Το βιβλίο της άμμου #36
Προτιμούσε να μην το σκέφτεται. Προτιμούσε να κάθεται και να διαβάζει — ή τουλάχιστον θα το προτιμούσε, αν υπήρχε κάτι που ν’ άξιζε να το διαβάσει. Αλλά κανείς ποτέ στις μπαρτλεντανικές ιστορίες δεν επιθυμούσε τίποτε. Ούτε καν ένα ποτήρι νερό. Βέβαια, θα έβαζαν ένα ποτήρι αν διψούσαν, αλλά αν δεν υπήρχε κανένα πρόχειρο, θα το ξεχνούσαν. Είχε μόλις διαβάσει ένα ολόκληρο βιβλίο όπου ο πρωταγωνιστής, μέσα σε μια βδομάδα, δούλεψε λιγάκι στον κήπο του, έπαιξε πολλή δικτυόσφαιρα, βοήθησε στην επισκευή ενός δρόμου, έκανε παιδί στη γυναίκα του και, λίγο πριν από το τελευταίο κεφάλαιο, πέθανε αναπάντεχα από δίψα. O Άρθουρ, οργισμένος, έψαξε προς τα πίσω ολόκληρο το βιβλίο, και στο τέλος βρήκε μια φευγαλέα αναφορά σε κάποιο πρόβλημα με τα υδραυλικά στο Κεφάλαιο 2. Κι αυτό ήταν όλο. Κι έτσι, πεθαίνει ο τύπος. Συμβαίνει, απλώς.
Δεν ήταν καν το αποκορύφωμα της πλοκής, γιατί δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα. Ο πρωταγωνιστής πέθαινε στο πρώτο τρίτο του πρωτελευταίου κεφαλαίου του βιβλίου, κι από κει και πέρα το βιβλίο συνέχιζε με περισσότερες πληροφορίες για την επισκευή των δρόμων. Το βιβλίο τελείωνε απότομα στις εκατό χιλιάδες λέξεις, γιατί στον Μπαρτλεντάν τόσο μεγάλα ήταν τα βιβλία.
Ο Άρθουρ πέταξε το βιβλίο στην άλλη άκρη του δωματίου, πούλησε το δωμάτιο και έφυγε.
* * *
Ντάγκλας Άνταμς, Μάλλον ακίνδυνος, μετάφραση: Δημήτρης Αρβανίτης, Φανταστικός Κόσμος, Αθήνα 2011.
Ανθολόγος σήμερα, η Νατάσσα Συλλιγνάκη
* * *
—Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται αποσπάσματα βιβλίων που μιλούν για άλλα βιβλία, πραγματικά ή φανταστικά. Εντοπίστε σχετικά αποσπάσματα και στείλτε τα στο dimartblog@gmail.com για να γίνεται ο ανθολόγος της ημέρας—
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Το βιβλίο της άμμου
from dimart http://ift.tt/1RV7VuT
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου