Ιστορίες της δραχμής

—του Σόλωνα Σαρακενίδη—

Το 1986 πέθανε η μητέρα μου. Ήλθε και ο αδελφός —που εργάζονταν τότε στην Γερμανία— για την κηδεία (μάλλον ήλθε πιο μπροστά, στις τελευταίες της ημέρες). Κάναμε την κηδεία και τα σχετικά, παρήγγειλα στον μαρμαρά τον τάφο της και ο αδελφός μου, θέλοντας να τσοντάρει, μου έδωσε 500 μάρκα. Τα οποία όμως δεν χρειάσθηκαν. Κάλυψα όλα τα έξοδα με δραχμές και τα μάρκα τα κράτησα.

Την ίδια χρονιά αργότερα, το καλοκαίρι, αποφασίσαμε να πάμε αεροπορικώς ένα ταξίδι στην Γερμανία, στον αδελφό μου. Αφελής εγώ, δεν καταχώνιασα κάπου το 500μαρκο, αλλά το άφησα να χάσκει μέσα στο πορτοφόλι μου, δίπλα στις δραχμές. Στο αεροδρόμιο μας έκαναν σωματική έρευνα τότε. Μου ζήτησαν να ανοίξω και το πορτοφόλι και βλέπουν το 500άρικο. Με πηγαίνουν κάπου σε ένα διπλανό γραφείο και αρχίζει η ανάκριση. Ήταν τόσο βλακώδης η έκφραση μου, που πείσθηκαν ότι δεν κάνω παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος. Εκεί, ευτυχώς, δεν με έλεγξαν οι Γερμανοί. Διατήρησα σε όλο το ταξίδι την βλακώδη έκφραση. Παρ’ όλο που υπήρχε διαχωρισμός στον έλεγχο. Οι εκτός ΕΟΚ περνούσαν κάτω από το άγρυπνο μάτι ενός αυστηρού Γερμανού, οι εντός όχι. Ένιωθες «εθνική» υπερηφάνεια!

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία De profundis

from dimart http://ift.tt/1HotAVW
via IFTTT