Αυτό δεν είναι τραγούδι #1069
DJ της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης
[Σκηνές που Κόπηκαν στο Μοντάζ_5]
ΣΤΟ ΜΠΑΡ, εσωτ-μεσημέρι
Μπαρ στο κέντρο της πόλης. Εκτυφλωτικό το φως που μπαίνει από τη βιτρίνα, αλλά δεν φτάνει στην άλλη άκρη της μπάρας, όπου κάθεται ο Χ και πίνει ουίσκι. Δεν υπάρχει άλλος πελάτης. Από προσωπικό, μόνο ο ΜΠΑΡΜΑΝ πίσω από τη μπάρα, κοντά στον Χ – προσπαθεί να του πιάσει ψιλή κουβέντα.
Μπάρμαν: Και πώς τα βολεύεις αυτό τον καιρό;
Χ: Διδάσκω σ’ ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής.
Μπάρμαν: Δεν ήξερα πως είσαι συγγραφέας!
Χ: Δεν είμαι.
Μπάρμαν: Ό,τι πρέπει για τη δουλειά, δηλαδή. Χα χα χα!
[Ο Χ σπρώχνει το άδειο του ποτήρι προς το μέρος του μπάρμαν. Εκείνος του φτιάχνει άλλο ένα ποτό και του το σερβίρει.]
Χ: Θα μπορούσα να έχω γράψει το ενενήντα εννιά τοις εκατό της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Μπάρμαν: Και τι σ’ εμπόδισε;
Χ: Το υπόλοιπο ένα τοις εκατό.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι• αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
Πώς αντιδρά ένας Άγγλος, Αμερικανός, αρκετοί άλλοι... και φυσικά ένας Έλληνας... 1. Άγγλος
Πετάει την κούπα με τον καφέ και φεύγει από την καφετέρια. 2. Αμερικανός
Βγάζει το έντομο και συνεχίζει να πίνει τον καφέ του. 3. Κινέζος
Τρώει το έντομο και πετάει τον καφέ. 4. Παλαιστίνιος
Πίνει τον καφέ μαζί με το έντομο. 5. Σκοτσέζος
Πιάνει το έντομο και το σφίγγει φωνάζοντας «φτύσε τον καφέ ρε»! 6. Ισραηλινός Πουλάει τον καφέ στον Αμερικάνο και το έντομο στον Κινέζο. Διαμαρτύρεται ότι η προσωπική του ασφάλεια βρίσκεται σε κίνδυνο. Φωνάζει ότι οι Παλαιστίνιοι του ρίχνουν έντομα στον καφέ. Κατηγορεί ότι οι Χεζμπολάχ, η Συρία και το Ιράν βρίσκονται πίσω από επιθέσεις με όπλα μαζικών εντόμων. Συσχετίζει αυτή την ποταπή επίθεση με την Παλαιστινιακή τρομοκρατία, με καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τον αντισημιτισμό, το ολοκαύτωμα, τη διασπορά, την έξοδο. Ζητά δάνειο ενός δισεκατομμυρίων δολαρίων με 100ετή περίοδο αποπληρωμής από τους Αμερικάνους για την αγορά καινούριας κούπας καφέ. Απαιτεί εφ' όρου ζωής δωρεάν καφέ από την καφετέρια ως αποζημίωση. 7. Έλληνας
Κατεβάζει μπινελίκια στην γυναίκα του και πάει στη μάνα του να πιει ένα καφέ της προκοπής.
Αυτό δεν είναι τραγούδι #1068
Dj της ημέρας, η Μαρίκα Συμεωνίδου
Αυτό το καλοκαίρι άρχισε σαν να ήταν φθινόπωρο και συνεχίζει σουρεαλιστικά …Ριάνα, Άσιμος και Σαββόπουλος στην πυρά από την Ιερά Εξέταση — συγγνώμη, την Ιερά Σύνοδο! Θα αφιερώσω σε όλους τους άμουσους μια μετάφρασή μου από τον πατέρα του μοντερνισμού William Carlos Williams και το τραγούδι που χαρακτηρίζει αυτό το καλοκαίρι: «Άργησες».
Sonnet In Search Of An Author
Nude bodies like peeled logs
sometimes give off a sweetest
odor, man and woman
under the trees in full excess
matching the cushion of
aromatic pine-drift fallen
threaded with trailing woodbine
a sonnet might be made of it
Might be made of it! odor of excess
odor of pine needles, odor of
peeled logs, odor of no odor
other than trailing woodbine that
has no odor, odor of a nude woman
sometimes, odor of a man.
Σονέτο σε αναζήτηση συγγραφέα
Γυμνά σώματα όπως οι αποφλοιωμένοι κορμοί
Μερικές φορές δίνουν μια πιο γλυκιά
Οσμή, άνδρας και γυναίκα
Κάτω από τα δέντρα σε πλήρη υπερβολή
Που ταιριάζει με το μαξιλάρι του
Αρωματική παρασυρόμενη πεύκη
Με ίχνη βελόνων από αγιόκλημα
Ένα σονέτο μπορεί να είναι φτιαγμένο από αυτό
Μπορεί να είναι αυτό! Οσμή της περίσσειας
Οσμή των βελόνων πεύκου, οσμή
φλούδας κούτσουρου, οσμή χωρίς οσμή
Εκτός από την ιχνηλασία που
Δεν έχει οσμή, μυρωδιά μιας γυμνής γυναίκας
Μερικές φορές, οσμή ενός ανθρώπου.
* * *
Φωτογραφία εξωφύλλου: Ginger Unzueta
Λεζάντα: In summer, the song sings itself. -William Carlos Williams
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
Εκατομμύρια άνθρωποι τρέμουν στην ιδέα ότι πρέπει να κάνουν ένα εμβόλιο ή εξετάσεις αίματος, με το στομάχι να σφίγγεται και μόνο στην ιδέα ότι η βελόνα θα τρυπήσει το δέρμα τους...
Ισπανοί επιστήμονες έρχονται να δώσουν τη λύση σε όσους από εσάς αντιμετωπίζετε τη συγκεκριμένη φοβία, καθώς ανακάλυψαν ένα απλό τρικ που βοηθά να παραμείνετε ψύχραιμοι και να μην πονέσετε. Την επόμενη φορά που θα πρέπει να σας πάρουν αίμα ή να κάνετε ένα εμβόλιο, το μόνο που θα πρέπει να κάνετε μόλις δείτε τη βελόνα να έρχεται προς το μέρος σας είναι να... μην αναπνέετε!
Σύμφωνα με τους ερευνητές, όταν κρατάμε την αναπνοή μας ο εγκέφαλος λαμβάνει σήμα να καταστείλει τη λειτουργία του νευρικού συστήματος, αυξάνοντας σημαντικά την αντοχή στον πόνο.
Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα του New Scientist, όταν αντιμετωπίζουμε στρες ανεβαίνει η πίεσή μας ώστε να είμαστε σε απόλυτη εγρήγορση αν χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε μια απειλή ή να τρέξουμε. Ο οργανισμός μας όμως είναι εξοπλισμένος με ειδικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν να επανέλθει η πίεση σε φυσιολογικά επίπεδα. Αισθητήρες στα αιμοφόρα αγγεία των πνευμόνων αποστέλλουν σήματα στον εγκέφαλο, δίνοντας εντολή να μειωθεί η αρτηριακή πίεση. Ο εγκέφαλος με τη σειρά του καταστέλλει το νευρικό σύστημα κι έτσι μειώνεται η ευαισθησία στον πόνο.
Η διαδικασία αυτή μπορεί να εξηγήσει γιατί τα άτομα με υπέρταση έχουν μεγαλύτερη αντοχή στον πόνο. Στο πλαίσιο δοκιμής που πραγματοποίησαν οι Ισπανοί ερευνητές, ζητήθηκε από μια ομάδα 38 εθελοντών να κρατήσουν την αναπνοή τους –φυσική μέθοδος αύξησης της αρτηριακής πίεσης– ενώ τους τρυπούσαν το δάχτυλο για πέντε δευτερόλεπτα. Η ίδια διαδικασία επαναλήφθηκε με τους συμμετέχοντες να αναπνέουν με αργό ρυθμό. Και οι δύο τεχνικές φάνηκε να αποσπούν την προσοχή των εθελοντών από τον πόνο, όμως οι ίδιοι δήλωσαν πως ένιωσαν λιγότερο πόνο όταν κρατούσαν την αναπνοή τους.
Αυτό δεν είναι τραγούδι #1067
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς
Οι στίχοι της Laurie Anderson ξεκινούν ως ένα μάλλον προβλέψιμο road song: ήταν καλοκαίρι, εσύ είχες μια άθλια σακαράκα, εγώ δεν είχα να κάνω τίποτα καλύτερο, γυρνούσαμε εδώ κι εκεί — μέχρι και η εικόνα των σημαδιών από τα λάστιχα είναι (εσκεμμένα) στερεοτυπική. Πολύ σύντομα όμως, το απλό και εφηβικό we were going nowhere / just driving around μετατρέπεται σε ένα σπαρακτικό και κλειστοφοβικό τραγούδι για την αλληλοεξάρτηση, για τον φαύλο κύκλο των αδιέξοδων σχέσεων, για τη λεπτή ισορροπία του ανομολόγητου όρκου σιωπής: Speechless.
Στιχουργικά, η ανατροπή έρχεται απότομα, καθώς η ιδιοφυής Laurie περνάει από το σχηματικό μπανάλ στη φιλολογική παραπομπή: Like in that Annie Dillard book. Αναφέρεται σε ένα δοκίμιο της Annie Dillard (γεν. 1945) με τίτλο «Living like weasels». Το θέμα του κειμένου της Dillard, η οποία είναι μία από τους αγαπημένους συγγραφείς της —διαβασμένης— Laurie, είναι παρόμοιο ή συγγενικό με αυτό του τραγουδιού. Η ευθεία αναφορά της Laurie στο κείμενο της Dillard αφορά άλλη μια αναφορά (αναφορά μέσα στην αναφορά, λοιπόν) στον Ernest Thompson Seton (1860-1946) — φυσιοδίφη, καλλιτέχνη, συγγραφέα και συνιδρυτή των αμερικανικού σώματος προσκόπων. Η δεύτερη παράγραφος του κειμένου έχει ως εξής:
Κάποτε, λέει ο Ernest Thompson Seton, κάποιος σκότωσε έναν αετό που πετούσε στον ουρανό. Όταν τον κοίταξε από κοντά, πρόσεξε το κρανίο μιας νυφίτσας με τα σαγόνια καρφωμένα στον λαιμό του αετού. Αυτό που προφανώς είχε συμβεί ήταν ότι ο αετός επιτέθηκε στη νυφίτσα από ψηλά κι εκείνη ενστικτωδώς τινάχτηκε, γύρισε και τον δάγκωσε στον λαιμό — και παρά λίγο να κερδίσει τη μάχη. Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να δω αυτόν τον αετό ζωντανό, να πετάει, μερικές βδομάδες ή μήνες προτού τον σκοτώσει ο κυνηγός. Άραγε η νυφίτσα κρεμόταν ολόκληρη από τον λαιμό του σαν γούνα; Ή μήπως ο αετός έφαγε όσο μπορούσε, ξεσκίζοντας με τα νύχια του τη νυφίτσα και λυγίζοντας τον λαιμό του, αφήνοντας έτσι τα κόκαλα να ανεμίζουν;
Στο κείμενο του Adam Jaworski με τίτλο «Aesthetic, communicative and political silences in Laurie Anderson’s performance art» (περιλαμβάνεται στο βιβλίο Silence: Interdisciplinary Perspectives, 1997, συλλογικό έργο σε επιμέλεια του ίδιου), γίνεται αναφορά στο Speechless:
Το Speechless είναι ένα από τα πιο προσωπικά τραγούδια της Anderson. Λέει την ιστορία δύο πραγματικών ανθρώπων και μιας πραγματικής σχέσης. Σύμφωνα με την ίδια, το κομμάτι δεν αφορά απλώς την «απόσταση» σε μια σχέση αλλά καταπιάνεται με την εξουσία και την κυριαρχία. Σε μια συνέντευξη (1994), η Anderson δηλώνει ότι το Speechless αναφέρεται σε «ένα πρόσωπο που πραγματικά δεν μπορεί να μιλήσει γιατί το άλλο πρόσωπο είναι το κυρίαρχο, κι αυτό είναι μια μάχη ζωής και θανάτου: ποιος κατορθώνει να πει πράγματα, εκεί βρίσκεται η εξουσία. Αν δεν μπορείς να αρθρώσεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου, είναι σχεδόν σαν να μην βρίσκεσαι εκεί. Είσαι στο έλεος του άλλου, ο άλλος μπορεί να πει ποιος είσαι, να σε προσδιορίσει…»
Το Speechless περιλαμβάνεται στο Bright Red (1994), το έκτο άλμπουμ της Laurie Anderson. Είναι καλό δείγμα του ιδιότυπου ραπ της Laurie, η οποία εκφέρει τους στίχους περίπου αντιστρέφοντας τη μέθοδο των ράπερ: χωρίς να τονίζει τη ρυθμική σύμπτωση με τη μουσική, αλλά με μελωδία. Στα ντραμς και στα κρουστά, που κυριαρχούν στο κομμάτι, ο Joey Baron και ο Cyro Baptista αντίστοιχα. Η παραγωγή είναι του Brian Eno, ο οποίος έχει συνεισφέρει ουσιαστικά στη δημιουργία των κομματιών και του άλμπουμ.
Σε μια άλλη συνέντευξή της τη χρονιά που βγήκε το άλμπουμ, η Laurie είπε, σχετικά με την ενορχήστρωση:
«Αρχικά είχα σκεφτεί να φτιάξω το άλμπουμ με αυτή τη σύνθεση: βραζιλιάνικα κρουστά, ντραμς, μπάσο, ακορντεόν, βιολί και πλήκτρα. Η αίσθηση του συγκροτήματος θύμιζε Νίνο Ρότα. Κάναμε κάνα-δυο κομμάτια και άρχισα να ακούω εκεί μέσα πουλιά, διάφορα πράγματα. Μου έλειπαν ήχοι. Κι έτσι άρχισα να το φορτώνω. Μετά, άρχισα να αφαιρώ. Σε ένα κομμάτι, το Muddy River, κάποια στιγμή είχαμε φτάσει να παίζουν εννέα μπασίστες. Άρχισα να αφαιρώ. Έμεινε σχεδόν άδειο». Γελάει. «Υποθέτω πως ήταν η μινιμαλιστική μου περίοδος».
It was August
summer of ‘82
You had that rusty old car
and me
I had nothing better to do
You picked me up
We hit the road
Baby me and you
We shot out of town
drivin’ fast and hard
leaving our greasy skid marks
in people’s back yards
We were goin’ nowhere
Just drivin’ around
We were goin’ in circles
And me?
I was just hanging on
Like in that Annie Dillard book
where she sees that eagle
with the skull of a weasel hanging from it’s neck
And here’s how it happened, listen:
Eagle bites the weasel
Weasel bites back
They fly up to nowhere
Weasel keeps hangin’ on
Together forever
We’re goin’ nowhere
Just drivin’ around
You did all the talking
and me
I didnt’ make a sound.
And if I open my mouth now
I’ll fall to the ground
If I open my mouth
there’s so much I’d say
like I can never be honest
like I’m in it for the thrill
like I never loved anyone
and I never will
Eagle bites the weasel
Weasel bites back
They fly up to nowhere
Weasel keeps hangin’ on
Together forever
I remember that old coat
my grandma used to wear
made of weasels
biting each other’s tails
A vicious circle
an endless ride
on the back of an old woman.
Eagle bites the weasel
Weasel bites back
They fly up to nowhere
Weasel keeps hangin’ on
Together forever
And me? I’m goin’ in circles.
I’m circling around
and if I open my mouth now
I’ll fall to the ground.
* * *
Εικόνα εξωφύλλου: Handphone table, εγκατάσταση της Laurie Anderson, MoMA, 1978. Λεπτομέρειες στον κατάλογο του ΜοΜΑ, εδώ.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
Τα κλιματιστικά που δεν καθαρίζονται συχνά έχουν κατηγορηθεί για παθήσεις από αλλεργίες...
μέχρι και επιδημίες. Δείτε πώς θα καθαρίσετε το δικό σας από τις σκόνες, τα βακτήρια και τις βρομιές που έχει μαζέψει, χωρίς να ξοδέψετε χρόνο ή χρήματα. Φίλτρα Για να καθαρίσετε τα φίλτρα του κλιματιστικού σας θα χρειαστείτε 1/2 φλ. ξίδι και 1/2 φλ. ζεστό νερό. Ξεκινήστε ρίχνοντας το μείγμα μέσα σε μια μεγάλη λεκάνη. Στο μεταξύ βγάλτε από το κλιματιστικό σας τα φίλτρα. Βρείτε τις δύο εγκοπές που βρίσκονται δεξιά και αριστερά των φίλτρων και αφαιρέστε τα. Αφού τα τινάξετε για να φύγουν οι πολλές σκόνες, βουτήξτε τα στη λεκάνη και αφήστε τα να μουλιάσουν για 20-30 λεπτά. Έπειτα ξεπλύντε τα και αφήστε τα να στεγνώσουν φυσικά. Εσωτερικό Για να καθαρίσετε το εσωτερικό του κλιματιστικού (αυτό που βλέπετε, δηλαδή, όταν αφαιρέσετε τα φίλτρα) θα χρειαστείτε μια τρόμπα την οποία θα βρείτε στα σούπερ μάρκετ και κοστίζει περίπου 25 ευρώ, ένα καλό καθαριστικό κι ένα πινέλο μεσαίου μεγέθους. Ξεκινήστε γεμίζοντας την τρόμπα με νερό στο οποίο έχετε διαλύσει και λίγο καθαριστικό. Ψεκάστε το εσωτερικό του κλιματιστικού κι έπειτα καθαρίστε το με το πινέλο. Αδειάστε την τρόμπα και γεμίστε την και πάλι μόνο με νερό. Καθαρίστε το εσωτερικό από το καθαριστικό. Εξωτερική μονάδα Για να καθαρίσετε την εξωτερική μονάδα του κλιματιστικού το μόνο που χρειάζεστε είναι νερό. Μπορείτε να το πλύνετε και με το λάστιχο που έχετε στη βεράντα σας.
Ακόμα θα πέφτει η βροχή
στα γλυκά σου λιθόστρωτα
μια σιγανή βροχή
σαν φύσημα ή σαν βήμα.
Ακόμα η αύρα και η αυγή
θ’ ανθίζουν απαλά
σαν κάτω από το βήμα σου,
όταν εσύ θα ξαναγυρίζεις.
Ανάμεσα στα λουλούδια και στα πρεβάζια
οι γάτες θα το ξέρουν.
Θά ‘ρθουν άλλες μέρες
θά ‘ρθουν άλλες φωνές.
Θα χαμογελάς μονάχη σου.
Οι γάτες θα το ξέρουν.
Θ’ ακούς λέξεις παλιές
λέξεις κουρασμένες και άδειες
όπως τα παρατημένα ρούχα
της χθεσινής γιορτής.
Θα κάνεις χειρονομίες
θ’ απαντάς με λέξεις,
πρόσωπο της άνοιξης,
θα κάνεις και συ χειρονομίες.
Οι γάτες θα το ξέρουν,
πρόσωπο της άνοιξης,
και η σιγανή βροχή,
η αυγή με τα χρώματα των υακίνθων
που κομματιάζουν την καρδιά
εκείνου που δεν ελπίζει πλέον σε σένα,
είναι το λυπημένο χαμόγελο
που χαμογελάς μονάχη σου.
Θά ‘ρθουν άλλες μέρες,
άλλες φωνές και ξυπνήματα.
Την αυγή θα υποφέρουμε,
πρόσωπο της άνοιξης.
Αυτό δεν είναι τραγούδι #1066
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου
Οι τελετές μύησης αφορούν τον μυούμενο στη φυλή όσο και την ίδια τη φυλή. Είτε λέγονται βάφτιση, είτε λέγονται περιτομή, είτε bunjee jumping. Ο μυούμενος, κατά την τελετή καθευατήν, περνά τον τάραχό του, και μετά ησυχάζει. Έχει περάσει τις εξετάσεις του. Στη συνέχεια, συνήθως, υπάρχει ένα γλέντι. Εκεί, είναι η σειρά της φυλής, για να επαναβεβαιώσει τη συνοχή της. Το νέο της μέλος είναι η αφορμή.
Έτσι και σε μας, στις δικές μας φυλές, που λέγονται «παρέες»: το επακόλουθο γλέντι φανερώνει στο νέο μέλος πού ακριβώς έχει μπλέξει: ποιο είναι το πνεύμα της «φυλής». Το αποψινό τραγούδι-που-δεν-είναι-τραγούδι είναι παρμένο από την πιο πρόσφατη τέτοια εμπειρία μου: τα τραπέζια στρωμένα κάτω από τις ευσπλαχνικές μουριές, όργανα να παίζουν, ποτήρια να τσουγκρίζουν – και ξαφνικά, ένα άλλο νέο μέλος (όχι η νεοφώτιστη) μισοκάθεται στη μέση του κύκλου της μουσικής και πιάνει ένα τραγούδι. (Για πολλά κλάματα, που λέει και η Ε.) Αυτό το τραγούδι. Εν είδει διαπιστευτηρίων.
Και όλοι, τραγουδώντας μαζί, μυούμαστε ξανά ο ένας στον άλλον.
* * *
Εικόνα εξωφύλλου: Paul Klee
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι• αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
Η αναγνώριση της παχυσαρκίας από τους ειδικούς γίνεται συνήθως μέσω της μέτρησης του σωματικού βάρους και ύψους του ατόμου, από τα οποία υπολογίζεται ο... δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ = βάρος(κιλά)/ύψος(μέτρα)2) και βάσει της τιμής του προσδιορίζεται το αν το άτομο είναι παχύσαρκο. Ο ΔΜΣ όμως δε μας δίνει περισσότερες πληροφορίες ως προς την κατανομή του πλεονάζοντος σωματικού βάρους και λίπους, αν δηλαδή είναι περιφερικά ή κεντρικά κατανεμημένο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το να μην είναι εφικτή η αναγνώριση της κεντρικής παχυσαρκίας, η οποία συνδέεται με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Για το λόγο αυτό, άλλες μέθοδοι όπως η μέτρηση της περιφέρειας μέσης χρησιμοποιούνται παράλληλα με το ΔΜΣ και συμβάλλουν στη διάγνωση του καρδιαγγειακού κινδύνου. Ωστόσο η μέτρηση της περιφέρειας μέσης είναι πιθανό να παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις, οδηγώντας σε εσφαλμένες μετρήσεις, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να μην είναι αποδεκτή και από το άτομο. Σήμερα, μία νέα μέθοδος, η μέτρηση της περιφέρειας λαιμού, συγκεντρώνει μεγάλο ενδιαφέρον καθότι αρκετές πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να αναγνωρίσει τόσο την παχυσαρκία όσο και τον καρδιαγγειακό κίνδυνο στους ενήλικες. Επιπρόσθετα, πρόκειται για μία πολύ απλή και γρήγορη μέτρηση η οποία δυνητικά θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην κλινική πράξη, αποτελώντας ένα πολύτιμο εργαλείο για τους επιστήμονες υγείας.
Την Πέμπτη 8 Ιουνίου στις 7:30, στο Poems & Crimes των εκδόσεων «Γαβριηλίδης», ο αναπληρωτής καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος συζήτησε με την αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου Έφη Γαζή για την ελληνική κοινωνία πολιτών προ και μετά κρίσης και για το κατά πόσον υπάρχουν αντιδημοκρατικές μορφές της. Αφορμή, το πρόσφατο βιβλίο του: Η ελληνική κοινωνία πολιτών και η οικονομική κρίση(Ποταμός, 2017). Η συζήτηση έγινε στο πλαίσιο των ΜΕΤΑσυναντήσεων.
ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑσυναντήσεων είναι η συζήτηση με τον εκάστοτε συγγραφέα να γίνει αφορμή ανταλλαγής απόψεων. Με την πεποίθηση ότι ο πολιτισμός αποτελεί ύψιστη πολιτική παρέμβαση, οι ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς διεκδικούν την ένταξή του στην καθημερινότητα και οργανώνουν, σε έναν πρώτο θεματικό κύκλο, σε επιμέλεια της Ελένης Κεχαγιόγλου, συζητήσεις που αφορούν ζητήματα του καιρού μας, τα οποία απασχολούν κάθε πολίτη που αισθάνεται αθεράπευτα ευρωπαίος και αδιαπραγμάτευτα προοδευτικός, που τοποθετεί τον εαυτό του στον ιστορικό δημοκρατικό χώρο.
