Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

Στα χέρια του Μαυρογένη

—του Στέλιου Φραγκούλη—

Μια αληθινή ιστορία που έγινε πριν από σαράντα χρόνια και βάλε, θυμήθηκα διαβάζοντας χθες βράδυ την περιγραφή ενός πειρατή. Από το βιβλίο του Κάρολου Τζόνσον Οι Φημισμένοι Κουρσάροι, που γούσταρε να μεταφράσει και να μας συστήσει ο Φώτης Κόντογλου το 1936. Έπεσα στη κρεβάτι και πήρα να διαβάσω τη ζωή και τις περιπέτειες του Καπετάν Εδουάρδου Τιτς, από το Μπρίστολ, γεννημένου στα 1680.

Αυτός ο γενειοφόρος, θεόρατος πειρατής ήταν τόσο σκληρός, τόσο σαδιστικός με το πλήρωμα και τα θύματά του που δεν τον έλεγες άνθρωπο. Τα γένια του ήταν τεράστια, κατάμαυρα και κάλυπταν ολόκληρο το πρόσωπό του, γι’ αυτό τον έλεγαν Μαυρογένη. Μια μέρα, τύφλα μεθυσμένος απ’ το ρούμι, άναψε βαρέλια με θειάφι στ’ αμπάρι του καραβιού και διέταξε το πλήρωμά να μπει μέσα μαζί του να δούνε πόσο θα αντέξουν σ’ αυτήν την «Κόλαση» (έτσι την είπε). Και όπως βροντογέλαγε, πελώριος και μαύρος, ήταν στ’ αλήθεια ο Σατανάς.

Παντού γύρω κρέμονταν  εικόνες σκοτεινών, κοκκαλιάρηδων ανθρώπων που κοιτούσαν με αγριάδα. Έκανε τρομερή ζέστη. Το τσούρμο είχε φέρει μαζί κι έναν όμηρο που ο Μαυρογένης τον άρπαξε και τον σήκωσε ψηλά, ενώ κάποιοι με χοντρές φωνές τραγουδούσαν λόγια μιας άγνωστης γλώσσας. Ο Μαυρογένης  βύθισε το ανυπεράσπιστο πλάσμα σε ένα καζάνι που έβγαζε καπνούς. Άρχισε μια τελετή, ένας στέκονταν ορθός κι έλεγε μια προσευχή. Ακόμη ζωντανό το τρομοκρατημένο θύμα ούρλιαζε. Απ’ τα πρησμένα του μάτια ξεχώριζε οικείες και αγαπημένες μορφές —τον πατέρα του, τον παππού, λίγο πιο πέρα τη μάνα του— και όλοι μοιάζαν ευχαριστημένοι. Τελικά όλοι ανήκαν στο τσούρμο του Μαυρογένη; Ή μήπως συμφώνησαν να τους αφήσει να ζήσουν με αντάλλαγμα το μαρτύριό του; Ακόμα και ο Κόντογλου φαινόταν να απολαμβάνει τη δαιμονική αφήγηση και την εξωπραγματική δύναμη κακού που ατσάλωνε αυτόν τον άνθρωπο.

Και τότε συνέβη κάτι ανεξήγητο, ο αγριάνθρωπος σήκωσε τον αιχμάλωτό του και βρυχήθηκε: «Και το όνομα αυτού Στυλιανός». Με έδωσε σε μια κοπέλα που με τύλιξε στη λευκή πετσέτα της, με ντύσανε, με χτενίσανε και πήγαμε παιδική χαρά. Από τότε λέγομαι Στυλιανός μα με φωνάζουν Στέλιο.

black-sails-blackbeard

* * *

Εδώ άλλες αναρτήσεις του Ρακοσυλλέκτη

Το dim/art στο facebook

Το dim/art στο twitter

instagram-logo

img_logo_bluebg_2x



from dimart https://ift.tt/2r6SdEt
via IFTTT

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου