Αυτό δεν είναι τραγούδι #582
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου
Ο Απρίλιος του 1969 στο Λονδίνο υπήρξε, σύμφωνα με τα μετεωρολογικά δεδομένα του Γκρίνουιτς, ένας από τους θερμότερους και φωτεινότερους της δεκαετίας, με 169 ώρες ηλιοφάνειας συνολικά. Μάλιστα, σύμφωνα με τα ίδια δεδομένα, οι μήνες που είχαν προηγηθεί ήταν ασυνήθιστα ψυχροί.
Έτσι, μια μέρα εκείνου του Απριλίου, ο Τζορτζ αποφάσισε να κάνει κοπάνα από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις (αφήνοντας τους άλλους τρεις να βαρεθούν με τους λογιστές της δισκογραφικής), και να κάτσει αντ’ αυτού στον κήπο του φίλου του, του Έρικ, να απολαύσει τη λιακάδα.
Και παρεμπιπτόντως, να γράψει τον υπέρτατο ύμνο στην αισιοδοξία.
Εδώ, σήμερα, δεν είναι Απρίλιος και, μετεωρολογικά μιλώντας, ο χειμώνας που προηγήθηκε στάθηκε ιδιαίτερα ευγενικός. Από όλες τις άλλες απόψεις, βέβαια, ήταν πράγματι «a long cold lonely winter». Αλλά την άνοιξη δεν τη σταματάς, όπως έγραψε κάμποσα χρόνια αργότερα ο Τομ Γουέιτς – και όταν η άφιξη του μήνα συμπίπτει με την άφιξη ενός όμορφου καινούργιου ανθρώπου (τεσσάρων κιλών), ε, ναι, ο ύμνος του Τζορτζ στην αισιοδοξία είναι σαν να ξεπηδάει ανεξέλεγκτα από το κεφάλι σου.
Να σου ζήσει, μικρό μου!
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
from dimart http://ift.tt/1PuoEU3
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου