Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

Jerry’s breakdown

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1107
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς

Ο Jerry Garcia έπαιζε μουσική όλη μέρα, κάθε μέρα, για όλη τη ζωή του. Στη λίστα του Rolling Stone με τους εκατό σημαντικότερους κιθαρίστες όλων των εποχών, κατείχε τη 13η θέση. Ο ίδιος, ωστόσο, ήταν αυστηρός με τον εαυτό του ως κιθαρίστα και με τους Grateful Dead, το συγκρότημά του επί 30 χρόνια: «κοροϊδεύουμε τον κόσμο», έλεγε κάθε τόσο — μάλλον υπερβολικά.

Αντιθέτως, θεωρούσε πως ήταν καλός στο μπάντζο· όχι απλώς καλός, ένας από τους καλύτερους bluegrass banjo players της εποχής του. Και μάλλον δεν είχε άδικο: ιδού ο Jerry σε μια επίδειξη δεξιοτεχνίας στο μπάντζο με τους Old & and in the way, ένα από τα πολλά συγκροτήματα στα οποία συμμετείχε, πέρα από τους Grateful Dead. Μαζί του, ο David Grisman στο μαντολίνο, ο Peter Rowan στην κιθάρα, ο θρυλικός bluegrass βιολιστής Vassar Clements και ο John Kahn στο κοντραμπάσο.

Jerry_Sara

Ντουέτο με την πρώτη γυναίκα του, δυο χρόνια
πριν από τη δημιουργία των Grateful Dead

s-l1600

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

Το dim/art στο facebook

Το dim/art στο twitter

instagram-logo

img_logo_bluebg_2x


Στο:Αυτό δεν είναι τραγούδι Tagged: bluegrass, David Grisman, Grateful Dead, Γιώργος Τσακνιάς, Μουσική, John Kahn, Peter Rowan, Rolling Stone, Vassar Clements

from dimart http://ift.tt/2wmeJwQ
via IFTTT

Ιστότοπος Εμμανουήλ Κριαρά

Το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (ΙΝΣ) του ΑΠΘ παρέδωσε στη δημοσιότητα τον «Ιστότοπο Εμμανουήλ Κριαρά» του Ινστιτούτου, μία ηλεκτρονική εφαρμογή η οποία αξιοποιεί τη δωρεά της Βιβλιοθήκης και σημαντικού τμήματος του Αρχείου που ο κορυφαίος Έλληνας φιλόλογος κληροδότησε στο Ινστιτούτο με τη διαθήκη του.

Ο «Ιστότοπος Εμμανουήλ Κριαρά» του Ινστιτούτου υλοποιήθηκε χάρη σε πρωτοβουλία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), που κάλυψε με δωρεά του εξ ολοκλήρου τη δαπάνη για τη δημιουργία του.

Η δωρεά του ΙΣΝ περιελάμβανε την κάλυψη του κόστους καταλογογράφησης των βιβλίων, σάρωσης του αρχείου και κατασκευής του ιστότοπου, ο οποίος πέρα από τα πληροφοριακά στοιχεία που περιέχει για τον ίδιο τον Εμμανουήλ Κριαρά, τη σχέση του με το Ινστιτούτο, τη διαθήκη του κ.ά., αποτελείται από δύο επιμέρους εφαρμογές αναζήτησης, που αφορούν η μία τη Βιβλιοθήκη και η άλλη το Αρχείο του Εμμανουήλ Κριαρά.

istotopos-emmanouil-kriara-apo-to-ins-tou-apth (3)

Η Βιβλιοθήκη του Εμμανουήλ Κριαρά

Η Βιβλιοθήκη του Εμμανουήλ Κριαρά αριθμεί 6.905 τίτλους και αποτελείται από 11.314 τόμους. Από αυτούς: (α) τα βιβλία φιλολογικού-γλωσσολογικού ενδιαφέροντος που δεν υπήρχαν στη Βιβλιοθήκη του Ινστιτούτου, παρέμειναν σε αυτό, και στεγάζονται στα γραφεία του Ινστιτούτου στον 4ο όροφο του Νέου Κτηρίου της Φιλοσοφικής Σχολής (αίθουσα 418) του ΑΠΘ (1.390 τίτλοι, 1.577 τόμοι), (β) βιβλία ευρύτερου επιστημονικού ενδιαφέροντος παραχωρήθηκαν στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ και ενσωματώθηκαν στη συλλογή της (4.579 τίτλοι, 7.806 τόμοι), (γ) βιβλία γενικότερου ενδιαφέροντος παραχωρήθηκαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος και πρόκειται να εκτεθούν σε ειδικό τμήμα της, που θα ονομάζεται «Βιβλιοθήκη Εμμανουήλ Κριαρά» (936 τίτλοι, 1.931 τόμοι), στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Με τον τρόπο αυτό, το διοικητικό συμβούλιο του Ινστιτούτου θεώρησε ότι εκπληρώνεται όσο το δυνατόν καλύτερα η βούληση του Εμμανουήλ Κριαρά, ο οποίος επιθυμούσε τα βιβλία του να είναι προσβάσιμα σε όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό.

Μέσω του «Ιστότοπου Εμμανουήλ Κριαρά», ο χρήστης μπορεί να έχει πλήρη εικόνα των βιβλίων που ο Εμμανουήλ Κριαράς είχε στη βιβλιοθήκη του, να κάνει σχετικές αναζητήσεις, να εντοπίσει το βιβλίο που τον ενδιαφέρει και το σημείο όπου αυτό βρίσκεται, καθώς και να βρει πληροφορίες γι’ αυτό.

Το Αρχείο του Εμμανουήλ Κριαρά

Ο Εμμανουήλ Κριαράς κληροδότησε με τη διαθήκη του στο Ινστιτούτο «χειρόγραφα τελειωμένων και ατελείωτων μελετών του, κλασέρ με φωτοαντίγραφα μικρών μελετημάτων του και κλασέρ με φωτοαντίγραφα κρίσεων για το έργο του».

istotopos-emmanouil-kriara-apo-to-ins-tou-apth (2)Το μέρος του Αρχείου Εμμανουήλ Κριαρά που παραδίδεται στη δημοσιότητα περιέχει κείμενα των τελευταίων δύο κατηγοριών. Αποτελείται από εννέα ντοσιέ και δύο βιβλία (τα οποία περιέχουν κρίσεις για το Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας), τα οποία ψηφιοποιήθηκαν και περιέχουν: (α) δημοσιευμένα και αδημοσίευτα κείμενα πνευματικών ανθρώπων που έγραψαν ή μίλησαν για τον Εμμανουήλ Κριαρά ή για συγκεκριμένα έργα του, (β) δημοσιεύματα στα οποία γίνεται απλή αναφορά στον Εμμανουήλ Κριαρά, σε κάποιο έργο του, στην εκπαιδευτική και πολιτική δράση του, σε τιμητικές εκδηλώσεις ή διακρίσεις που έλαβε, (γ) άρθρα, εισηγήσεις, χαιρετισμούς, ομιλίες, ανοιχτές επιστολές και συνεντεύξεις του ιδίου του Εμμανουήλ Κριαρά, (δ) ανακοινώσεις, άρθρα, ομιλίες, κείμενα ραδιοφωνικών εκπομπών που αφορούν τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του Εμμανουήλ Κριαρά. Ο αριθμός των πρωτότυπων τεκμηρίων – ψηφιακών εγγραφών ανέρχεται σε 687, που αντιστοιχούν σε 3.511 ψηφιοποιημένες σελίδες.

Η απόφαση να δοθεί στη δημοσιότητα ηλεκτρονικά το συγκεκριμένο τμήμα του αρχείου συνδέεται με το γεγονός ότι σε αυτό αποτυπώνεται η συμβολή του Εμμανουήλ Κριαρά στην επιστήμη γενικότερα, όπως αυτή αναγνωρίστηκε από εκατοντάδες ανθρώπους που μελέτησαν και έκριναν το έργο του.

Ο Διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών, κ. Γιώργος Παπαναστασίου, δήλωσε με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης του έργου: «Η σχέση του Εμμανουήλ Κριαρά με το Ινστιτούτο, η οποία ξεκίνησε όταν ο ιδρυτής του, Μανόλης Τριανταφυλλίδης, τον επέλεξε ως μέλος του πρώτου διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος, δεν σταμάτησε με την παραίτηση του Εμμανουήλ Κριαρά από τη θέση αυτή το 1968, όταν η χούντα τον απέλυσε από το Πανεπιστήμιο. Συνεχίστηκε όλα αυτά τα χρόνια ως μια σχέση βαθιάς εκτίμησης και αγάπης, που εκφράστηκε ποικιλοτρόπως: με την οικονομική στήριξη που το Ινστιτούτο παρείχε κατά καιρούς στον Εμμανουήλ Κριαρά για τη σύνταξη του Λεξικού του, με την έκδοση από το Ίδρυμα τεσσάρων βιβλίων του Εμμανουήλ Κριαρά, με τη δωρεά χρηματικού ποσού από τον Εμμανουήλ Κριαρά στη μνήμη της συζύγου του. Η εκτίμηση αυτή και η αγάπη βρήκαν την πιο ολοκληρωμένη έκφρασή τους όταν ο μεγάλος δάσκαλος κληροδότησε στο Ινστιτούτο τη Βιβλιοθήκη του και μεγάλο τμήμα του αρχείου του. Για μας η αξιοποίηση και η ανάδειξη της δωρεάς με τον προσφορότερο τρόπο ήταν αυτονόητη υποχρέωση. Για την καλύτερη αξιοποίηση επιλέχθηκε η Βιβλιοθήκη να διασπαστεί σε τρία τμήματα, ένα που έμεινε στο Ινστιτούτο, ένα που δόθηκε στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του ΑΠΘ και ένα που προσφέρθηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Από την άλλη, η ανάδειξη, μέσω του διαδικτύου, της βιβλιοθήκης και του τμήματος του αρχείου που κρίθηκε δημοσιεύσιμο κατέστη δυνατή χάρη στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, που είχε τη σχετική πρωτοβουλία και ανέλαβε εξ ολοκλήρου τη δαπάνη. Η απολύτως ελεύθερη πρόσβαση των πληροφοριών και των τεκμηρίων κρίθηκε ότι ταιριάζει στην ευρύτητα πνεύματος και στη δημοκρατικότητα που διέκριναν τον σπουδαίο Έλληνα φιλόλογο».

istotopos-emmanouil-kriara-apo-to-ins-tou-apth

Ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, κ. Ανδρέας Δρακόπουλος, δήλωσε σχετικά με τη δωρεά του ΙΣΝ προς το Ινστιτούτο: «Παρότι κανένα έργο δεν μπορεί να περικλείσει το εύρος της γνώσης και της προσφοράς του Εμμανουήλ Κριαρά, πιστεύουμε πως η ηλεκτρονική αποτύπωση μέρους του έργου και του αρχείου του είναι μια πολύ καλή παρακαταθήκη για τις νέες γενιές μελετητών. Αυτή ήταν και η κινητήρια δύναμη πίσω από την απόφαση του Ιδρύματός μας να προσεγγίσουμε, το φθινόπωρο του 2014, το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών, με σκοπό να υποστηρίξουμε αποτελεσματικά την αξιοποίηση του κληροδοτήματος του αείμνηστου Καθηγητή. Το έργο αυτό υλοποιήθηκε εν μέσω της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας και παρά τις αντιξοότητες, διότι προήλθε από… έρωτα. Τον έρωτα στον οποίο τόσο συχνά αναφερόταν ο Κριαράς. Έρωτα για την ιδέα, το καινούριο, την πρόκληση, τον στόχο, το ιδανικό, την ίδια την Ελλάδα. Αυτή πρέπει να είναι η κινητήρια δύναμη για όλους μας, αν θέλουμε να ξεπεράσουμε τους σκοπέλους. Να ερωτευτούμε την ελπίδα, το καλύτερο, την επιδίωξη του ιδανικού σε κάθε έκφανση της ζωής μας και να δουλέψουμε προς αυτό. Μόνον έτσι, εντέλει, θα μπορέσουμε να ζήσουμε πραγματικά και να δημιουργήσουμε, όπως έκανε και ο αείμνηστος Εμμανουήλ Κριαράς».

Πηγή: Ναυτεμπορική

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Βιβλίο

Το dim/art στο facebook

Το dim/art στο twitter

instagram-logo

img_logo_bluebg_2x


Στο:Βιβλίο Tagged: φιλολογία, Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, ΑΠΘ, Ανδρέας Δρακόπουλος, Γιώργος Παπαναστασίου, Εμμανουήλ Κριαράς, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών, βιβλίο

from dimart http://ift.tt/2elgVdR
via IFTTT

Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

Μέρες μνήμης ή μέρες βολικής σύγκρουσης;

—της Έφης Γαζή*—

Η θέσπιση και η καθιέρωση επετείων, εορτών, τελετών, ημερών μνήμης ή πένθους δεν είναι φαινόμενα εκτός ιστορίας. Αποτελούν διαδικασίες και πρακτικές εγγεγραμμένες σε συγκεκριμένες ιστορικές συγκυρίες και συνθήκες. Αποτυπώνουν το πώς ορίζεται το παρελθόν στο πλαίσιο των αιτημάτων και των προσδοκιών του παρόντος. Η καθιέρωση μιας Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα θύματα του ναζισμού και του σταλινισμού από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2008/2009 απηχεί κυρίως το κλίμα της περιόδου ένταξης ή και ενίσχυσης των δεσμών με την ΕΕ χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, στις οποίες η ιδιότητα του μέλους της ΕΕ συναρτήθηκε εμμέσως πλην σαφώς με την απεξάρτηση ή και την καταγγελία του «σοβιετικού παρελθόντος». Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν είχε ως στόχο να «ξεπλύνει» τον ναζισμό μέσα από τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία. Αυτή είναι μια παρατραβηγμένη και μάλλον συνωμοσιολογική θεωρία. Ανταποκρίθηκε ή έτεινε ευήκοα ώτα σε αιτήματα χωρών, πολιτικών φορέων ή κοινοτήτων (ακόμη και της διασποράς) κυρίως Ανατολικοευρωπαίων που επεδίωξαν την αναγνώριση των δεινών που βίωσαν και των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν κατά την περίοδο της κυριαρχίας της Σοβιετικής Ένωσης και δη του σταλινισμού. Να σημειωθεί ότι σε επίσημα κείμενα και ανακοινώσεις χρησιμοποιείται ο όρος «σταλινισμός» αλλά και ο όρος«κομμουνισμός» και «κομμουνιστικά καθεστώτα».

Synagogue Walls Desecrated With Anti-Semitic Graffiti

Η κανονικοποίηση του ναζισμού

Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, η Ημέρα Μνήμης και η δημόσια συζήτηση γύρω από αυτήν αναπαράγουν ηθελημένα ή αθέλητα αναλογίες, αντιστοιχήσεις και εξισώσεις ασύμβατες με την ιστορική σκέψη. Η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία εμπεριέχει στον πυρήνα της αντιλήψεις φυλετικής ανισότητας και βιολογικής κατωτερότητας, οι οποίες οδήγησαν σε σχεδιασμένη και συστηματική μαζική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων, με κύρια θύματα τους Εβραίους. Η κατ’ αναλογίαν εξέταση και θεώρηση του εθνικοσοσιαλισμού και του κομμουνισμού μπορεί να οδηγήσει σε γενικεύσεις και αναγωγισμούς ελάχιστα παραγωγικούς για την ιστορική γνώση. Ελλοχεύει επίσης ο κίνδυνος της ομαλοποίησης και της «κανονικοποίησης» του ναζισμού αλλά και της σχετικοποίησης της σημασίας και της θέσης του Ολοκαυτώματος στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιστορική συνείδηση.

Η μεγάλη κλίμακα των ιστορικών φαινομένων όμως δεν απεξαρτάται και δεν αποδυναμώνει τις άλλες πλευρές και τις ποικίλες όψεις της ιστορικής εμπειρίας των ανθρώπων. Αν η κανονικοποίηση του ναζισμού συνιστά ιστορικό και ηθικοπολιτικό πρόβλημα, ιδιαίτερα προβληματική —αν όχι θλιβερή— είναι κάθε απόπειρα λείανσης της ιστορίας των κομμουνιστικών καθεστώτων και αποσιώπησης πρακτικών ελέγχου, διώξεων, βίας, εξόντωσης ατόμων και ομάδων.

Ειδικά σε χώρες που βίωσαν τον σταλινισμό, μαθήματα ιστορίας για την ποικιλία των κομμουνισμών ηχούν κάπως παράταιρα, ενώ οι ηθικολογικές κατηγορίες περί λαών που είναι συλλήβδην «αντικομμουνιστές» ή «νεοναζί» έχουν μάλλον τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Επιπλέον, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η άνοδος των ακροδεξιών και εξτρεμιστικών δυνάμεων στην Ελλάδα και την Ευρώπη θα ανακοπεί αποτελεσματικά αν αναδείξουμε επαρκώς τις αδυναμίες του αντικομμουνισμού. Δεν είναι τόσο κανονικά «τακτοποιημένος» ο κόσμος. Αντίθετα, δίπλα στην ιστορία του ναζισμού, φαίνεται απαραίτητη η ανάπτυξη μιας ιστορικής εκπαίδευσης και η καλλιέργεια μιας ιστορικής συνείδησης που κατανοεί τους υπόγειους δρόμους κυκλοφορίας των ρατσισμών και των διακρίσεων γύρω από τη θρησκεία, την εθνικότητα, το φύλο, τη φυλή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό σε μεγάλο εύρος του πολιτικού και ιδεολογικού φάσματος αλλά και σε μεγάλο βάθος χρόνου που δεν εξαντλείται στο κοντινό «χθες» του εικοστού αιώνα. Η ιστορία του αντισημιτισμού στη χώρα μας και αλλού μας έχει δείξει πολλές αναπάντεχες συναντήσεις και ωσμώσεις μεταξύ δεξιών και αριστερών δυνάμεων και χώρων. Και δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα…

protest.jpg

Ο μετασχηματισμός των κοινωνιών

Ζούμε σε εποχές όξυνσης των πολιτικών λόγων οι οποίες απέχουν πια πολύ από τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Σε εκείνη την περίοδο, η οικοδόμηση της ευρωπαϊκής κοινωνίας βασίστηκε στις λεγόμενες «πολιτικές της συμφιλίωσης» που επικέντρωσαν στις τραγικές συγκρούσεις της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας, με κύριο άξονα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σταδιακά όμως η ευρωπαϊκή ιστορία, ειδικά η δημόσια ιστορία, κατακερματίζεται ξανά σε νεοεθνικιστικά αφηγήματα που συχνά στέκονται αποκλειστικά στη θυματοποίηση παρουσιάζοντας κυρίως τις ευθύνες «των άλλων».

Καθώς οι γενιές που έζησαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Ψυχρό Πόλεμο κλείνουν τον βιολογικό τους κύκλο, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες μετασχηματίζονται μέσα από την παγκοσμιοποίηση, τις αλλαγές στον παγκόσμιο άξονα ισχύος, τη λεγόμενη «επιστροφή των θρησκειών», τις νέες μεταναστεύσεις, την τρομοκρατία, τους νέους εθνοθρησκευτικούς κοινοτισμούς, την επισφάλεια, νέες μορφές αποκλεισμού. Κι αν έχουμε περάσει σε έναν άλλο ιστορικό χρόνο ενώ ακόμη διαχειριζόμαστε τα φαντάσματα του εικοστού αιώνα; Κι αν η ιστορία μάς έχει πια ξεπεράσει όσο εμείς ζούμε τις μαθημένες και ίσως βολικές συγκρούσεις μας; Παρακολουθώντας τη σκέψη του ιστορικού Ντόμινικ Λα Κάπρα, θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε μια διαδικασία μνημόνευσης των θυμάτων και των χαμένων της ιστορίας που δεν ταυτίζει την «απώλεια» με την «απουσία». Ίσως έτσι απεγκλωβιστούμε από τη στατική αντίληψη για τον χρόνο, ενδεχομένως και από τις μικροπολιτικές χρήσεις της ιστορίας, και ανοίξουμε δρόμους προς το μέλλον.

* Η Έφη Γαζή είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.

Πηγή: Το Βήμα

* * *

Διαβάστε επίσης:

Κληρονομιές και διαθήκες του Γιάννη Παπαθεοδώρου

Απωθημένα δεινά και αριστερός κομφορμισμός του Νικόλα Σεβαστάκη

Ιδεολογίες, ολοκληρωτισμοί, ομοιότητες και διαφορές του Σωτήρη Βανδώρου

* * *

 Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Copy-paste

Το dim/art στο facebook

Το dim/art στο twitter

instagram-logo

img_logo_bluebg_2x


Στο:Copy-paste Tagged: Έφη Γαζή, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Ντόμινικ Λα Κάπρα, Ναζισμός, Ψυχρός Πόλεμος, κομμουνισμός, ολοκληρωτισμός

from dimart http://ift.tt/2whjOGw
via IFTTT

Το ποίημα της εβδομάδας 30/8

Ο νυχτερινός κήπος του φρενοκομείου

—Ελίζαμπεθ Τζένινγκς—
Μετάφραση: Σπύρος Τσακνιάς

Η κραυγή της κουκουβάγιας γδέρνει τη σιγαλιά.
Φράχτες οι κουρτίνες και πίσω τους
οι βραγιές βολεύουν σε στρωτές σειρές.
Σε λίγο θ’ αναστατωθούν.

Ο κήπος δεν ξέρει τίποτα για την αρρώστια.
Ξέρει μονάχα για τη νωθρή ανταύγεια
των άστρων, το στάλαγμα του φεγγαριού· ξέρει
γιατί, πελούζες και βραγιές έχουν ισοπεδωθεί.

Και τότε η πληρότητα συντρίβεται.
Μια κραυγή ανθρώπινη διαπερνάει τ’ όνειρο.
Έν’ άγριο χέρι συνθλίβει έν’ ανοιχτό τριαντάφυλλο.
Είμαστε μαγεμένοι, γητεμένοι.

* * *

Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων

Το dim/art στο facebook

Το dim/art στο twitter

instagram-logo

img_logo_bluebg_2x


Στο:Το ποίημα της εβδομάδας Tagged: ποίηση, Ελίζαμπεθ Τζένινγκς, Λογοτεχνία, Σπύρος Τσακνιάς

from dimart http://ift.tt/2x3kWhX
via IFTTT