«Ο αναγνώστης είναι αφηρημένη ιδέα»

Ιστορίες ανάγνωσης #44 — μια στήλη για επίμονους αναγνώστες, γραμμένη από λάτρεις της ανάγνωσης

Απόσπασμα από διάλογο του Αντόνιο Ταμπούκι με το κοινό στο Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών στις 30 Μαΐου 2008, μετά από διάλεξη του συγγραφέα. Από το βιβλίο: Αντόνιο Ταμπούκι, Λογοτεχνίας εγκώμιο, μετάφραση: Ανταίος Χρυσοστομίδης, Άγρα / Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, Αθήνα 2009.

* * *

Κατά τη γνώμη σας, ένας συγγραφέας γράφει για τον εαυτό του ή για τους άλλους;

Το ερώτημά σας είναι ένα ερώτημα που το έθεσα συχνά στον εαυτό μου. Υπάρχει ένα ωραίο ποίημα της Wislawa Szymborska, της Πολωνέζας ποιήτριας που το 1994 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ, το οποίο, στο τέλος ενός διαλόγου με κάποιον που της ζητούσε μια απάντηση σε ορισμένα μυστήρια που μας βασανίζουν, λέει: «Μου κάνατε ακριβώς την ερώτηση στην οποία θα μου άρεσε να έχω μια απάντηση».

Για να απαντήσω πιο σοβαρά, πιστεύω ότι ουσιαστικά γράφουμε πάντα για τον εαυτό μας. Οι άλλοι έρχονται μετά, ο αναγνώστης είναι μια αφηρημένη ιδέα, ίσως ένας καθρέφτης. Αν στη συνέχεια είναι όμοιος με εμάς, ακόμα καλύτερα: νιώθουμε λιγότερο μόνοι. Ένα βιβλίο, παρ’ όλα αυτά, είναι ένα παράξενο πράγμα, επειδή είναι πάντα ανώτερο από τον συγγραφέα του αλλά και επειδή πρόκειται για ένα εντελώς ανεξάρτητο δημιούργημα. Το ότι γράφουμε ένα βιβλίο μπορεί να μας οδηγήσει να βρούμε κάποιες αδελφές ψυχές, κάποιους «άλλους» που όμως θα μοιάζουν μ’ εμάς. Αυτό έχει τη σημασία του, τροφοδοτεί την ελπίδα ότι υπάρχουν πρόσωπα που μας μοιάζουν και στα οποία μοιάζουμε.

* * *

Επιμέλεια στήλης: Γιώργος Τσακνιάς

Εδώ άλλες Ιστορίες ανάγνωσης

from dimart http://ift.tt/1hdoGBY
via IFTTT