—του Γιώργου Τσακνιά—
«Θέλω μόνο να αξιοποιήσω την ευκαιρία που μου δίνετε και να ζητήσω συγγνώμη από τον ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση, τους φίλους και τους συντρόφους μου που τους στενοχώρησα. Δυστυχώς, δεν μπορώ να επανορθώσω με διαφορετικό τρόπο, παρά μόνο με το ελάχιστο που μπορώ, να μην συμμετέχω ως υποψήφια στις εθνικές εκλογές», ανέφερε η κ. Χριστοδουλοπούλου μιλώντας στον ΑΝΤ1.
Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον:
- Συγγνώμη από ΣΥΡΙΖΑ, κυβέρνηση και συντρόφους, οι υπόλοιποι στα παλιά μου τα παπούτσια. Έτσι είναι, όταν έχεις τη βεβαιότητα ότι, σε γενικές γραμμές, είσαι «από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας».
- Γιατί τους «στενοχώρησε» τους συντρόφους της; Γιατί τους πήρε τη θέση η κόρη της; Όχι βέβαια. Τους στενοχώρησε γιατί το κράξιμο έβλαψε το κόμμα προεκλογικά. Τη συγγνώμη δεν τη ζητάει επειδή διόρισε την κόρη της αλλά επειδή την πιάσανε στα πράσα να διορίζει την κόρη της.
Γενικά, αυτού του είδους η «ριζοσπαστική αριστερά» βλέπει τρεις κόσμους:
1) Ένας ο «δικός μας», των συντρόφων, από τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», που είναι ο μόνος που μας ενδιαφέρει. Εμείς δίνουμε τον αγώνα τον καλό με αυταπάρνηση και ηρωισμό, Εμάς συκοφαντούν τα βοθροκάναλα της διαπλοκής («μόνος Μου σας έχω όλους»), Εμείς κάνουμε την υπέρβαση και, με τεράστιο προσωπικό θάρρος, πάμε χωρίς γραβάτα στη συνάντηση κορυφής, Εμείς, Εμείς, Εμείς. Κι αν Μας τύχει καμιά στραβή στη βάρδια Μας — τι κρίμα να τύχει σε Εμάς, που είμαστε από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας…
2) Ο δεύτερος κόσμος είναι ένας, είναι άλλος, και είναι και εφικτός. Εκεί θα έχει δικαιοσύνη, ισότητα, δικαιώματα, δουλειές, ουρί και πιλάφια.
3) Ο τρίτος κόσμος δεν είναι κόσμος: είναι στατιστική. Γιατί είναι από τη λάθος πλευρά της Ιστορίας.
Καληνύχτα.
* * *
Εδώ άλλες αναρτήσεις από τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα
from dimart http://bit.ly/2IDhper
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου