Το ποίημα της εβδομάδας 3/9

Άνοιξη

—Edna St. Vincent Millay—
Μετάφραση: Ανδρ. Σ. Ιωάννου

Για ποιο σκοπό Απρίλη ξαναγύρισες;
Η ομορφιά μονάχη δε μας φτάνει.
Δεν μπορείς πια να με γαληνεύεις κοκκινίζοντας
Τα φυλλαράκια που πρωτανοίγουν.
Ξέρω πια τώρα αυτό που ξέρω.
Ο ήλιος κάθεται ζεστός πάνω στο σβέρκο μου την ώρα που κοιτώ

Τα πέταλα του κρόκου.
Η μυρωδιά της γης είναι όμορφη.
Είναι φανερό πως ο θάνατος απουσιάζει.
Όμως τι σημασία έχει αυτό;
Δεν είν’ μονάχα κάτω απ’ τη γη που το μυαλό το ανθρώπινο

Το τρων σκουλήκια.
Η ίδια η ζωή
Είν’ ένα τίποτε,
Ένα άδειο κύπελλο, μια γυμνή άστρωτη σκάλα.
Δεν είν’ αρκετό πως κάθε χρόνο, κατεβαίνοντας τούτη την πλαγιά,
Ο Απρίλης
Έρχεται σαν ηλίθιος, μωρολογώντας και σκορπίζοντας παντού λουλούδια.

* * *

Άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων

from dimart https://ift.tt/2uHqPPh
via IFTTT