Μπαλάντα των κυριών του παλαιού καιρού
—Φρανσουά Βιγιόν—
Μετάφραση: Κώστας Καρυωτάκης
Πέστε μου πού, σε ποιο μέρος της γης,
Είναι η Φλώρα, η ωραία από τη Ρώμη,
Η Αλκιβιάδα, κι ύστερα η Θαΐς,
Η ξαδέλφη της με τη χρυσή κόμη;
Ηχώ απαλή, σκιά σε λίμνη, τρόμοι
των φύλλων, ροδοσύννεφα πρωινά,
Η ομορφιά τους δεν έδυσεν ακόμη
Μα πού ’ναι τα χιόνια τ’ αλλοτινά;
Πού ’ν’ η αγνή και φρόνιμη Ελοΐς;
Γι’ αυτήν είχε τότε καλογερέψει
Ο Πέτρος Αμπαγιάρ. Άλλος κανείς
Όμοια στον έρωτα δε θα δουλέψει.
Κι η βασίλισσα που έκαμε τη σκέψη
Κι έριξε στον Σηκουάνα, αληθινά,
Το σοφό Μπουριντάν για να μουσκέψει;
Μα πού ’ναι τα χιόνια τ’ αλλοτινά;
Η ρήγισσα Λευκή, ρόδον αυγής,
Με τη φωνή της τη γλυκά ακουσμένη,
Η Βέρθα, η Βεατρίκη, η Αρεμβουργίς
Του Μαίν, η Σπαρτιάτισσα Ελένη
Κι η καλή Ιωάννα από τη Λωρραίνη,
Όλες ανοίξεως όνειρα τερπνά,
Η ανάμνηση τους ζωηρή απομένει.
Μα πού ’ναι τα χιόνια τ’ αλλοτινά;
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
Πρίγκηψ, αν τις αναζητείτε τώρα,
Τάχα θα τις εύρετε πουθενά,
Τάχα θα υπάρχουν σε καμιά χώρα;
Μα πού ’ναι τα χιόνια τ’ αλλοτινά;
Στο:Το ποίημα της εβδομάδας, Uncategorized Tagged: François Villon, ποίηση, Κώστας Καρυωτάκης, Λογοτεχνία, Φρανσουά Βιγιόν
from dimart http://ift.tt/2eDK44h
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου