Via
from PoNiRidiS http://ift.tt/1FBIdVS
via IFTTT
Ο ταξιτζής είχε μεγάλο σεβντά, όπως με πληροφόρησε από την αρχή σχεδόν της διαδρομής μας. Η παραδοχή έγινε μετά και από την τέταρτη φορά που απάντησα στην ερώτηση «πού πάμε». Οι ανάσες του βαριές και με πόνο καρδιάς. Ηλικία 40φεύγα. Φαλακρός. Με γυαλιά μεγάλης μυωπίας και με βέρα στο δεξί χέρι. Είσαι παντρεμένη, με ρώτησε. Όχι, του απάντησα. Την καλύτερη δουλειά κάνεις. Κάτσε έτσι. Ρώτα με και μένα… (Αγαπητέ μου, δεν έχω την παραμικρή διάθεση να σε ρωτήσω. Πήγαινέ με απλώς εκεί που θέλω.) Ρώτα με, σου λέω! (Είναι μαγική τοποθεσία η Λ. Αλεξάνδρας. Έχεις τόσα να χαζέψεις από το παράθυρο.) Τα ίδια σ…ά είστε όλες, είπε και έβαλε μουσική.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
«If you have to ask what jazz is, you’ll never know.”
― Louis Armstrong—
Μετά τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Τζαζ, δύο συν ένας συντάκτες του dim/art τιμούν την Παγκόσμια Νύχτα Τζαζ, υποκύπτοντας στον πειρασμό της λίστας. Βάλτε ένα ποτό (ή δύο) και απολαύστε. Κατά τα άλλα, ακούγαμε τζαζ χθες, ακούμε σήμερα και θα ακούμε και αύριο.
Leon Zernitsky
Με αφορμή την σημερινή παγκόσμια ημέρα της jazz,φαντάζομαι πολλές θα είναι οι λίστες με τα αγαπημένα ή με τα καλύτερα άλμπουμ που θα διαβάσετε εδώ κι εκεί. Το dim/art, αν και δεν θα αντισταθεί στον πειρασμό να πάρει μέρος στην λιστομαχία, θέλοντας να πρωτοτυπήσει ελαφρώς, θα σας προτείνει δέκα μεγάλα άλμπουμ της βρετανικής και μόνον jazz,που πρέπει να ακούσετε πριν πεθάνετε, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Η βρετανική Jazz έχει μακρά και περιπετειώδη πορεία, έχοντας κατακτήσει στην διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών το δικό της αυτόνομο και ιδιαίτερο ύφος, την δική της διακριτή ταυτότητα, πατώντας ταυτόχρονα σε δυο βάρκες. Αναμιγνύει με δημιουργικό τρόπο τόσο τα στοιχεία της μεγάλης αφροαμερικάνικης παράδοσης όσο και τα στοιχεία της ευρωπαϊκής κληρονομιάς. Πρόκειται για εντυπωσιακή σε όγκο και ποιότητα σκηνή που η εξέλιξη της αποτύπωσε και τις ευρύτερες πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές αλλαγές. Τα δέκα άλμπουμ που ακολουθούν δεν είναι βεβαίως τα «καλύτερα», αλλά είναι σίγουρα ενδεικτικά τόσο της British jazz δισκογραφίας, όσο —και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε— και των προτιμήσεων του γράφοντος. Αποτελούν μια μικρή εισαγωγή. Τα υπόλοιπα θα τα ψάξετε μόνοι σας. Και έχει πολλά ακόμα να ψάξετε…
1. The Stan Tracey Quartet –Under Milk Wood (1965)
Η αριστουργηματική jazz σουίτα του κορυφαίου πιανίστα και συνθέτη εμπνευσμένη από το Under Milk Wood του Dylan Thomas:
2. Don Rendell Ian Carr 5tet – Dusk Fire (1966)
Το δεύτερο άλμπουμ του κουιντέτου με την προσθήκη του Michael Garrick στο πιάνο να κάνει την διαφορά. Αξεπέραστο:
3. Mike Westbrook – Love songs (1970)
Η little big band του Westbrook σε μεγάλα κέφια μπολιασμένη με άφθονα ροκ και funk στοιχεία:
4. The Keith Tippett Group – Dedicated to you but you weren’t listening (1971)
Άπιαστο free jazz-rock με all-star σύνθεση από το γκρουπ αυτού του μεγάλου πιανίστα:
5. The Mike Taylor Trio –Trio (1967)
Σπουδαίο άλμπουμ υψηλής έντασης που αποτυπώνει το ανήσυχο μυαλό του πρόωρα χαμένου πιανίστα. Εντυπωσιάζει στα τύμπανα ο John Hiseman:
6. Amancio D’ Silva – Integration (1969)
Indo-jazz κομψοτέχνημα από τον παραγνωρισμένο Ινδό δεξιοτέχνη της κιθάρας:
7. Ken Wheeler & the John Dankworth Orchestra-Windmill Tilter: The Story Of Don Quixote(1968)
Εμπνευσμένο από το κλασικό αριστούργημα του Θερβάντες. Δίσκος αναφοράς:
8. Tubby Hayes –Mexican Green (1968)
Από τα καλύτερα άλμπουμ ενός τεράστιου μουσικού, ενός γίγαντα του τενόρου. Πραγματικό “tour de force”:
9. Joe Harriott Quintet- Free Form (1960)
O δεύτερος δίσκος του Τζαμαϊκανού σαξοφωνίστα. Πολύ προχωρημένος ήχος, παραλληλίζεται συχνά με την δουλειά του Ornette Coleman εκείνη την εποχή στην άλλη όχθη του Ατλαντικού:
10. John McLaughlin- Extrapolation (1969)
To ντεμπούτο του κορυφαίου κιθαρίστα. Τι επακολούθησε είναι γνωστό:
* * *
Larry Martin
Κριτήριο οι ιστορίες μου με τα κομμάτια. Τι άλλο; Αλλιώτικα δε γίνεται. Χωρίς αξιολόγηση.
1. Δε ξέρω τι να βάλω από Miles. Από το αδιαμφισβήτητο golden standard της τζαζ Kind of blue με τους θεούς για μπάντα είχα λιώσει το Flamenco Sketches, είμαι οπαδός του mood, του Miles mood κι αυτό είναι το σήμα κατατεθέν.Το αναφέρω γιατί θα είναι ιεροσυλία να προσπεράσω τη δημιουργία του κόσμου αβλεπί. Αλλά επειδή είπαμε ότι κριτήριο είναι οι ιστορίες, το track που άκουσα περισσότερο από τον Miles, (τον άνθρωπο που περισσότερο από όλους με διαμόρφωσε με το έργο του) είναι το αριστούργημα της τελευταίας εποχής, δικό του και του Marcus Miller, Mr Pastorius από το Amandla του 1989. Δεν είναι η καλύτερη δουλειά του, είναι το κομμάτι μου όμως. Α, κι όταν λέμε το άκουσα περισσότερο, το άκουσε μαζί μου κι ο μισός Κορυδαλλός. Έστω με κατοστάρια ηχεία. Και τέλος το άκουσα από τον Miles το 1990 στο Παλλάς:
2. Ναι, ο Trane. Αν βάλω το A Love Supreme, το μνημείο ενός από τους μεγαλύτερους διαννοούμενους του 20ού αιώνα, πρέπει να μπει όλο το άλμπουμ. Είναι concept έργο, με αρχή, μέση και τέλος:
3. Το Palm Grease, το Actual Proof από το Thrust του 1974 ή το Chameleon από το Headhunters του 1973; Τον χαμαιλέοντα. Έτσι:
4. Cannonball Adderley Quintet και Mercy, Mercy, Mercy του Joe Zawinul , 1966. Εφημερίες που πέρασαν με σώας τας φρένας:
5. Nat Birchall Quintet, το John Coltrane από το «Live in Larissa» του 2014. Ηχογραφήθηκε στο Duende Jazz Bar 11 Μαΐου 2013. Ήμουν εκεί, το έζησα, δε έχω λόγια να το περιγράψω. Ευχαριστώ τον Κώστα Βουλτσίδη για την εμπειρία:
* * *
Albert Gleizes
Έχω δικαιολογία για να αποφύγω το άγχος της λίστας (τι αφήνουμε έξω;) — και πολύ καλή μάλιστα: δεν προφταίνω, γιατί στήνω το ποστ με τις λίστες των άλλων. Ένα άλμπουμ μόνο, λοιπόν: John Coltrane, 1963, Impressions:
* * *
* * *
Στην Εικονογραφημένη Σφαίρα της 9ης Μαρτίου 1919 βρήκαμε ένα ποίημα σχετικά με τη χρεωκοπία. Εντάσσεται στο λογοτεχνικό είδος «ερυθρά ποίησις», υπογράφεται από τον «Μπολσεβίκο» και είναι ιδιαίτερα επίκαιρο, καθώς τεκμηριώνει την πρόσφατη αρθρογραφία του Παναγιώτη Λαφαζάνη.
* * *
Στη στήλη αυτή θα αναρτώνται αποσπάσματα από τον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο
ώστε οι αναγνώστες του dim/art να έχουν πλήρη και σφαιρική ενημέρωση.
Στη συνέχεια, τα αποκόμματα θα αναρτώνται στη σελίδα του dim/art
με τον ίδιο τίτλο (Επισκόπηση Τύπου) προκειμένου να μπορούν
(οι αναγνώστες του dim/art, πάντα) να κάνουν επαναλήψεις
διότι ανά πάσα στιγμή είναι πιθανόν να τους
βάλουμε απροειδοποίητο
διαγώνισμα.
* * *
Τα αποσπάσματα των εφημερίδων προέρχονται από τη συλλογή Τύπου
του Ελληνικού Ιστορικού και Λογοτεχνικού Αρχείου,
του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης.
Τη στήλη επιμελείται ο Γιώργος Τσακνιάς.
Σε περιόδους αλλαγών και αβεβαιότητας, χρειαζόμαστε το πνεύμα της Jazz, περισσότερο από ποτέ, να φέρει τους ανθρώπους —ειδικά τις νέες και τους νέους— κοντά, να γαλουχήσει την ελευθερία και το διάλογο, και να δημιουργήσει νέες γέφυρες σεβασμού και κατανόησης, για μεγαλύτερη ανοχή και συνεργασία.
Irina Bokova, Γενική Διευθύντρια της Unesco
Μήνυμα για την International Jazz Day, 30 April 2015
Τον Νοέμβριο του 2011, ο Εκπαιδευτικός, Επιστημονικός και Πολιτιστικός Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO) όρισε επίσημα την 30η Απριλίου ως την Παγκόσμια Ημέρα της Jazz, με σκοπό την ανάδειξη της Jazz και του διπλωματικού της ρόλου στο να ενώσει τους ανθρώπους σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Η I.J.D γιορτάζεται για 4η χρονιά φέτος με οικοδέσποινα πόλη το Παρίσι. Παράλληλες εκδηλώσεις εορτασμού θα γίνουν σε όλες τις πόλεις του κόσμου με κορωνίδα ημερομηνία την 30η Απριλίου 2014 όπου και θα πραγματοποιηθεί και η all-star Jazz συναυλία στο ιστορικό κτίριο της UNESCO (Αίθουσα Ι) στην πόλη του Παρισιού.
Η διοργάνωση της I.J.D. τελεί υπό την αιγίδα της UNESCO και του Thelonious Monk Institute of Jazz.
H 4η International Jazz Day γιορτάζεται στην Ελλάδα με ένα 3ήμερο (30/4 – 2/5) festival στην Ερμούπολη της Σύρου, υπό την αιγίδα του Δήμου Ερμούπολης και της Περιφέρειας Κυκλάδων.
Μεγάλα ονόματα της διεθνούς και εγχώριας Jazz σκηνής έχουν φιλοξενηθεί κατά καιρούς και έχουν επιλέξει τη Σύρο για τις εμφανίσεις τους (JazzXpress – Eric Inake Group, Braam DeJoode Vatcher Trio, Ramon Valle Trio, Human Touch, Ανδρέας Συμβουλόπουλος Trio, Στράτος Βουγάς Quartet, Music of the Heart Jazz Trio, Momo Trio κ.ά.)
30/4 Trilogia (Γιώργος Κοντραφούρης: organ, Γιώτης Σαμαράς: κιθάρα, Γιώργος Τρανταλίδης: τύμπανα)
Andreas Polyzogopoulos Quartet (Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: τρομπέτα, flugenhorn, Κωστής Χριστοδούλου: πλήκτρα, Αντώνης Μαράτος: μπάσο, Αλέξανδρος-Δράκος Κτιστάκης: τύμπανα)
Ο χώρος διεξαγωγής και των δύο συναυλιών θα είναι το αίθριο του Δημαρχείου Ερμούπολης.
2/5 Η Swing χορευτική ομάδα Lindy Hop Athens με DJ την Μαριάντζελα στο Ελιά Bar Restaurant
6/5 στο Ιστορικό Θέατρο Απόλλων: Απονομή των βραβείων του διαγωνισμού Jazz Group
Πηγή: Syrosagenda
* * *