—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—
Μπορεί τα ξωτικά του Τόλκιν να γνωρίζουν όλες τις μυστικές, μαγικές συνταγές για ψωμιά που κρατάνε τους ταξιδιώτες στα πόδια τους, δυνατούς για μέρες, οι διατροφικές συνήθειες των Χόμπιτ όμως είναι απείρως πιο γήινες· κοντινές στη γη όσο και τα ίδια: τα Χόμπιτ λατρεύουν τα μανιτάρια. Το ίδιο άλλωστε και ο ίδιος ο Τόλκιν. «Στην πραγματικότητα κι εγώ ένα Χόμπιτ είμαι σε όλα μου εκτός από το μέγεθος», έγραφε ο Τόλκιν σε μια επιστολή. «Λατρεύω τους κήπους και την αγροτική γη· καπνίζω πίπα, μ’ αρέσουν τα καλά και απλά φαγητά και απεχθάνομαι τη γαλλική κουζίνα… Αγαπώ πολύ τα μανιτάρια (των αγρών)· το χιούμορ μου είναι πολύ απλοϊκό (τόσο που ακόμα και όσοι κριτικοί με εκτιμούν, το βρίσκουν βαρετό)».
Η αγαπημένη του συνταγή για μανιτάρια σαλάτα ωστόσο μόνο απλή ή απλοϊκή δεν τη λες: μανιτάρια μαριναρισμένα σε λάδι, ξύδι, κύμινο, maple syrup και λεμόνι, και από πάνω ένα dressing από γιαούρτι, ταχίνι, σκόρδο και ανάμεικτα μυρωδικά.
Τα μανιτάρια, πάντως, παρά την ταπεινή τους καταγωγή, διαθέτουν τεράστιο χαρακτήρα: ως είδος, μπορούν να είναι ο πιο θεσπέσιος μεζές, όχημα για ποικίλα «ταξίδια» ή και ένα θανατηφόρο όπλο. Ίσως γι’ αυτό να πρωταγωνιστούν και σε τόσες ιστορίες και παραμύθια: όποτε εμφανίζονται σε μια σελίδα, δημιουργούν αυτομάτως σασπένς: πώς θα συμπεριφερθούν; Τι θα γίνει μετά;
(Πάντως, για όποιον ενδιαφέρεται, η Λέσχη Τόλκιν του Μπρούκλιν προσφέρει στα μέλη της ειδικά μενού με κεντρικό υλικό –ε, ναι– τα μανιτάρια.)
* * *
Καλλιτέχνες στην κουζίνα και σεφ με ανησυχίες:
μια στήλη για την τέχνη της γαστρονομίας και τη γαστρονομία της τέχνης.
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Η κουζίνα του dim/art
from dimart http://ift.tt/1IzbCDI
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου