Πολιτική ορθότητα και γκετοποίηση

Μια έρευνα για τους μουσουλμάνους της Μεγάλης Βρετανίας

—του Παναγιώτη Πούτου—

Στις 5 Δεκεμβρίου δημοσιεύτηκε η Casey Review, που ζήτησε η κυβέρνηση Κάμερον το καλοκαίρι του 2015 και η οποία αποτελεί μία μελέτη της κοινωνικής συνοχής και του εξτρεμισμού στη βρετανική κοινωνία. Μερικά από τα πορίσματα της έρευνας υπογραμμίζουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες στην προσπάθεια τους να ισορροπούν μεταξύ της πολιτικής ορθότητας και των κινδύνων της γκετοποίησης. Ειδικά για τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς αποδεικνύεται πως η απομόνωσή τους έχει οδηγήσει στη δημιουργία αποκομμένων κοινωνικών ομάδων που δεν έχουν καμία ταύτιση με το Ηνωμένο Βασίλειο και στις οποίες ανθεί ο θρησκευτικός εξτρεμισμός.

Θα επισημάνω μερικά μόνο από τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η έρευνα (πρόκειται για μία έρευνα διακοσίων σελίδων που δημοσιεύτηκε παράλληλα με μία δεκαοχτασέλιδη σύνοψη):

1. Οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί τείνουν να ζουν σε περιοχές με μεγάλη συγκέντρωση ομοθρήσκων (υπάρχουν συνοικίες στο Μπλάκμπερν, στο Μπέρμιγχαμ και αλλού όπου ο πληθυσμός τους είναι από 70 ώς 85% μουσουλμανικός).
2. Οι περισσότεροι μαθητές που προέρχονται από κοινότητες μεταναστών φοιτούν σε σχολεία όπου αποτελούν την πλειονότητα. Αυτό οδηγεί στην ύπαρξη μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που νομίζουν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο κατοικείται από Ασιάτες σε ποσοστά από 50% ώς 90%.
3. Η γεωγραφική απομόνωση των μουσουλμάνων οδηγεί σε περιορισμένες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας, σε έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στις άλλες κοινότητες της βρετανικής κοινωνίας και σε μεγαλύτερη ταύτιση με την παγκόσμια κοινότητα των μουσουλμάνων.
4. Οι πακιστανικής και μπαγκλαντεσιανής καταγωγής κάτοικοι έχουν τη χαμηλότερο επίπεδο γνώσης αγγλικών από όλες τις κοινότητες μεταναστών – ειδικά οι γυναίκες σε αυτές τις κοινότητες έχουν ώς δύο φορές χαμηλότερο επίπεδο από τους άντρες.
5. Η θέση της γυναίκας στις κοινότητες αυτές είναι κατώτερη: ανθούν τα εγκλήματα τιμής, οι αναγκαστικοί γάμοι, οι κλειτοριδεκτομές, η ενδοοικογενειακή βία.
6. Τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων απειλούνται δύο φορές περισσότερο.
7. Η οικοδιδασκαλία και ο πλημμελής έλεγχός της από τις αρχές χρησιμοποιούνται από τους μουσουλμάνους για να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε παράνομα θρησκευτικά σχολεία και -το σημαντικότερο: πολλά θεσμικά όργανα -τοπικά και εθνικά, κρατικά και μη κρατικά- έχουν κάνει τόσα πολλά ώστε να διευκολύνουν τη διαφορετικότητα και την ελευθερία έκφρασης, ώστε αγνόησαν ή ακόμα ανέχτηκαν οπισθοδρομικές, διχαστικές και επιβλαβείς θρησκευτικές πρακτικές, από το φόβο μήπως χαρακτηριστούν ρατσιστές ή ισλαμοφοβικοί.

Αυτή η χαρακτηριστική αδράνεια των αρχών από το φόβο της κατηγορίας για ρατσισμό ή ισλαμοφοβία ήταν γνωστή από το σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων (που οι δράστες χαρακτήριζαν white trash) από πακιστανικής καταγωγής Βρετανούς στο Rotherham. 1400 ανήλικα άτομα κακοποιήθηκαν από το 1997 ως το 2013. Η έρευνα που διεξήγαγε η Louise Casey οδήγησε την τότε υπουργό Theresa May να παραδεχτεί ότι η παραμέληση καθήκοντος οφειλόταν στην «θεσμοθετημένη πολιτική ορθότητα».

To 2014 διαπιστώθηκε ότι ο αριθμός των Βρετανών μουσουλμάνων που πολεμούν για το Ισλαμικό Χαλιφάτο είναι διπλάσιος από αυτούς που υπηρετούν τις ένοπλες δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου. Την ίδια χρονιά αποκαλύφθηκε πως υπήρχαν σχολεία όπου γινόταν συστηματική προσπάθεια ισλαμικής κατήχησης στους μαθητές. To 2013 στο Tower Hamlets βρετανοί μουσουλμάνοι έκαναν περιπολίες επιβολής της σαρίας προπηλακίζοντας περαστικούς.

Είναι γεγονός ότι η Μεγάλη Βρετανία έχει προσπαθήσει να προστατεύσει τη διαφορετικότητα, αναγνωρίζοντας τους θεσμούς και σεβόμενη την πίστη των μεταναστών. Όμως η ύπαρξη ιεροδικείων (ήδη από το 1982) που εφαρμόζουν τη σαρία ενισχύει την εσωστρέφεια των μουσουλμανικών κοινοτήτων. Υπολογίζεται πως υπάρχουν περίπου είκοσι χιλιάδες πολύγαμες οικογένειες -αυτοί οι γάμοι έχουν γίνει κρυφά, παρακάμπτοντας τους βρετανικούς νόμους. Το γεγονός ότι τα ιεροδικεία λειτουργούν μόνο «συμβουλευτικά» δεν αποκλείει το δεσμευτικό ρόλο τους, εφόσον η άρνηση της γνωμοδότησης του ιεροδικείου μπορεί να συνεπάγεται απόρριψη του ατόμου από την μουσουλμανική κοινότητα. Από το 2008 λειτουργεί στην Αγγλία η οργάνωση One Law For All την οποία ίδρυσε η Ιρανή ακτιβίστρια Maryam Namazie με επιδίωξη την κατάργηση του παράλληλου δικαστικού συστήματος της σαρίας, όμως είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς την ανατροπή μίας κατάστασης που υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Ο Rowan Williams, αρχιεπίσκοπος του Canterbury, είχε δηλώσει το 2008 πως ήταν σχεδόν αναπόφευκτο το δίκαιο της σαρίας να εφαρμόζεται στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Είναι φανερό πως οι Βρετανοί αρχίζουν να αναγνωρίζουν την ύπαρξη ενός προβλήματος που δεν μπορεί να κρυφτεί στα υποβαθμισμένα προάστια, καθώς οι θύλακες εξτρεμισμού και η άνοδος της εθνικιστικής English Defence League μαρτυρούν πως το πρόβλημα αγγίζει την κοινωνία συνολικά και επηρεάζει την πολιτική ζωή. Μετά την καταδίκη του βρετανού ισλαμιστή Anjem Choudary και τη δημοσίευση της Casey Review μέσα στο 2016, μένει να δούμε με ποια πολιτική οι κυβερνήσεις θα προσπαθήσουν να καταπολεμήσουν τον εξτρεμισμό και την γκετοποίηση.

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Ελευθερία λόγου / δικαιώματα

Στο:Ελευθερία λόγου / δικαιώματα Tagged: Anjem Choudary, Casey Review, English Defence League, σαρία, Μεγάλη Βρετανία, Παναγιώτης Πούτος, Louise Casey, Maryam Namazie, Rowan Williams, Theresa May

from dimart http://ift.tt/2gm7iu5
via IFTTT