Έναν εφιάλτη δίχως τέλος ζει η παρουσιάστρια, αφού πίσω από το λαμπερό της χαμόγελο κρύβεται πολύς πόνος και δάκρυα...
Μπορεί όταν οι τηλεοπτικοί προβολείς ανάβουν να είναι πάντα χαμογελαστή, λίγοι όμως είναι αυτοί που γνωρίζουν πως πίσω από το χαμόγελό της κρύβεται ένα ατελείωτο μαρτύριο. Ο θάνατος του πολυαγαπημένου της πατέρα έκανε τη Μαρία Μπακοδήμου να λυγίσει και μέχρι σήμερα παλεύει να επουλώσει τις πληγές της.
Όμως παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει ο πόνος δεν λέει να την αφήσει...«Με πόνεσε πολύ και με πονά ακόμα ο θάνατος του μπαμπά μου. Πάντοτε θα αισθάνομαι πόνο», εξομολογείται η Μαρία. Όσος καιρός και αν περάσει, ποτέ της δεν θα ξεχάσει τις στιγμές που έζησε δίπλα στον πατέρα της όσο εκείνος έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. «Η πιο σοκαριστική στιγμή της ζωής μου συνέβη κατά τη διάρκεια της ασθένειας του πατέρα μου, ο οποίος πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα. Πριν φύγει έπαθε οξύ πνευμονικό οίδημα. Κατά τη διάρκεια του οιδήματος, έμεινα στο δωμάτιο δίπλα του παρακολουθώντας τον. Ο τρόπος που προσπαθούσαν να τον κρατήσουν στη ζωή οι γιατροί και η προσωπική του αγωνία να ζήσει ήταν η πιο σοκαριστική στιγμή που βίωσα» Παρότι ο πόνος που ένιωθε κοιτώντας τον σε αυτή την κατάσταση την «έτρωγε», ποτέ της δεν τον άφησε μόνο. Αντίθετα, ήταν πάντα εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι, αφού «ένιωθα ότι μ' αυτό τον τρόπο του έδινα ώθηση να μείνει ζωντανός». Τα δέκα χρόνια που πέρασαν από την ημέρα που αποχαιρέτισε για πάντα τον πατέρα της δεν έχουν καταφέρει να απαλύνουν τον πόνο της ούτε στο ελάχιστο. Όλα γύρω της τον θυμίζουν γι' αυτό δεν είναι λίγες οι φορές που κοιτώντας δικά του αντικείμενα δακρύζει. «Πρόσφατα είδα μια φωτογραφία του στο σπίτι μας που κρατούσε αγκαλιά τον γιο μου. Παρατηρώντας τον, είχα την αίσθηση ότι υπάρχει. Καμιά φορά αν δω στο δρόμο έναν άνθρωπο που του μοιάζει, ταράζομαι, μπερδεύομαι, λέω "ο μπαμπάς μου". Μου λείπει», παραδέχεται με τα μάτια της να πλημμυρίζουν δάκρυα. Η μάχη της με την κατάθλιψη Μετά το θάνατο του πατέρα της η Μαρία κλήθηκε να αντιμετωπίσει έναν ακόμη εφιάλτη, αυτόν της κατάθλιψης. Παρότι προσπάθησε να φανεί δυνατή για χάρη των δύο γιων της, ο πόνος όσο ο καιρός περνούσε γινόταν πιο δυνατός με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να την πνίξει. «Πέρασα δύο χρόνια κατάθλιψη μετά το θάνατο του πατέρα μου. Όταν ήμουν μόνη, ξυπνούσα κι έκλαιγα», τονίζει αποκαλύπτοντας τον Γολγοθά που ανέβηκε. Βλέποντας να έχει μετατραπεί σε σκιά του εαυτού της, δεν έχασε καιρό και απευθύνθηκε σε ψυχολόγο. «Μου έδωσε μια ελαφριά θεραπεία με αντικαταθλιπτικά. Αυτό κράτησε 2-3 μήνες. Ξεκίνησα τη θεραπεία. Στο τρίτο αισθανόμουν ήδη καλύτερα, μίλησα με την ψυχολόγο και της ανέφερα ότι δεν θα τα συνεχίσω», παραδέχεται. «Οικογένειά μου ο Τίμος» Στήριγμά της σε όλη αυτήν τη μαύρη περίοδο που έζησε, ήταν ο σύντροφός της Τίμος Λειβαδίτης. Με την τρυφερότητα και την αγάπη που της έδειξε την έκανε να συνειδητοποιήσει πως ήρθε στη ζωή της για να μείνει, αποκαλώντας τον πλέον οικογένειά της. «Όταν αποφάσισα ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος μου αρέσει, θέλω να ζούμε μαζί, να έρχεται στο σπίτι μου, να πηγαίνουμε όλοι μαζί εκδρομές, τότε γνωρίστηκε με τους γιους μου και έχουν πολύ καλή σχέση», τονίζει. Παρότι οι δυο τους ζουν πλέον σαν παντρεμένοι, όπως αναφέρει η Μαρία «δεν με ενδιαφέρει καθόλου ο γάμος». Πηγή
Via
Μπορεί όταν οι τηλεοπτικοί προβολείς ανάβουν να είναι πάντα χαμογελαστή, λίγοι όμως είναι αυτοί που γνωρίζουν πως πίσω από το χαμόγελό της κρύβεται ένα ατελείωτο μαρτύριο. Ο θάνατος του πολυαγαπημένου της πατέρα έκανε τη Μαρία Μπακοδήμου να λυγίσει και μέχρι σήμερα παλεύει να επουλώσει τις πληγές της.
Όμως παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει ο πόνος δεν λέει να την αφήσει...«Με πόνεσε πολύ και με πονά ακόμα ο θάνατος του μπαμπά μου. Πάντοτε θα αισθάνομαι πόνο», εξομολογείται η Μαρία. Όσος καιρός και αν περάσει, ποτέ της δεν θα ξεχάσει τις στιγμές που έζησε δίπλα στον πατέρα της όσο εκείνος έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. «Η πιο σοκαριστική στιγμή της ζωής μου συνέβη κατά τη διάρκεια της ασθένειας του πατέρα μου, ο οποίος πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα. Πριν φύγει έπαθε οξύ πνευμονικό οίδημα. Κατά τη διάρκεια του οιδήματος, έμεινα στο δωμάτιο δίπλα του παρακολουθώντας τον. Ο τρόπος που προσπαθούσαν να τον κρατήσουν στη ζωή οι γιατροί και η προσωπική του αγωνία να ζήσει ήταν η πιο σοκαριστική στιγμή που βίωσα» Παρότι ο πόνος που ένιωθε κοιτώντας τον σε αυτή την κατάσταση την «έτρωγε», ποτέ της δεν τον άφησε μόνο. Αντίθετα, ήταν πάντα εκεί να του κρατά σφιχτά το χέρι, αφού «ένιωθα ότι μ' αυτό τον τρόπο του έδινα ώθηση να μείνει ζωντανός». Τα δέκα χρόνια που πέρασαν από την ημέρα που αποχαιρέτισε για πάντα τον πατέρα της δεν έχουν καταφέρει να απαλύνουν τον πόνο της ούτε στο ελάχιστο. Όλα γύρω της τον θυμίζουν γι' αυτό δεν είναι λίγες οι φορές που κοιτώντας δικά του αντικείμενα δακρύζει. «Πρόσφατα είδα μια φωτογραφία του στο σπίτι μας που κρατούσε αγκαλιά τον γιο μου. Παρατηρώντας τον, είχα την αίσθηση ότι υπάρχει. Καμιά φορά αν δω στο δρόμο έναν άνθρωπο που του μοιάζει, ταράζομαι, μπερδεύομαι, λέω "ο μπαμπάς μου". Μου λείπει», παραδέχεται με τα μάτια της να πλημμυρίζουν δάκρυα. Η μάχη της με την κατάθλιψη Μετά το θάνατο του πατέρα της η Μαρία κλήθηκε να αντιμετωπίσει έναν ακόμη εφιάλτη, αυτόν της κατάθλιψης. Παρότι προσπάθησε να φανεί δυνατή για χάρη των δύο γιων της, ο πόνος όσο ο καιρός περνούσε γινόταν πιο δυνατός με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να την πνίξει. «Πέρασα δύο χρόνια κατάθλιψη μετά το θάνατο του πατέρα μου. Όταν ήμουν μόνη, ξυπνούσα κι έκλαιγα», τονίζει αποκαλύπτοντας τον Γολγοθά που ανέβηκε. Βλέποντας να έχει μετατραπεί σε σκιά του εαυτού της, δεν έχασε καιρό και απευθύνθηκε σε ψυχολόγο. «Μου έδωσε μια ελαφριά θεραπεία με αντικαταθλιπτικά. Αυτό κράτησε 2-3 μήνες. Ξεκίνησα τη θεραπεία. Στο τρίτο αισθανόμουν ήδη καλύτερα, μίλησα με την ψυχολόγο και της ανέφερα ότι δεν θα τα συνεχίσω», παραδέχεται. «Οικογένειά μου ο Τίμος» Στήριγμά της σε όλη αυτήν τη μαύρη περίοδο που έζησε, ήταν ο σύντροφός της Τίμος Λειβαδίτης. Με την τρυφερότητα και την αγάπη που της έδειξε την έκανε να συνειδητοποιήσει πως ήρθε στη ζωή της για να μείνει, αποκαλώντας τον πλέον οικογένειά της. «Όταν αποφάσισα ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος μου αρέσει, θέλω να ζούμε μαζί, να έρχεται στο σπίτι μου, να πηγαίνουμε όλοι μαζί εκδρομές, τότε γνωρίστηκε με τους γιους μου και έχουν πολύ καλή σχέση», τονίζει. Παρότι οι δυο τους ζουν πλέον σαν παντρεμένοι, όπως αναφέρει η Μαρία «δεν με ενδιαφέρει καθόλου ο γάμος». Πηγή
Via
Διαβάστε περισσότερα »
from PoNiRidiS http://ift.tt/ZpnF1c
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου