Σου μιλώ και κοκκινίζεις

Αυτό δεν είναι τραγούδι # 337
Dj της ημέρας, η Νατάσσα Συλλιγνάκη

Είναι και μερικά τραγούδια που θέλουν χρόνο για να σου «μιλήσουν». Να τα ακούσεις μια στιγμή, από μια φωνή που θα σου ξυπνήσει μνήμες. Σαν αυτό, το «σου μιλώ και κοκκινίζεις» του Σαββόπουλου, από το 1999. Το έχω ακούσει πολλές φορές από τότε, είναι σίγουρο, μια και ακούω κυρίως ελληνικά τραγούδια. Μα έπρεπε να ‘ρθει το σήμερα, να το πει σε συναυλία ο Γιάννης Χαρούλης. Θες η προφορά του, θες η στιγμή, θες που έχω τόσα χρόνια να πάω στο χωριό μου…

Το άκουσα στο αυτοκίνητο, πρωί. Και ξαφνικά άρχισαν να ξεπηδούν εικόνες, από γλέντια και χορούς στο χωριό. Τότε, που ήμασταν όλοι εκεί στις 15 Αυγούστου, στο μεγάλο γλέντι. Και χορεύαμε όλη τη νύχτα, κι ήταν οι χοροί εκείνοι αφορμή για τα πρώτα φλερτ της ζωής μας, τα πρώτα «κοκκινίσματα» — τότε που όλα ήταν αλλιώς, γιατί εμείς ήμασταν ακόμα παιδιά. Με τα ανοιχτόχρωμα ρούχα μας, τις μαυρισμένες μας επιδερμίδες, τα καλοκαιρινά παπούτσια να παίρνουν φωτιά.

Ε, εεε, έλα στο χορό
Άσπρο φουστανάκι, πάτημα ελαφρό
Ε, εεε, νύχτα ξαστεριά
Τρέμουν οι φλογίτσες πάνω απ’ τα χωριά

Κι όταν είχαμε πια βαρεθεί το γλέντι με τους μεγάλους, ανηφορίζαμε στην κορφή του χωριού, στην αυλή της εκκλησίας. Και τραγουδούσαμε — ειδικά αν ήτανε στην παρέα κι ο Γιάννης με την κιθάρα του. Και πετούσαμε «πέτρες του φεγγαριού», και ζητούσαμε από τ’ άστρα να μη μας μαλώνουν, που τραγουδάμε. Τότε…

 

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/1cokn3W
via IFTTT