Το ψωμί των ονείρων
Αμρίτα Πρίταμ
—μετάφραση: Αμαλία Τσακνιά—
Χτες βράδυ
τόλμησα να γευθώ το ψωμί των ονείρων.
Δεν ξέρω πώς έγινε
και τ’ άκουσαν οι ουρανοί.
Μεγάλες φτερούγες έμαθαν το νέο
ράμφη σουβλερά έμαθαν το νέο
άσπλαχνα δόντια έμαθαν το νέο
κοφτερά νύχια έμαθαν το νέο.
Ήταν ένα γυμνό ψωμί
σχεδόν γυμνό από γεύση
δεν είχε κάλυμμα ψυχής
μήτε κάλυμμα σάρκας.
Μια μόνη επιδρομή και το ψωμί αρπάχτηκε
τα χέρια μου ξεσκίστηκαν
τα μάγουλά μου γέμισαν λαβωματιές.
Δεν υπάρχει ψωμί στα χείλη μου
μόνο η κουβέντα για το ψωμί —
Οι νύχτες είναι μαύροι γύπες.
Χτες βράδυ
τόλμησα να γευθώ το ψωμί των ονείρων.
Δεν ξέρω πώς έγινε
και τ’ άκουσαν οι ουρανοί.
[Περιοδικό Πρίσμα, τεύχος 2, χειμώνας 1980]
* * *
Εδώ άλλα ποιήματα, άλλων εβδομάδων
Στο:Το ποίημα της εβδομάδας Tagged: ποίηση, Αμρίτα Πρίταμ, Αμαλία Τσακνιά, Λογοτεχνία
from dimart http://ift.tt/2vs0GWY
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου