Εγκώμια επιταφίου

Pietà, El Greco 1592

Αυτό δεν είναι τραγούδι #732
Dj της ημέρας, o Γιώργος Θεοχάρης

«Δεν πιστεύω στον Θεό, αλλά μου λείπει»: αυτή είναι η εναρκτήρια πρόταση στο Χωρίς να φοβάμαι τίποτα πια του Julian Barnes, ενός άθεου. Αν τον καταλαβαίνω καλά, θέλει να πει ότι ουσιαστικά ζηλεύει τη σχέση των ένθεων με μια ανώτερη δύναμη, υπαρκτή ή ανύπαρκτη, δεν έχει σημασία. Αυτή η παραμυθία είναι που του λείπει.

Δεν είναι όλοι οι άθεοι αντίθεοι. Και γιατί να είναι; Ένας άθεος, στο δικό μου μυαλό, είναι κάποιος που ο ορθολογισμός του δεν του επιτρέπει να αγνοήσει τις ενδείξεις περί της ύπαρξης (ή μη) του Θεού. Αυτό δεν σημαίνει ότι μισεί τον Θεό. (Χώρια που αν τον μισούσε θα έπεφτε σε αντίφαση: πώς μισείς κάτι που δεν υπάρχει;)

Αυτός ο άθεος δεν έχει καμία θέση στην αντιπαράθεση ένθεου-άθεου, η οποία, κατά τη γνώμη του, στερείται νοήματος. (Και το νόημα το έχει περί πολλού. Άλλωστε, αυτό φταίει για όλα· όταν παίζουν κρυφτό, πάει και του κρύβεται στα πιο απίθανα μέρη.)

Το γεγονός ότι αυτός ο άθεος δεν μπλέκει σε στείρες αντιπαραθέσεις, δεν σημαίνει ότι ζει εκτός κοινωνίας, στον κόσμο του. Κάθε άλλο. Για παράδειγμα, από τις θρησκείες κρατάει ό,τι του φαίνεται ωφέλιμο ή/και ωραίο. Όπως λέει και ο Απόστολος Παύλος: «πάντα δε δοκιμάζετε, το καλόν κατέχετε» (Προς Θεσσαλονικείς, Α 5,21). – δηλαδή, πιο ελεύθερα (κι ας μιλάει για άλλο πράγμα, δεν πειράζει): «τα πάντα δοκιμάζουμε και το καλό κρατάμε». Και το καλό υπάρχει παντού. Ας το αναδείξουμε.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/1SzuN30
via IFTTT