zougla: Απρίλιος 1967: Το τέλος του παιχνιδιού

Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Απρίλιος 1967: Το τέλος του παιχνιδιού

—του Σόλωνα Σαρακενίδη—

Η 21η Απριλίου 1967 μου δημιούργησε ακόμη ένα πρόβλημα, εκτός των άλλων. Ήμουν —όπως και τώρα είμαι— δισυπόστατος. Αγαπούσα και το ποδόσφαιρο και το θέατρο. Το πρωί λοιπόν εκείνης της Παρασκευής, συνειδητοποίησα —μετά από ώρες και αφού περπάτησα πάνω-κάτω σχεδόν όλη την Θεσσαλονίκη, από Εγνατία μέχρι Καραμπουρνάκι και τούμπαλιν— ότι ίσως χάσω ένα θεατρικό έργο που ήθελα μέρες να δω, αλλά καθε μέρα το ανέβαλλα για την επομένη . Ήταν «Το τέλος του παιχνιδιού» του Μπέκετ, που παιζόταν εκείνη την εποχή στο ΚΘΒΕ.

Δεν ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήλθε, αλλά η τρίτη σίγουρα. Ήμουν 21 χρονών μέσα στα πολιτικά και φιλοκαλλιτεχνικά ντουζένια μου — δεν είχα παρτίδες βέβαια με οργανώσεις, φιλολαμπράκιζα ελαφρώς, για κάτι κορίτσια και κάτι εισιτήρια, αυτό είναι όλο. Αλλά στον Μπέκετ ήθελα να πάω. Νομίζω έπαιζε ο Τσακίρογλου (τον Χαμ) και άλλοι τρεις (χεχε). Και, ω του θαύματος, την Κυριακή —δύο μέρες μετά, δηλαδή μετά από την σθεναρή αντίσταση του ελληνικού λαού που κράτησε δύο 24ωρα, μόνο τώρα μας τα πρήζουν οι διάφοροι «αντιστασιακοί»— το θέατρο λειτούργησε ξανά.

Πριν απ’ αυτό όμως, προηγήθηκε το ποδόσφαιρο. Διπολισμός, τι να κάνουμε; Ηρακλής-Απόλλων Καλαμαριάς απόγευμα στο Καυταντζόγλειο. Καμιά δεκαριά χιλιάδες φίλαθλοι, αλλά άκρα του τάφου σιωπή. Ένα μουρμουρητό και ένα σιγοψιθύρισμα άκουγες μόνο. Δεν μου έχει ξανατύχει από τότε. Μόνο φέτος με την United, που μας κοιμίζει πότε πότε.

Έφυγα από κει και με ένα σάντουιτς και μια πορτοκαλάδα, μετά από 2-3 τσάρκες κατέληξα στο θέατρο. Δεύτερο εξώστη με ένα ταληράκι το εισιτήριο. Έμοιαζε σαν νεκροταφείο που μόλις έχει τελειώσει μια κηδεία κι έχουν φύγει όλοι και ο νεκρός περιμένει να τον παραχώσουν. Μέτρησα άλλους τέσσερεις στην πλατεία. Αλλά ο Χαμ και ο Κλοβ και οι ανάπηροι γονείς του πρώτου ήταν εκεί. Το έργο ήταν η κατάλληλη υπόκρουση της ημέρας, αλλά ταυτόχρονα άνοιγε και κάποιους δρόμους αισιοδοξίας, παίζοντας με το θέμα φιλία και εξάρτηση. Όταν βγήκα από την αίθουσα, τότε, όπως γίνεται μετά από εκσπερμάτιση (δεν άναψα τσιγάρο), ένιωσα ότι κάτι τέτοιο δεν θα ξαναδώ. Ένα βάρος με πλάκωσε. Κάπου στο βάθος κατάλαβα τι μας περιμένει πλέον. Σε εκείνη τη διαδρομή από το θέατρο μέχρι το σπίτι (πήγα περπατώντας -Αετορράχης μέναμε τότε) ένιωσα ότι αλλάζει η ζωή μου προς το χειρότερο. Και δεν έπεσα έξω.

* * *

POSTER

Η παράσταση του «Τέλους του παιχνιδιού» του Σάμιουελ Μπέκετ έκανε πρεμιέρα στην κεντρική σκηνή της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, στις 13 Απριλίου 1967. Η σκηνοθεσία ήταν της Χριστίνας Τσίγκου και η μετάφραση του Κωστή Σκαλιόρα. Πρωταγωνιστούσαν οι ηθοποιοί: Νικήτας Τσακίρογλου (Κλοβ), Αλέκος Πέτσος (Χαμ), Θάνος Τζενεράλης (Ναγκ) και Αλίκη Ζωγράφου (Νελ). Έγιναν δεκαπέντε παραστάσεις, μέχρι την Κυριακή 23 Απριλίου. Νωρίτερα εκείνη τη μέρα, ο Ηρακλής κέρδισε τον Απόλλωνα Καλαμαριάς 2-1 στην παράταση (ακριβώς με το ίδιο σκορ είχε προκριθεί και στον πρώτο γύρο, εις βάρος του Πιερικού) και προκρίθηκε στον τρίτο γύρο του Κυπέλλου Ελλάδος, όπου αποκλείστηκε, χάνοντας εντός έδρας από τον Πανελευσινιακό. Το σκορ, ίδιο για τρίτο συνεχή αγώνα στην ίδια διοργάνωση: 1-2 στην παράταση.

endgame