Μια προσευχή από το πολύ μακρινό παρελθόν, δημιουργημένη από ένα πρόσωπο ανεξακρίβωτης ταυτότητας, αφυπνίζει μέσα μας ευγενή συναισθήματα.
Σώζεται στο «Ανθολόγιο» του Ιωάννη Στοβαίου, συγγραφέα που έζησε τον 5ο αι. μ. Χ. Καταγόταν από τους Στόβους της Μακεδονίας και χάρη σ΄ αυτόν σώθηκαν περισσότερα από 500 αποσπάσματα έργων, απόσταγμα σοφίας 204 φιλοσόφων και ιστορικών.
Ποιος ήταν όμως ο Ευσέβιος; Σύμφωνα με τον Γκίλμπερτ Μάρεϊ στο έργο «Πέντε στάδια της ελληνικής θρησκείας» (εκδόσεις Ιάμβλιχος), ήταν ένας παγανιστής που έζησε πριν από περίπου 2.000 χρόνια. Κατ΄ άλλους πρόκειται για τον Ευσέβιο της Μύνδου, ένα διακεκριμένο νεοπλατωνικό φιλόσοφο του 4ου αι. Ήταν μαθητής του Αιδέσιου της Καππαδοκίας και, σε αντίθεση με άλλους σύγχρονούς του, ακολούθησε μια μάλλον ορθολογιστική κατεύθυνση και μια κριτική θέση ως προς τη θεουργία (ένα κράμα φιλοσοφίας και θρησκείας που βασιζόταν στην προσπάθεια ελέγχου της ύλης μέσω του πνεύματος μέχρι το σημείο της πραγματοποίησης θαυμάτων).
Το κείμενο
Η προσευχή είναι αξιοσημείωτη καθώς αυτή η φωνή από το παρελθόν μιλά για την αγάπη, την ευγένεια και τη συμπόνια χωρίς την παραμικρή αναφορά σε υλικά αγαθά, αλλά μόνο σε αρετές που εξυψώνουν τον άνθρωπο. Είθε να μην είμαι εχθρός κανενός και είθε να είμαι φίλος του αιώνιου και του μόνιμου.
Είθε να μην καυγαδίσω ποτέ με τους προσφιλείς μου. Και αν γίνει αυτό, είθε να συμφιλιωθώ σύντομα μαζί τους.
Είθε να μην θέλω το κακό κανενός. Εάν κάποιος θέλει το δικό μου, είθε να ξεφύγω σώος και χωρίς να χρειαστεί να τον πληγώσω.
Είθε να αγαπώ, να επιθυμώ και να επιτυγχάνω μόνο ό,τι είναι καλό.
Είθε να εύχομαι να ευτυχούν όλοι και να μην ζηλεύω κανέναν. Είθε να μην χαρώ ποτέ για τη δυστυχία κάποιου που με έβλαψε.
Όταν είπα ή έκανα κάτι κακό, είθε να μην περιμένω να με επιπλήξουν οι άλλοι, αλλά πάντα να επιπλήττω τον εαυτό μου ώσπου να επανορθώσω.
Είθε να μην κερδίσω νίκη που να βλάπτει είτε εμένα είτε τον αντίπαλό μου.
Είθε να συμφιλιώνω φίλους που βρέθηκαν σε διαμάχη.
Είθε, όσο είναι δυνατό, να δίνω κάθε απαιτούμενη βοήθεια στους φίλους μου και σε όλους όσους τη χρειάζονται.
Είθε να μην εγκαταλείψω κανένα φίλο που κινδυνεύει.
Όταν επισκέπτομαι όσους υποφέρουν είθε να είμαι σε θέση με ευγενικά και θεραπευτικά λόγια να απαλύνω τον πόνο τους. Είθε να σέβομαι τον εαυτό μου.
Είθε να κρατώ δαμασμένο εκείνο που μαίνεται μέσα μου.
Είθε να συνηθίσω να είμαι ευγενής και ποτέ να μην εκνευρίζομαι με τους ανθρώπους λόγω των περιστάσεων.
Είθε ποτέ να μην σχολιάζω ποιος είναι κακός και τι κακά πράγματα έχει κάνει, παρά να γνωρίζω καλούς ανθρώπους και να ακολουθώ τα βήματά τους»
Πηγή
Via
Σώζεται στο «Ανθολόγιο» του Ιωάννη Στοβαίου, συγγραφέα που έζησε τον 5ο αι. μ. Χ. Καταγόταν από τους Στόβους της Μακεδονίας και χάρη σ΄ αυτόν σώθηκαν περισσότερα από 500 αποσπάσματα έργων, απόσταγμα σοφίας 204 φιλοσόφων και ιστορικών.
Ποιος ήταν όμως ο Ευσέβιος; Σύμφωνα με τον Γκίλμπερτ Μάρεϊ στο έργο «Πέντε στάδια της ελληνικής θρησκείας» (εκδόσεις Ιάμβλιχος), ήταν ένας παγανιστής που έζησε πριν από περίπου 2.000 χρόνια. Κατ΄ άλλους πρόκειται για τον Ευσέβιο της Μύνδου, ένα διακεκριμένο νεοπλατωνικό φιλόσοφο του 4ου αι. Ήταν μαθητής του Αιδέσιου της Καππαδοκίας και, σε αντίθεση με άλλους σύγχρονούς του, ακολούθησε μια μάλλον ορθολογιστική κατεύθυνση και μια κριτική θέση ως προς τη θεουργία (ένα κράμα φιλοσοφίας και θρησκείας που βασιζόταν στην προσπάθεια ελέγχου της ύλης μέσω του πνεύματος μέχρι το σημείο της πραγματοποίησης θαυμάτων).
Το κείμενο
Η προσευχή είναι αξιοσημείωτη καθώς αυτή η φωνή από το παρελθόν μιλά για την αγάπη, την ευγένεια και τη συμπόνια χωρίς την παραμικρή αναφορά σε υλικά αγαθά, αλλά μόνο σε αρετές που εξυψώνουν τον άνθρωπο. Είθε να μην είμαι εχθρός κανενός και είθε να είμαι φίλος του αιώνιου και του μόνιμου.
Είθε να μην καυγαδίσω ποτέ με τους προσφιλείς μου. Και αν γίνει αυτό, είθε να συμφιλιωθώ σύντομα μαζί τους.
Είθε να μην θέλω το κακό κανενός. Εάν κάποιος θέλει το δικό μου, είθε να ξεφύγω σώος και χωρίς να χρειαστεί να τον πληγώσω.
Είθε να αγαπώ, να επιθυμώ και να επιτυγχάνω μόνο ό,τι είναι καλό.
Είθε να εύχομαι να ευτυχούν όλοι και να μην ζηλεύω κανέναν. Είθε να μην χαρώ ποτέ για τη δυστυχία κάποιου που με έβλαψε.
Όταν είπα ή έκανα κάτι κακό, είθε να μην περιμένω να με επιπλήξουν οι άλλοι, αλλά πάντα να επιπλήττω τον εαυτό μου ώσπου να επανορθώσω.
Είθε να μην κερδίσω νίκη που να βλάπτει είτε εμένα είτε τον αντίπαλό μου.
Είθε να συμφιλιώνω φίλους που βρέθηκαν σε διαμάχη.
Είθε, όσο είναι δυνατό, να δίνω κάθε απαιτούμενη βοήθεια στους φίλους μου και σε όλους όσους τη χρειάζονται.
Είθε να μην εγκαταλείψω κανένα φίλο που κινδυνεύει.
Όταν επισκέπτομαι όσους υποφέρουν είθε να είμαι σε θέση με ευγενικά και θεραπευτικά λόγια να απαλύνω τον πόνο τους. Είθε να σέβομαι τον εαυτό μου.
Είθε να κρατώ δαμασμένο εκείνο που μαίνεται μέσα μου.
Είθε να συνηθίσω να είμαι ευγενής και ποτέ να μην εκνευρίζομαι με τους ανθρώπους λόγω των περιστάσεων.
Είθε ποτέ να μην σχολιάζω ποιος είναι κακός και τι κακά πράγματα έχει κάνει, παρά να γνωρίζω καλούς ανθρώπους και να ακολουθώ τα βήματά τους»
Πηγή
Via
from PoNiRidiS http://ift.tt/1JR067t
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου