε το τραγούδι πόσα ξέρει.

zougla