Παιδικά παιχνίδια

Αυτό δεν είναι τραγούδι # 368
Dj της ημέρας, η Τσαμπίκα Καρανικόλα

Λονδίνο 1997. Από παιδί λάτρευα τον Μαρίνο και τον τρόπο που ερμήνευε τα τραγούδια του. Τα «Παιδικά παιχνίδια» τα άκουσα για πρώτη φορά με τη φωνή της Πρωτοψάλτη και τα αγάπησα. Και έπειτα, χρόνια αργότερα, τα άκουσα με τη φωνή του Μαρίνου. Τότε τα λάτρεψα… Και δεν είναι μόνο οι στίχοι που χτυπάνε απευθείας στην καρδιά μου. Είναι και η εποχή που τα ανακάλυψα, μια περίοδος από τις πιο όμορφες της ζωής μου.

Φοιτήτρια στο μεταπτυχιακό μου στο Λονδίνο. Είχα ανοίξει φτερά και πετούσα στον υπέροχα γκρίζο ουρανό της πόλης, που όμως για μας φάνταζε πάντα φωτεινός. Και πώς να μην ήταν; Είχαμε όλη τη ζωή μπροστά μας. Έμενα τότε στην εστία του Πανεπιστημίου. Ανάμεσα στους Έλληνες ήταν και η Βασιλική, ξεκάρφωμα το όνομα ή σχεδόν, που θα γινόταν φίλη και μια από εκείνες τις υπέροχες ανθρώπινες συγχορδίες της ζωής μου. Οι σπουδές μας ήταν παραπλήσιες, ίδια τα καθημερινά δρομολόγιά μας. Και μέσα από εκείνα τα ταξίδια μας προς τη σχολή ανακαλύψαμε την κοινή μας αγάπη για τα τραγούδια… Μπαίναμε στο μετρό και πιάναμε το τραγούδι. Πάντα ξεκινούσαμε από τα «Παιδικά παιχνίδια» και συνεχίζαμε με άλλα… και άλλα… Σταματημό δεν είχαμε. Στην αρχή ψιθυριστά και με τον καιρό σχεδόν μεγαλόφωνα. Κρυφογελούσαμε βλέποντας την αντίδραση των υπόλοιπων γύρω μας και δε μας ένοιαζε. Δυο τρελές Ελληνίδες στο μετρό του Λονδίνου. Μα το τραγούδι μας συνεχιζόταν και στο δρόμο, ακόμα και λίγο πριν από την είσοδό μας στη βιβλιοθήκη της σχολής.

Πέρασαν τα χρόνια και για λίγο χαθήκαμε. Άλλες ζωές, άλλη ήπειρος… Έμειναν όμως εκείνα τα τραγούδια, η τρέλα μας και η ανθρώπινη συγχορδία. Και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, δεν μας ήταν δύσκολο να ξαναπιάσουμε το τραγούδι από την αρχή. Ήταν το πρώτο πράγμα που ανέβασα στον τοίχο της χρόνια μετά:

— Θυμάσαι;
— Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω;

Για τα τραγούδια που δε θα πάψουμε ποτέ να σιγοτραγουδάμε. Και για τις συγχορδίες που σιγοντάρουν τη ζωή μας.

Υ.Γ.: Η δική μας εκτέλεση πάντως βασιζόταν στο τραγούδι της Πρωτοψάλτη, έτσι κι αλλιώς εξαίσια κι αυτή.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

from dimart http://ift.tt/1GIIpOX
via IFTTT