War

Αυτό δεν είναι τραγούδι # 341
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

Πόλεμος! Στην τρέχουσα δεκαετία, η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο. Με τον εαυτό της. Μας φταίνε όλα. Και όλοι. Οι άλλοι. Αυτοί οι άλλοι! Σου λέει, «Πρέπει να πάρεις θέση, μωρή χορεύτρια! Με ποιους είσαι; Μ’ εμάς ή με τους άλλους; Γιατί αν δεν είσαι μ’ εμάς, είσαι με άλλους, μιλημένα-ξηγημένα!» Αν δεν είσαι ούτε με τούτους ούτε με κείνους, έχεις πρόβλημα: σου την πέφτουν άπαντες.

Ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι οι άλλοι; Εξαρτάται. Στο μείζον διχαστικό δίπολο της εποχής, μνημόνιο-αντιμνημόνιο, οι μεν είναι όσοι υποστηρίζουν τις μεταρρυθμίσεις στο μιλητό και οι δεν όσοι περιμένουν για πρώτη φορά την ελπίδα, την αξιοπρέπεια, έναν διορισμό, κάτι. (Οι υπόλοιποι, κάτι ευρολιγούρηδες με κοινή λογική, να βρουν καράβι να φύγουν!) Δεν τολμώ να πω ότι εμείς είμαστε οι άλλοι (και αντιστρόφως), με την έννοια ότι όλοι είμαστε ώριμα τέκνα της αδράνειας· γιατί να χαλάσω την πιάτσα;

Λατρεύουμε τα διχαστικά δίπολα, μας τρέφει το μίσος. Κι εμάς και τους άλλους. Ανέκαθεν αυτό, αλλά τώρα το κακό έχει παραγίνει: είμαστε πλέον ικανοί να σκοτωθούμε ακόμα και για το νέο χτένισμα της Κατερίνας της Στικούδη! Την περασμένη βδομάδα, έπεσαν κορμιά επειδή ο Πορτοκάλογλου έγραψε ένα τραγούδι που δεν άρεσε στον Αντρέα Μικρούτσικο; Ε, και λοιπόν; Και ο Μικρούτσικος έχει γράψει τραγούδια που δεν άρεσαν στους ανθρώπους. (Σε όλους τους ανθρώπους! Για να μην πω, και σε κάμποσα από τα υπόλοιπα πρωτεύοντα θηλαστικά.) Μπορεί αυτή να είναι αφορμή πολέμου; Μεταξύ μας, μπορεί και παραμπορεί!

Για του λόγου το αληθές (;), ακολουθεί το top-10 διαλόγων μεταξύ ζωντανών τρολ που σταχυολόγησα στα χαρακώματα (παραλίες, μεζεδοπωλεία, κ.λπ.) μέσα στο τριήμερο (του Αγίου Πνεύματος, τρομάρα μας!).

*

– Τι έκανες εσύ, όταν έπεσε μαύρο στην ΕΡΤ;
– Το πήρα κι έστριψα έναν μπάφο τρίφυλλο. Την “άκουσα” από δω μέχρι την Καρδίτσα.

*

– Εσύ γιατί δε λάμπεις, Ταγματάρχη μου;
– Σας παρακαλώ να μου μιλάτε στον πληθυντικό, θα με υποχρεώσετε. Είμαι κόρη ναυάρχου!

*

– Εμένα αυτός ο Πορτοκάλογλας ποτέ δε μου άρεσε.
– Να θυμηθείς να το γράψεις στ’ απομνημονεύματά σου, μεγάλε!

*

– Αυτό το κορίτσι, η Πανακότα-πώς-τη-λένε, αναρωτιέμαι, θα τα φέρει βόλτα με δεκαεφτά χιλιάρικα το μήνα;
– Κι εγώ έχω την έγνοια της. Έτσι μου ’ρχεται να πάω να της βάλω λάμπες αλογόνου, να γλυτώσει κάνα ευρουλάκι από τη ΔΕΗ.

*

– Είσαι δωσίλογος, Τσολάκογλου και προσκυνημένος γερμανοτσολιάς!
– Ναι, καλά! Εγώ σου φταίω τώρα που άνοιξες το εξάπορτο!

*

– Κανένας δε λέει σήμερα ότι θα ψηφίσει Πασόκ. Εντάξει, αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά κανένας δε λέει ούτε ότι ψήφιζε Πασόκ. Πού στο διάλο πήγανε οι μισοί ψηφοφόροι;
– Και γιατί κοιτάς εμένα; Εγώ ψηφίζω Σύριζα από το 1977!

*

– Εγώ, άμα ήμουνα Λαζόπουλος, θα ξανάβγαινα με το σλόγκαν «πάμε πλατεία».
– Και ποιος σε κρατάει; Άκουσα ότι ο Λαζόπουλος παραιτήθηκε από Λαζόπουλος, άρα η θέση χηρεύει.

*

– Αυτή η προεδρίνα έχει κάτι που με φτιάχνει.
– Εσύ, παιδί μου, έπρεπε να γίνει βενζινάς!

*

– Θράσος, όμως, και κείνη η Αγγλίδα τουρίστρια!
– Άσε με κάτω με δαύτην! Είχε και στο χωριό της λαθρομετανάστες, η βλαχάρα!

*

– Στην Ελλάδα κλείνουν τα σχολεία του Αγίου Πνεύματος. Παράδοξο δεν είναι;
– Φυλάγονται οι άνθρωποι. Σου λέει, μπορεί να περάσει κι από δω. Είμαστε για τέτοια τώρα;

*

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/1dK3X7x
via IFTTT