Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Τα σκυλιά της πόλης

—της Stucano Closer—

Τα σκυλιά της πόλης είναι η πεμπτουσία του cool. Οι πιο χαλαροί κάτοικοι του κοινού μας χώρου. Οι πιο ικανοί πεζοί. Οι μεγαλοφυίες της σιέστας. Λάτρεις του αττικού ήλιου όσο κανένας άλλος. Έχουν βρει όλους τους τρόπους ώστε από την αδέσποτη ζωή τους να δείχνουν σε μας μόνο την καλή πλευρά.

Το φωτογραφικό οδοιπορικό του Γιώργου Τσακνιά ανά την πόλη, με ήρωες τα σκυλιά της, αποτυπώνει, ίσως, τη δική τους οπτική για το αστικό τοπίο. Γι’ αυτά, εμείς είμαστε, ίσως, τα πιο παράξενα πλάσματα στους δρόμους.

38280_1481285388833_6088820_n 1916900_1457332630029_6056202_n 1916900_1457333030039_397111_n 1916900_1457333150042_7719162_n 36350_1457331470000_1640715_n 36350_1457331510001_7633008_n 36350_1457331590003_4439681_n 38280_1481285348832_2965778_n 39242_1494814407050_4519047_n 58760_1556570670918_1227003_n

1916900_1457332590028_1246931_n 1916900_1457332750032_2708185_n 1916900_1457333070040_2631383_n

 

1916900_1457332830034_4627060_n

1916900_1457332670030_4322447_n

[Κι αν θέλαμε ένα ποιητικό αντίστοιχο των φωτογραφιών, το ποίημα του Λόρενς Φερλινγκέτι «Dog» (σε μετάφραση Μαργαρίτας Ζαχαριάδου, ειδικά για το dim/art) μοιάζει σαν το δίδυμο αδερφάκι τους.]

Σκυλί

Το σκυλί τρέχει ελεύθερο στο δρόμο
Και βλέπει την πραγματικότητα
Και όσα βλέπει
Είναι πιο μεγάλα απ’ αυτό
Και όσα βλέπει
Είναι η πραγματικότητά του
Φεγγάρια σε δέντρα επάνω
Μεθυσμένους σε κατώφλια
Το σκυλί τρέχει ελεύθερο στο δρόμο
Και όσα βλέπει
Είναι μικρότερα απ’ αυτό
Ψάρια σ’ εφημερίδες
Μυρμήγκια σε τρύπες
Κοτόπουλα σε βιτρίνες της Τσάιναταουν
Με τα κεφάλια τους ένα τετράγωνο πιο κάτω
Το σκυλί τρέχει ελεύθερο στο δρόμο
Και όσα μυρίζει
Μυρίζουν λίγο σαν κι αυτό
Το σκυλί τρέχει ελεύθερο στο δρόμο
Περνάει λακούβες και μωρά
Γάτες και πούρα
Μπιλιάρδα κι αστυνομικούς
Δεν τους μισεί τους μπάτσους
Απλώς καμία ανάγκη δεν τους έχει
Κι έτσι προσπερνά κι αυτούς
Και τις νεκρές γελάδες στην κρεαταγορά του Σαν Φρανσίσκο
Προτιμάει τρυφερές γελάδες για φαϊ
Παρά σκληρούς αστυνομικούς
Αλλά όποιο τύχει, καλό είναι
Και προσπερνάει το εργοστάσιο «Ραβιόλια Ρόμεο»
Και τον Πύργο Κόιτ
Και τον βουλευτή κύριο Ντόυλ
Τον Πύργο Κόιτ τον φοβάται
Όχι όμως και τον βουλευτή τον κύριο Ντόυλ
Αν και ακούει πράγματα πολύ αποθαρρυντικά
Πολύ καταθλιπτικά
Πολύ παράλογα
Για ένα τέτοιο λυπημένο νεαρό σκυλί
Για ένα τέτοιο σοβαρό σκυλί
Έχει όμως τον δικό του κόσμο ελευθερίας για να ζει
Δικούς του ψύλλους για να μασουλάει
Φίμωτρο δεν μπαίνει επάνω του
Για το σκυλί
Ο βουλευτής ο κύριος Ντόυλ δεν είναι παρά ένας
Ακόμα πυροσβεστικός κρουνός
Το σκυλί τρέχει ελεύθερο στο δρόμο
Κι έχει τη δική του σκυλίσια ζωή να ζει
Και να σκεφτεί
Να στοχαστεί
Ν’ αγγίξει, να γευτεί να τα ελεγξει όλα
Όλα να τα ερευνήσει
Χωρίς το πλεονέκτημα της ψευδορκίας
Πραγματικός πραγματιστής
Με ιστορίες πραγματικές
Και μια ουρά για να τις λέει
Ένα αληθινό
Φωνακλάδικο
Δημοκρατικό σκυλί
Που ξέρει από αληθινή
Ελευθερία του επιχειρείν
Που έχει πράγματα να πει
Περί οντολογίας
Πράγματα να πει
Περί πραγματικότητας
Πώς να τη βλέπεις
Και πώς να την ακούς
Με το κεφάλι του γερμένο λίγο πλάι
Στων δρόμων τις γωνίες
Λες κι ετοιμάζεται
Να κάνει φωτογράφηση
Για τη Victor Records
Ή σαν να αφουγκράζεται
τη His Master’s voice
Κοιτώντας
Σαν ζωντανό ερωτηματικό
Μες στο μεγάλο
Γραμμόφωνο
Της παράξενης τούτης ύπαρξης
Με το θαυμαστό, κούφιο χωνί της
Που όλο μοιάζει
Έτοιμο να φτύσει
Μια νικηφόρα απάντηση
Για τα πάντα.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Ποιον είπες ζώο, ρε;

Το dim/art στο Facebook

Το dim/art στο Facebook




from dimart http://ift.tt/1J948Tt
via IFTTT

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου