Η ισόβια βαρώνη του μυστηρίου

Ρουθ Ρέντελ (1930-2015)

Ήταν, μάλλον, εξ αρχής η μοίρα της Ρουθ Ρέντελ να γίνει συγγραφέας: γεννημένη το 1930 στο Γούντφορντ, ξεκίνησε την καριέρα της ως ρεπόρτερ. Η πένα της την έκανε διάσημη ήδη στα 22 της. Τότε όμως, η νεαρή δεσποινίς Ρουθ υπέκυψε, προφανώς, στη σαγήνη της μυθοπλασίας: πρώτα, σε ένα ρεπορτάζ για κάποιο εγκαταλελειμμένο σπίτι, που για να του προσδώσει επιπλέον ενδιαφέρον, το προίκισε, αυθαίρετα, και με ένα φάντασμα. Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού δεν φάνηκε καθόλου ευγνώμων για την παρέμβαση της Ρέντελ και απείλησε με μηνύσεις. Λίγο αργότερα, η Ρέντελ είχε αποστολή να καλύψει τη συνέλευση μιας τοπικής λέσχης αντισφαίρισης. Υποκύπτοντας ξανά, αποφάσισε να αναπλάσει τις εργασίες της συνέλευσης βάσει της ομιλίας που είχε ήδη συγγράψει ο πρόεδρος της λέσχης. Χωρίς αμφιβολία, τα κατάφερε περίφημα, αφού το κομμάτι δημοσιεύτηκε κανονικά, προτού όμως γίνει γνωστό ότι, στη μέση της ομιλίας του, σ’ εκείνη τη συνέλευση, ο πρόεδρος της λέσχης είχε πέσει αιφνιδίως νεκρός από ανακοπή. Το συγγραφικό ξεκίνημα της Ρουθ Ρέντελ, μιας από τις εξοχότερες εκπροσώπους του βρετανικού αστυνομικού μυθιστορήματος, με πάνω από 50 βιβλία και άφθονα βραβεία στο ενεργητικό της (συν ένα συγγραφικό, εξίσου επιτυχημένο, alter ego ονόματι Μπάρμπαρα Βάιν) δεν υπήρξε εύκολο: μεσολάβησαν πολλές απορρίψεις μέχρι να γίνει δεκτό προς έκδοση το πρώτο της βιβλίο, το 1964 («From Doon with death») με ήρωα έναν λιγομίλητο επαρχιακό ντετέκτιβ, τον Ρέτζιναλντ Ουέξφορντ, που εξιχνιάζει μια επαρχιακή υπόθεση εξαφάνισης. Έκτοτε, ο Ουέξφορντ έγινε ήρωας πολλών ακόμα μυθιστορημάτων. Σε ερώτηση δημοσιογράφου γιατί επιμένει σ’ αυτόν, η Ρέντελ είχε απαντήσει: «Διότι είναι εγώ. Και δύσκολα βαριέσαι τον εαυτό σου». Δεκατρία χρόνια αργότερα, είχε πλέον αρκετή αυτοπεποίθηση ως συγγραφέας ώστε να αποτολμήσει ένα μυθιστόρημα όπου στην πρώτη του φράση αποκάλυπτε το έγκλημα, τον ένοχο και το κίνητρο («A judgement in stone»). Το 1984, η Ρέντελ αποφάσισε να μετακινηθεί από το καθαρόαιμο αστυνομικό μυθιστόρημα στο ψυχολογικό θρίλερ, και μάλιστα με άλλο όνομα. Έτσι, ως Μπάρμπαρα Βάιν έγραψε μια σειρά από εκπληκτικού ζόφου βιβλία, όπου εξερευνά τα μύχια ψυχοπαθών εγκληματιών με έναν τρόπου που πρόσθεσε νέους φανατικούς οπαδούς στο ήδη ευρύτατο κοινό της. Γεγονός είναι πως το εντονότερο ίσως χαρακτηριστικό της γραφής της ήταν ούτως ή άλλως το εκπληκτικό βάθος της ψυχολογικής παρατήρησης, περισσότερο απ’ ό,τι η περιπλοκότητα της ιστορίας και της πλοκής. Σε πολλές περιπτώσεις, μυστήριο δεν υπήρχε καν. Αντ’ αυτού η Ρέντελ χαρτογραφούσε τη σύνδεση του (μυθοπλαστικού) εγκλήματος με απολύτως υπαρκτά, φλέγοντα ζητήματα κοινωνικού αποκλεισμού, βίας και καταπίεσης.

Η Ρέντελ υπήρξε άκρως δραστήρια πολιτικά ως μέλος της Βουλής των Λόρδων με τους Εργατικούς (όπως άλλωστε και η καλή της φίλη, Π.Ντ. Τζέιμς, αλλά με τους Συντηρητικούς). Κι ωστόσο, παρά τη συμμετοχή της στα κοινά, την εξαιρετικά γενναιόδωρη φιλανθρωπική αλλά και την αδιάκοπη συγγραφική της δράση, ήταν άνθρωπος κλειστός, διαβόητα δύσκολος και ευερέθιστος στις συνεντεύξεις. Εργαζόταν πάντα μόνη, χωρίς τη βοήθεια ερευνητών για τις εκπληκτικές λεπτομέρειες του έργου της. «Δεν κάνω ποτέ έρευνα. Τα περισσότερα, τα βγάζω απλώς από το μυαλό μου», συνήθως κατά τη διάρκεια τεράστιων περιπάτων ανά τα πάρκα του Λονδίνου, στα οποία είχε γίνει ειδικός. Όσο για την επιτυχία της, η ίδια δεν είχε να πει πολλά. «Κανένας άνθρωπος με σώας τας φρένας δεν μπορεί να με αποκαλέσει πρώτης τάξεως συγγραφέα. Αλλά δεν με πειράζει αυτό, γιατί κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, και χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι απολαμβάνουν τα βιβλία μου».

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2012)	Βρετανικός λαβύρινθος, Μεταίχμιο
(2011)	Εμμονή, Μεταίχμιο
(2011)	Πικρό τέλος, Μεταίχμιο
(2011)	Πορτομπέλο, Μεταίχμιο
(2011)	Το ροτβάιλερ, Μεταίχμιο
(2010)	Πορτομπέλο, Μεταίχμιο
(2009)	Ο Μινώταυρος, Μεταίχμιο
(2008)	Θαμμένα μυστικά, Μεταίχμιο
(2007)	Το ροτβάιλερ, Μεταίχμιο
(2006)	Πικρό τέλος, Μεταίχμιο
(2002)	Η κουρτίνα της μνήμης και άλλες ιστορίες, Μεταίχμιο
(2001)	Το δέντρο με τα χέρια, Ωκεανίδα
(1998)	Η νύχτα δεν είναι αρκετά μεγάλη, Χατζηνικολή
(1996)	Ο άρχοντας των βάλτων, Ωκεανίδα
(1994)	Ο βιαστής, Ωκεανίδα
(1994)	Σαν δαίμονας μπροστά μου, Ωκεανίδα
(1993)	Τυφλή ετυμηγορία, Ωκεανίδα
(1991)	Η κούκλα που σκοτώνει, Ωκεανίδα
	Το σπίτι του θανάτου, Ωκεανίδα
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2010)	Η δασκάλα με τα μαύρα και άλλες ιστορίες τρόμου, Μεταίχμιο
(1994)	Οι κυρίες του τρόμου, Επιλογή / Θύραθεν
(1992)	Ανθολογία αγγλικού αστυνομικού διηγήματος, Β’, Άγρα

Πηγή: The Guardian | Απόδοση για το dim/art: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

 * * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Βιβλίο

from dimart http://ift.tt/1GFbJpY
via IFTTT