Άμα δε λαλήσει ο κούκος

Ένα animation του Steve Kirby που δραματοποιεί ένα τηλεφώνημα: ακούμε τη φωνή του Μπράιαν από το Μέλτον που αφηγείται πώς η μητέρα του, σήμερα 94 ετών, προέβλεψε τον τυφώνα που σάρωσε τη Βρετανία το 1987.

—του Γιώργου Τσακνιά—

Τη νύχτα της 15ης προς 16 Οκτωβρίου του 1987, ένας κυκλώνας με ταχύτητα ανέμου επιπέδου τυφώνα (220 χλμ/ώρα η υψηλότερη μέτρηση) χτύπησε την περιοχή του Βισκαϊκού κόλπου, της Βόρειας Γαλλίας, της Μάγχης και της Νότιας και Κεντρικής Αγγλίας.

Λίγες ώρες πριν από το ακραίο αυτό καιρικό φαινόμενο, που κόστισε τη ζωή σε 18 ανθρώπους και πάνω από δύο δισεκατομμύρια στερλίνες στις ασφαλιστικές εταιρίες και προκάλεσε πτώση του Χρηματιστηρίου στο Σίτυ (19/10/1987, «Μαύρη Δευτέρα»), ο γνωστός μετεωρολόγος του BBC Μάικλ Φις, στη διάρκεια του δελτίου, είπε τα εξής:

«Μια γυναίκα τηλεφώνησε νωρίτερα στο BBC και ρώτησε αν έρχεται τυφώνας. Όχι, δεν έρχεται. Αν λοιπόν παρακολουθείτε τώρα το δελτίο, μην ανησυχείτε. Πάντως θα έχουμε όντως δυνατούς ανέμους, αν και αναμένονται κυρίως στην περιοχή της Ισπανίας… »

«Στην περιοχή της Ισπανίας» — ο Βισκαϊκός Κόλπος, που λέγαμε. Το παραπάνω απόσπασμα είναι πιθανότατα το πιο ντροπιαστικό ντοκουμέντο στην ιστορία της μετεωρολογίας.

Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα, λοιπόν, ο Μπράιαν από το Μέλτον του Σάφολκ —μια από τις περιοχές που χτυπήθηκαν το ’87, διάσημη κατά τα άλλα από τα 101 σκυλιά της Δαλματίας— τηλεφώνησε στην εκπομπή του Νικ Παντόλφι στο Anglian Radio και είπε ότι η μητέρα του Ντόρις, 94 ετών σήμερα, «έλεγε πάντα ότι «άμα δε λαλήσει ο κούκος, θα έχει πολύ αέρα». Καθόταν και έστηνε αυτί όλη μέρα, διότι καθόταν όλη μέρα στον κήπο, όλες τις εποχές του χρόνου, διότι έτσι κάνουμε εμείς στο Μέλτον. Δεν άκουσε λοιπόν κούκο και πήρε τηλέφωνο το BBC για το θέμα και της είπανε να μη λέει χαζομάρες». 

Η τόσο εγγλέζικη ιστορία ενέπνευσε τον Steve Kirby, που την έντυσε με αυτό το λιτό και φλεγματικό animation. Ο Μπράιαν λέει και άλλα χαριτωμένα· με τη χαρακτηριστική προφορά της ανατολικής Aγγλίας, η απολαυστική του αφήγηση εξηγεί πώς η μαμά του προέβλεψε σωστά τον τυφώνα και ότι θα έπρεπε να την είχε ακούσει το BBC, θρηνεί για την μπουγάδα που χάσανε εκείνο το βράδυ —«εξαιρετικής ποιότητας πετσετάκια για το τσάι, αγορασμένα στο Woolworths το 1975»— και καταλήγει στο σκυλάκι τους, ένα Τζακ Ράσελ, το οποίο, παρ’ όλο που το βράδυ το κράτησαν μέσα στο σπίτι για καλό και για κακό, τα κατάφερε και «βγήκε και χάθηκε και το βρήκανε δυο μέρες αργότερα στο Άφορντ και του έλειπε ένα αυτί, που αυτό όμως δεν το βρήκανε».

* * *

Εδώ άλλα video και animation

from dimart http://ift.tt/1Mn365L
via IFTTT