Ολέ!

Αυτό δεν είναι τραγούδι #612
Dj της ημέρας, η Χριστίνα Παπαβασιλείου

Ένα είναι σίγουρο, μη δούνε γυναίκα ανεξάρτητη, που δεν θέλει γάμο κι έχει και τσαγανό, σφαγμένη θα πάει. Δεν την γλυτώνει με τίποτα και σε καμιά εκδοχή. Ή μήπως όχι; Μήπως κάποιες φορές ο ταύρος, ως άλλος από μηχανής θεός, αποδίδει δικαιοσύνη; Όπως και να έχει, τα βασικά στοιχεία, παραμένουν ίδια, πάντα υπάρχει ένας τσιγγάνος ή μια τσιγγάνα συνήθως με το όνομα Κάρμεν ή μια Κάρμεν που δεν είναι τσιγγάνα αλλά έχει μάτια λάγνα, ένα μαχαίρι κι ένας ταύρος κάπου τριγύρω για σασπένς (ακόμα και στο Πασαλιμάνι, ναι σας λέω). Και σε όλες τις εναλλαγές της ιστορίας, κάποιος δεν την βγάζει καθαρή. Περιέργως, δεν είναι ο ταύρος.

Στην Κάρμεν, την γνωστή μιλάμε, την πρώτη διδάξασα του Bizet, θύμα είναι η γυναίκα που μαχαιρώνεται έξω από την αρένα, ενώ τα πλήθη μέσα επευφημούν τον ταυρομάχο. Δεν αναφέρεται τι έγινε με τον ταύρο, αλλά αν κρίνω από τις ιαχές των θεατών, μάλλον ούτε αυτός την σκαπούλαρε. Γυναίκα – ταύρος, σημειώσατε 0-0.

Imperio Argentina

Στο έργο «Carmen la de Triana» (1938),, ο Antonio Vargas Heredia, τσιγγάνος, για τα μάτια μιας τσιγγάνας, που την λένε και πάλι Κάρμεν (και την υποδύεται η  Αργεντινο-ισπανίδα ηθοποιός Imperio Argentina),  γίνεται φονιάς και οδηγείται στην φυλακή. Εδώ δεν αναφέρετε καν ο ταύρος, οπότε θεωρούμαι ότι ζει μια χαρά και βόσκει στα λιβάδια, άρα άντρας – ταύρος, σημειώσατε 0 -1.

Το συγκεκριμένο τραγούδι έγινε σουξέ και στα ελληνικά με τον τίτλο ο Αντώνης ο βαρκάρης (ο σερέτης), το έμαθε ο Ισπανός συνθέτης κι έστειλε τον Έλληνα δημιουργό Σπύρο Περιστέρη (που υπογράφει τη μουσική, οι στίχοι είναι του Μίνωα Μάτσα) στα δικαστήρια, όπου προς υπεράσπισή του παρουσίασε έναν κατακαημένο βαρκάρη, από τον οποίο υποτίθεται του ήρθε η έμπνευση. Η δικαιοσύνη, τυφλή δεν την έλεγες, μάλλον κάτι σαν τα ματάκια του Γύλου από την Σωφερίνα είχε, τους δικαίωσε.

Στους ελληνικούς στίχους, για μια Κάρμεν, απ την μία μεριά ο ταύρος άκαρδος μεν αλλά τροπαιούχος, απ την άλλη ο βαρκάρης που προφανώς δεν ήξερε την τύφλα του από κέρατα, ξαπλώνεται στο τερέν στο πιτς φυτίλι και παραθέτω ως απόδειξη τους στίχους. Τσιγγάνοι δεν παίζουν σ αυτό το σενάριο.

Ο Αντώνης ο βαρκάρης ο σερέτης
έπαψε να ζει ρεμπέτης
θέλει πλούτη και παλάτια
και της Κάρμεν τα δυο μάτια

Επαράτησε τη βάρκα στο λιμάνι
κάτω στο Πασαλιμάνι
τραγουδάει κι όλο πίνει
ταυρομάχος πάει να γίνει

Μα ο άκαρδος ο ταύρος τον σκοτώνει
και στη γη τονε ξαπλώνει
σαν τον βλέπει η Κάρμεν κλαίει
πάει κοντά του και του λέει

Αχ Αντώνη μου, βαρκάρη μου σερέτη
τώρα μένω νέτη σκέτη
μες στον κόσμο η καημένη
χήρα παραπονεμένη

Άρα, βαρκάρης – ταύρος, σημειώσατε πάλι 0 – 1.

Και φυσικά δεν θα μπορούσα να ξεχάσω, τον ύμνο που είχε βάλει προ καιρού η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, που ο ταύρος σκοτώνει τον ταυρομάχο, η γυναίκα βλέποντας τον να ξεψυχά, πάρτην κι αυτήν κάτω (αυτό δεν το κατάλαβα γιατί έγινε, αλλά με συμφέρει γιατί εγώ είμαι με τον ταύρο), ούτε Κάρμεν, ούτε τσιγγάνοι, παρά μόνο η πανηγυρική νίκη του ταύρου, άρα, ζεύγος – ταύρος, σημειώσατε 0 -2. Όλε!

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/1QMgzqd
via IFTTT