zougla: Οι γιεγιέδες

Κυριακή 1 Ιουλίου 2018

Οι γιεγιέδες

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1403
DJ της ημέρας, η Χαρούλα Ζάρα

Τέλη δεκαετίας του ’60, αρχες ’70, στο χωριό. Καλοκαίρι. Σιγά μην πήγαινε κανείς διακοπές τότε! Έχουμε μαζευτεί σε κάποιο σπίτι στη γειτονιά, που είχε ένα από κείνα τα τεράστια ραδιόφωνα κι έναν γιγαντιαίο καθρέφτη ακριβώς από πάνω του. Ορθογώνιο, δύο επί τρία, με μια χρυσοποίκιλτη κορνίζα γύρω γύρω. Είμαστε 5-6 κορίτσια του Δημοτικού, άντε και της πρώτης Γυμνασίου. Θέλουμε να μάθουμε να χορεύουμε… σέικ! Ήταν η ώρα μιας εκπομπής με τραγούδια στο ραδιόφωνο και στηθήκαμε μπροστά στον καθρέφτη που μας χώραγε όλες και περιμέναμε το κατάλληλο τραγούδι! Και να το!Χαχαχαχαχα! Γελάω ακόμα και σήμερα, όταν το θυμάμαι: «Με τους γεγιέδες άρχισες παρέα / και δε θα καθαρίσουμε ωραία / εγώ δε θέλω μούσια και γενειάδες…» Κι αρχίσαμε τα κουνήματα και τις φιγούρες κι όσο ξεθαρρεύαμε, τόσο του δίναμε και καταλάβαινε κι απολαμβάναμε τα σώματά μας στον καθρέφτη! Δίπλα στην κουζίνα, η μαμά των κοριτσιών του σπιτιού παράτησε το μαγείρεμα και ήρθε και μας χάζευε κρατώντας την κουτάλα και διασκέδαζε μαζί μας. Και τότε, πάνω στο «πας φιρί να βρω αγάπη άλλη» ανοίγει ξαφνικά η εξώπορτα και μπαίνει σαν σίφουνας μέσα η… θεολόγος του σχολείου μας και μητέρα μιας εκ των χορευτριών! Αυστηρή! Σκληρή! Άτεγκτη! Παγώσαμε εκεί που βρισκόμασταν! Πού να προλάβουμε να κρυφτούμε; To ραδιόφωνο συνέχιζε να παίζει… Ορμάει και βουτάει έξαλλη την κόρη της και γυρνάει στην άναυδη οικοδέσποινα με την κουτάλα, που δεν κατάλαβε τι γίνεται και γιατί: «Κυρία μου, η κόρη μου δεν θα ξανάρθει στο σπίτι σας! Το έχετε κάνει διαφθορείο!» Κι εξαφανίστηκε τρέχοντας και σέρνοντας μαζί της τη φίλη μας… Και η κυρία Π. γυρνάει και μας ρωτάει κατάπληκτη: «Τι μου είπε;»

voytsas k1

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.