—του Αλέξανδρου Ζωγραφάκη—
Έχουμε σταματήσει με τον Φραντς Κάφκα σε βενζινάδικο στην Εθνική. Λίγο μετά το Σχηματάρι. Πίνουμε φραπέ και καπνίζουμε στριφτά σε καφενέ της συμφοράς που τον τρέχει χήρα Ρωσοπόντια. Της λείπει ένα δόντι, έχει ξανθό ξασμένο μαλλί, και κάθε τόσο χτυπάει βότκα από τη φιάλη που την ανασύρει από βαθύ και ανήλιαγο καταψύκτη. «Και γιατί να κάτσω να γράψω δυο γραμμές παραπάνω;» ρωτάω. «Τι εννοείς;» ρωτάει. «Αν όλα έχουν ειπωθεί και γραφτεί, εγώ απλώς θα προσθέσω περιττό θόρυβο», λέω. «Α, ναι. Σωστά! Σοβαρά το λες αυτό τώρα; Να, κοίτα αυτόν τον τύπο που βάζει τώρα βενζίνη. Πες ότι του έρχεται να διηγηθεί μια ιστορία. Η κάθε λέξη που θα ξεστομίσει θα είναι φορτισμένη με το ότι ζει στα περίχωρα του Σχηματαρίου, δουλεύει σε βενζινάδικο, ο πατέρας του είναι αγρότης, η μάνα του πέθανε πάνω στη γέννα του, και μην ξεχνάς ότι όταν ήταν δώδεκα ετών τον χτύπησε το τρακτέρ και κόντεψε να πεθάνει. Επίσης, τώρα που μπαίνει η άνοιξη φουντώνει η αλλεργία του και φτερνίζεται δώδεκα φορές σερί πριν το μεσημέρι, η κοπέλα που έβγαινε έφυγε πριν δυο μήνες με έναν άγνωστο επειδή έτσι της καύλωσε, και εκείνος τώρα πηδιέται με τη χήρα και αναρωτιέται, πολύ σοβαρά, αν η αλλεργία του θα συνιστά βαρίδι στην μετέπειτα σεξουαλική ζωή του. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Όλα αυτά, και μερικές ακόμα εκατοντάδες παραμέτρους, μικρής ή μεγάλης βαρύτητας, τις κουβαλάει μέσα του και θα σου τις βγάλει στην ιστορία που θα αφηγηθεί. Και επιμένεις εσύ να μου λες ότι όλα έχουν ειπωθεί, και ότι όλα, λίγο πολύ, είναι πεπερασμένα», μου λέει. «Μα αυτό δεν είναι επιχείρημα. Δε μου λέει κάτι», λέω. «Μα εμείς εδώ δεν φτιάχνουμε επιχειρήματα. Δεν είμαστε φιλόσοφοι να κατασκευάζουμε επιχειρήματα. Ούτε επιστήμονες είμαστε να κάνουμε πειράματα. Δεν υπάρχει κάποιο εργαστήριο να κάνουμε πειράματα να διαπιστώσουμε αν είμαστε σωστοί ή λάθος. Το δικό μας εργαστήριο είναι ο νους των ανθρώπων που μας διαβάζουν, και ο ανθρώπινος νους δεν είναι ούτε σπουδαστήριο, ούτε εργαστήριο. Δεν υπακούει σε καθολικούς κανόνες. Μην πιστεύεις τους λογικάριους. Αλλά μην ασπάζεσαι ούτε τους συναισθηματίες. Ο νους δεν εγγυάται κανένα αποτέλεσμα επειδή νομίζεις ότι έχεις προσδιορίσει μερικές παραμέτρους και έχεις ακολουθήσει μερικούς κανόνες. Ο νους δεν εγγυάται ότι οι αποτυχίες του παρελθόντος θα είναι και αποτυχίες στο μέλλον. Όπως αντιστρόφως δεν εγγυάται και καμία επιτυχία. Μη γελιέσαι με αυτό. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις εκ των προτέρων. Δεν μπορείς να ξέρεις από πριν τι αντίκτυπο θα έχει αυτό που θα γράψεις. Θα γείρεις προς το συναίσθημα, θα σε κατηγορήσουν για έλλειμμα λογικής. Θα πας προς τη λογική, θα σε κατηγορήσουν για αναλγησία. Θα το φέρεις στη μέση, θα σε πουν γλυκανάλατο. Δεν μπορείς να ξέρεις από πριν. Όλα είναι μοναδικά και παίζονται για πρώτη φορά όπως αυτό το απόγευμα της που κάνει λίγη ζέστη παραπάνω από τη μέση θερμοκρασία των τελευταίων τριάντα ετών, και που είναι κάπως απίθανο πριν τελειώσει η μέρα να ρίξει και δυο σταγόνες βροχή όπως έριξε εννιά φορές στις τριάντα».
* * *
They Live
Στο:They Live Tagged: Franz Kafka, Αλέξανδρος Ζωγραφάκης
from dimart http://ift.tt/2qfIMUc
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου