zougla: Shivers

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

Shivers

718adf749f42a3d0899468c78f0080ad

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1016
Dj της ημέρας, ο Σπύρος «Aussie» Αναγνώστου

Ο Nick Cave, πριν από τους Bad Seeds και όλα τα άλλα με τα οποία καταπιάνεται, όταν έμενε ακόμα στη Μελβούρνη, ήταν σ’ ένα συγκρότημα που το έλεγαν The Birthday Party.

Αρχικά στο συγκρότημα, που κάθε φεγγάρι άλλαζε νέο όνομα, έπαιζαν συμμαθητές στο ίδιο γυμνάσιο που ήταν και μέλη της χορωδίας του σχολείου. Εκεί είχαν γνωριστεί. Μετά το γυμνάσιο, σταθεροποιήθηκαν στο όνομα The Boys Next Door και άρχισαν να παίζουν από δω κι από κει πιο σοβαρά. Φυσικά, έπαιζαν punk, τι άλλο; Ήταν το 1977. Μια χρονιά αργότερα ήρθε στο συγκρότημα ο μακαρίτης πια Rowland S. Howard, και η κιθάρα του άλλαξε θεαματικά τον ήχο τους. Έπαιζαν post-punk πλέον.

ca_07

Ως The Boys Next Door κυκλοφόρησαν μόνο ένα LP, το Door, Door (1979). Εκεί μέσα, τελευταίο στην β΄ πλευρά ήταν και το “Shivers”, η μεγαλύτερη επιτυχία τους (και το μόνο που κυκλοφόρησε και σε single). Το τραγούδι ήταν σύνθεση του Howard. Το είχε μάλιστα ηχογραφήσει το 1978 και με το προηγούμενο συγκρότημά του, τους The Young Charlatans. Τότε είχε απαγορευτεί από το ραδιόφωνο γιατί είχε επιλήψιμες αναφορές στην αυτοκτονία. Ο Howard έλεγε πως οι στίχοι ήταν ειρωνικοί, με θέμα για τις υπερβολές του έρωτα στην εφηβεία. If they can’t take a joke, fuck ’em. Δεν αποκλείεται να ήταν έτσι, κρίνοντας από μια ψύχραιμη ακρόαση σήμερα.

Τελοσπάντων, το ηχογράφησε ξανά και με τους The Boys Next Door. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα ήταν σοβαρά γιατί ο Cave το είπε εντελώς δραματικά, όπως μόνο εκείνος ήξερε. Και ξαφνικά η παρωδία έγινε δράμα με τα όλα του. Ο Howard είχε δηλώσει ότι διαφωνούσε με την ερμηνεία του Cave, την έβρισκε υπερβολική. Έλεγε ότι ο φίλος του ο Nick δεν είχε πιάσει την ειρωνεία. Έλεγε επίσης ότι ποτέ του δεν χώνεψε το γεγονός ότι από κει και πέρα, σε κάθε συναυλία τού ζητούσαν να παίξει το “Shivers”. Όχι το δικό του, το πλακατζίδικο, αλλά το άλλο, το θεατράλε. Το γεγονός είναι ένα: η ερμηνεία του Cave το έκανε cult επιτυχία. Ίσως τη μεγαλύτερη επιτυχία του Howard ως συνθέτη. Αν μιλάμε για ειρωνεία.

Μετά, έφυγαν για το Λονδίνο, άλλαξαν το όνομα του συγκροτήματος σε «The Birthday Party» και τα λοιπά, και τα λοιπά.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *