zougla: Give Peace a Chance

Αυτό δεν είναι τραγούδι #901
Dj της ημέρας,η Μαρίκα Τσεβά

Ποια είναι αυτή η Πάολα, ρε παιδιά; Μέχρι να γίνει το πρόσφατο τζέρτζελο, την αγνοούσα. Είχα ακούσει το όνομα, αλλά νόμιζα ότι η τραγουδίστρια και η συνώνυμη τρανσέξουαλ ακτιβίστρια είναι ένα και το αυτό πρόσωπο – τέτοια άγνοια! (Δεν είναι δουλειά μου να ενημερώνομαι για τα καλλιτεχνικά, με ή χωρίς εισαγωγικά. Δικαίωμά μου να αγνοώ ό,τι δεν με ενδιαφέρει.) Παρ’ όλα αυτά, ωραία ευκαιρία αυτή η Πάολα να διχαστούμε για άλλη μία φορά, να πάρουμε θέση! Πρέπει πάντα να παίρνουμε θέση, έστω κι αν είναι πρώτο τραπέζι κόλαση.

Ας εξετάσουμε το ζήτημα ψύχραιμα (#not) και αντικειμενικά (#extra-not).

«Να τελειώνουμε με το παλιό. Ή εμείς ή αυτοί». Το θυμάστε αυτό το προεκλογικό σύνθημα;

Δύο χρόνια μετά: Δεν τελειώσαμε με το παλιό. Καθόλου όμως. Περίεργο; Μπα. Η απάντηση βρίσκεται στο ποιοι είναι οι «εμείς» και ποιοι οι «αυτοί». Για να δούμε:

Δίπολο #1: Αριστεροί vs. Δεξιοί

Δεν ισχύει. (Παιδί, για φέρε το αριστερόμετρο να μετρηθούμε!) Ο αριστερός Euclid Τσακαλώτος εφαρμόζει πιο δεξιές πολιτικές από τον δεξιό Mail Χαρδούβελη. Ο ακροδεξιός Αδωνιβορίδης είναι τόσο εθνίκι όσο και ο αριστερός νοσταλγικός πιανίστας Ζουράρις. Ο αδέξιος δέξιος Τζήμερος είναι πιο φραπεδιάρης από τον κεντρικό φραπέ Λεβέντη. Ο Κούλης είναι αριστερά των δεξιών και δεξιά των αριστερών, αλλά όχι στο κέντρο. (Χάσαμε τον Κούλη, στοπ.) Ο ακραία ψεκασμενοδέξιος Καμμένος είναι πιο αριστερός (συγκυβερνάει με τους «αριστεροί» αφού!) από τους γερμανοτσολιάδες μενουμευρωπαίους (Σαμαροβενιζελαίους, Φώφες, Σταύρους, μπαρμπα-Φώτηδες – πριν καούν, όσο καίγονταν και ως στάχτη). Η Ζωή είναι αριστερή μόνο αν τα λα(φα)ζάνια αποδεχτούν ότι είναι παράνομη, επονείδιστη και αθέμιτη η παρμεζάνα. (Το ΚουΚουΕ; Εκεί δεν έχει αριστερούς, μόνο κομμουνιστές, μην τα μπερδεύετε τα πράματα. Χώρια που δεν ασχολούνται με τ’ ανθρώπινα, έχουν πιο σοβαρές ασχολίες: επεξεργάζονται το επόμενο πενταετές πλάνο εξηλεκτρισμού.) Μόνη σταθερή αξία: οι κασιδιάρηδες και οι μπαχαλάκηδες. Έξοχα! Δεν υπάρχουν ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί· υπάρχουν μόνο φασίστες και σταλινικοί.

Δίπολο #2: Ελιτίστες vs. Λαϊκοί

Δεν ισχύει. Όσοι βγάζουν φλύκταινες επειδή η Πάολα τραγούδησε Χατζιδάκι, δεν είναι ελιτίστες (οι πραγματικοί –πλην ελάχιστοι– ελιτίστες δεν θα μάθουν ποτέ ότι συνέβη τέτοιο «ατόπημα»). Όσοι βγάζουν φλύκταινες επειδή η Πάολα καταδέχτηκε να τραγουδήσει Χατζιδάκι, δεν είναι λαϊκοί (οι πραγματικοί –πλην ελάχιστοι– λαϊκοί αγνοούν τον Χατζιδάκι). Τι μένει; Οι «πνευματικοί ταγοί» μας που διασκέδαζαν κάποτε «από άποψη», και εν πλήρη γνώση της άγνοιάς τους, με το trash ρεύμα των 90s και οι καρανίκες – δηλαδή, όσοι φτιάχνονται (ακόμα!) με τα μποτάκια της ΜενεγάκηΣ. Σ’ αυτή την πολιτισμική σούπα, στον αμόρφωτο και αδιαμόρφωτο πολτό της καθ’ ημάς Ανατολής, δεν υπάρχουν ούτε ελιτίστες ούτε λαϊκοί· μόνο ελληναράδες κουλτουριάκης ή/και λούμπεν κοπής.

Δίπολο #3: Κλαρινοπεθεροί vs. Κλαρινογαμπροί

Δεν ισχύει. Υποτίθεται ότι οι Κλαρινοπεθεροί έχουν άποψη, ενώ οι Κλαρινογαμπροί μέλλον. Η άποψη των πρώτων αίρεται στο ύψος των κωλοτρυπίδων (όλοι έχουν από μία – θε’ μου, σ’χώραμε), ενώ το μέλλον τους οι δεύτεροι το κάνανε τατουάζ. Όλοι ανήκουν στην ίδια οικογένεια – γι’ αυτό και η κόντρα τους είναι τόσο αιματηρή (συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες).

(Και πάει λέγοντας. Τα δίπολα είναι άπειρα – και μου τελειώνουν οι εξυπνάδες.)

Άρα, ποιοι «εμείς» και ποιοι «αυτοί»; Εμείς είμαστε λίγο «αυτοί» και αυτοί λίγο «εμείς». Θα τα βρούμε ποτέ μεταξύ μας να δούμε τι θα γίνει με το χάλι μας; Όχι βέβαια! Αυτό δα μας έλειπε. «Εμείς» θα πατήσουμε στα ελάχιστα κοινά μεταξύ μας για να πατήσουμε τους «αυτοί». Και όταν «εμείς» έρθουμε στα πράγματα, θα δούμε τότε ποιοι είναι πιο πολύ «εμείς» από εμάς. Και θα ξαναδιχαστούμε, ρε σεις. Καλά να ’μαστε και θα διχαζόμαστε μέχρι την πλήρη εξαφάνισή μας.

Σε βλέπω! Λες τώρα μέσα σου, «Εντάξει, ρε φιλενάδα, καλά μας τα λες. Εσύ, όμως, δεν μας είπες, με ποιους είσαι, με τους “εμείς” ή με τους “αυτοί”; Πάρε θέση, μωρή γαλότσα!» Δίκαιη η αγανάκτηση (πάμε πλατεία;). Εγώ, ε; Φυσικά δεν είμαι ούτε με τους απαράδεκτους ούτε με τους γελοίους! Εγώ είμαι αυτάρκης, αυτόνομη και αυτόφωτη. (Και έχω πάντα δίκιο, έτσι;) Όπως όλοι μας άλλωστε, κι εμείς κι αυτοί.

Ειρήνη υμίν! Ας δώσουμε μια ευκαιρία στην κοινή λογική, μπας και τελειώσει κάποτε ο τρέχων Μεσαίωνας και περάσουμε επιτέλους στον Διαφωτισμό.

Καλή χρονιά σε όλους!

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.