zougla: K

Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017

K

cover_64219332013_r

Αυτό δεν είναι τραγούδι #968
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Θεοχάρης

Ο Γάλλος Richard Pinhas (γεν. 1951), ένας σημαντικός κιθαρίστας και συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό. Απολύτως λογικό: το ηλεκτρονικό ροκ δεν είναι δα και στην αιχμή της ποπ μουσικής. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει και πολλά πράγματα για τη στήλη αυτό_δεν_είναι_τραγούδι, η οποία δεν έχει ιδιαίτερο κόλλημα με τον αφρό της εποχής· αντίθετα, επειδή ο αφρός είναι στην ουσία αέρας κοπανιστός, εμάς εδώ μας αρέσουν κυρίως εκείνοι που κοπανάνε τον αέρα.

Ο Pinhas είναι ο μόνος κιθαρίστας που ξέρω να έχει PhD στη φιλοσοφία – από τη Sorbonne (όπου και δίδασκε κάποτε), υπό την επίβλεψη του φιλόσοφου Gilles Deleuze. («Και σημαίνει κάτι αυτό;» –Ω, ναι, κάτι σημαίνει!) Ως μουσικό, ίσως κάποιοι να τον έχουν ακούσει με τα συγκροτήματά του στη δεκαετία του ’70: τους Schizo (’70-’72) και τους Heldon (’74-’76).

Η δισκογραφία του είναι μεγάλη, οι συνεργασίες του πολλές. Οι βασικές μουσικές του επιρροές είναι ο Robert Fripp και ο Brian Eno. Έχει κάνει πειραματικές δουλειές πάνω στο έργο του δασκάλου του, του Deleuze, αλλά και των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας Norman Spinrad και Philip K. Dick – τις δύο άλλες βασικές του φιλοσοφικές επιρροές.

Απόψε θα ακούσουμε ένα απόσπασμα από το Oblique Sessions II (1999), τη συνεργασία του με τον Καταλανό μουσικό και συνθέτη Pascal Comelade (ξέρετε, εκείνον που έχει μανία με τα μουσικά όργανα-παιχνίδια· έχουμε ξαναπαίξει τραγούδι του: βλ. εδώ). Το κομμάτι λέγεται “K”. Δεν ξέρω αν ο τίτλος αναφέρεται στον Γιόζεφ Κ., τον ήρωα του Κάφκα στη Δίκη, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα.

Πάμε, λοιπόν:

«Κάποιος θα πρέπει να συκοφάντησε τον Γιόζεφ Κ. διότι, χωρίς να έχει κάνει τίποτα κακό, ένα ωραίο πρωί συνελήφθη». (Φραντς Κάφκα, Η Δίκη, μετάφραση: Αλέξανδρος Κοτζιάς, Εκδόσεις Γαλαξία, 1961, σ. 7.)