τα παιδιά "βασάνιζαν" δύο δάσκαλοι
Γνωρίζετε ότι ... Η λέξη "εκπαιδεύω" έχει μέσα της της λέξη "παιδεύω". Στην αρχαία Ελλάδα το "παιδεύω" σήμαινε αυτό ακριβώς: "εκπαιδεύω, ανατρέφω".
Αργότερα απέκτησε η λέξη τη σημασία του "διορθώνω κάτι, επιβάλλω ποινή", καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές που οι δάσκαλοι χρειαζόταν να επιβάλλουν την τάξη... Στην αρχαία Ελλάδα τα παιδιά "βασάνιζαν" δύο δάσκαλοι.
Ο γραμματιστής, που τους μάθαινε γραφή, ανάγνωση και γραμματική, και ο κιθαριστής, ο δάσκαλος της μουσικής. Και όταν λέμε παιδιά, εννοούμε μόνο τα αγόρια.
Τα κορίτσια αφήστε τα καλύτερα. Μάθαιναν νοικοκυριό κοντά στις μητέρες τους. Στην αρχαία Σπάρτη την εκπαίδευση των παιδιών αναλάμβανε το κράτος από τα 7 τους χρόνια. Ζούσαν σε ομάδες (αγέλες) και είχαν επικεφαλής τον παιδονόμο.
Δεν ξέρουμε αν έκαναν σκανταλιές...
Το ξέρετε ότι μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους για αρκετά χρόνια οι μαθητές στην Ελλάδα ήταν και δάσκαλοι;
Αυτό γινόταν στα αλληλοδιδακτικά σχολεία, όπου οι μεγαλύτεροι καλοί μαθητές δίδασκαν τους μικρότερους λόγω έλλειψης δασκάλων.
Μμμμ....μάλλον προτιμάμε τους δασκάλους μας. Όταν δεν υπήρχαν σχολεία, τα παιδιά ό τι μάθαιναν το μάθαιναν από τους γονείς τους. Έτσι ακολουθούσαν πιστά τη δική τους ζωή. Ο γιος του ξυλουργού γινόταν ξυλουργός, ο γιος του γεωργού γεωργός.
Τα κορίτσια παρατηρούσαν τις μαμάδες τους και από πολύ μικρά ήξεραν ένα σωρό πράγματα για το νοικοκυριό και βοηθούσαν σε αυτό.
Ήταν όλα προδιαγεγραμμένα. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αλλάξουν τη μοίρα τους.
Ευτυχώς, λειτούργησαν τα σχολεία, δηλαδή! Το 1994, η UNESCO καθιέρωσε στις 5 Οκτωβρίου την Ημέρα Εκπαιδευτικών.
Αφιερωμένη σε όλους τους εκπαιδευτικούς που πασχίζουν να μας πείσουν ότι όσο περισσότερο "εκπαιδεύουμε" το μυαλό μας, τόσο πιο όμορφη γίνεται η ζωή μας.
i-diadromi
Via
Γνωρίζετε ότι ... Η λέξη "εκπαιδεύω" έχει μέσα της της λέξη "παιδεύω". Στην αρχαία Ελλάδα το "παιδεύω" σήμαινε αυτό ακριβώς: "εκπαιδεύω, ανατρέφω".
Αργότερα απέκτησε η λέξη τη σημασία του "διορθώνω κάτι, επιβάλλω ποινή", καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές που οι δάσκαλοι χρειαζόταν να επιβάλλουν την τάξη... Στην αρχαία Ελλάδα τα παιδιά "βασάνιζαν" δύο δάσκαλοι.
Ο γραμματιστής, που τους μάθαινε γραφή, ανάγνωση και γραμματική, και ο κιθαριστής, ο δάσκαλος της μουσικής. Και όταν λέμε παιδιά, εννοούμε μόνο τα αγόρια.
Τα κορίτσια αφήστε τα καλύτερα. Μάθαιναν νοικοκυριό κοντά στις μητέρες τους. Στην αρχαία Σπάρτη την εκπαίδευση των παιδιών αναλάμβανε το κράτος από τα 7 τους χρόνια. Ζούσαν σε ομάδες (αγέλες) και είχαν επικεφαλής τον παιδονόμο.
Δεν ξέρουμε αν έκαναν σκανταλιές...
Το ξέρετε ότι μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους για αρκετά χρόνια οι μαθητές στην Ελλάδα ήταν και δάσκαλοι;
Αυτό γινόταν στα αλληλοδιδακτικά σχολεία, όπου οι μεγαλύτεροι καλοί μαθητές δίδασκαν τους μικρότερους λόγω έλλειψης δασκάλων.
Μμμμ....μάλλον προτιμάμε τους δασκάλους μας. Όταν δεν υπήρχαν σχολεία, τα παιδιά ό τι μάθαιναν το μάθαιναν από τους γονείς τους. Έτσι ακολουθούσαν πιστά τη δική τους ζωή. Ο γιος του ξυλουργού γινόταν ξυλουργός, ο γιος του γεωργού γεωργός.
Τα κορίτσια παρατηρούσαν τις μαμάδες τους και από πολύ μικρά ήξεραν ένα σωρό πράγματα για το νοικοκυριό και βοηθούσαν σε αυτό.
Ήταν όλα προδιαγεγραμμένα. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να αλλάξουν τη μοίρα τους.
Ευτυχώς, λειτούργησαν τα σχολεία, δηλαδή! Το 1994, η UNESCO καθιέρωσε στις 5 Οκτωβρίου την Ημέρα Εκπαιδευτικών.
Αφιερωμένη σε όλους τους εκπαιδευτικούς που πασχίζουν να μας πείσουν ότι όσο περισσότερο "εκπαιδεύουμε" το μυαλό μας, τόσο πιο όμορφη γίνεται η ζωή μας.
i-diadromi
Via
from PoNiRidiS http://ift.tt/1VAA60K
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου