Fennario

Αυτό δεν είναι τραγούδι #977
Dj της ημέρας, ο Γιώργος Τσακνιάς

Μια παλιά σκοτσέζικη μπαλάντα μιλάει για μια όμορφη κοπέλα από το Fyvie (κοντά στο Aberdeen), την οποία ερωτεύεται ένας ιρλανδός λοχαγός. Η αφήγηση είναι σε τρίτο πρόσωπο, κατά κανόνα ο αφηγητής είναι κάποιος στρατιώτης από τον λόχο του ερωτευμένου Ιρλανδού. Όπως σε όλα τα δημώδη, υπάρχουν πολλές παραλλαγές: σε κάποιες η κοπέλα τον απορρίπτει, γιατί είναι ξένος και στρατιώτης· σε άλλες ψήνεται και είναι έτοιμη να του δοθεί, αλλά δεν τον εγκρίνει η μαμά της. Ο Ιρλανδός εμφανίζεται να απειλεί την κοπέλα ότι θα ισοπεδώσει την πόλη της αν εκείνη δεν ενδώσει ή/και ότι θα σώσει την πατρίδα της αν του κάτσει. Το βέβαιο είναι ότι πρόκειται για την ιστορία ενός ανεκπλήρωτου έρωτα — και ο ήρωας έχει κακό τέλος, καθώς πεθαίνει στη μάχη ή από τον καημό του (ή και από τα δυο μαζί).

Όπως συνέβη με πολλά σκοτσέζικα, ιρλανδέζικα και αγγλικά τραγούδια, η μπαλάντα για την ομορφούλα του Fyvie και τον ερωτευμένο λοχαγό ταξίδεψε στην Αμερική και συνέχισε εκεί τη ζωή της. Λίγο λίγο, οι τραγουδιστές ξέχασαν το Fyvie —δεν είναι δα και καμιά μεγαλούπολη— και έτσι προέκυψαν διάφορες παραφθορές του τοπωνυμίου, οι οποίες στον εικοστό αιώνα αποκρυσταλλώνονται στο εύηχο και εξωτικό, πλην ανύπαρκτο, Fennario. Αυτό το -o στο τέλος έχει προστεθεί στο παρεφθαρμένο Fyvie  για να βολέψει την ομοιοκαταληξία (μπαίνει στο τέλος όλων των λέξεων με τις οποίες λήγουν οι στίχοι — κι έτσι η ρίμα γίνεται παιχνιδάκι, διά του Γόρδιου Δεσμού). Η ηρωίδα δεν είναι πια Bonnie Lass, δηλαδή μια ομορφονιά Σκοτσέζα, αλλά απλώς η Πέγκυ — συγκεκριμένα, η Peggy-O. Το 1962, ο Dylan συμπεριέλαβε το κομμάτι στο πρώτο του άλμπουμ, με ένα εισαγωγικό περιπαικτικό σχόλιο για το ανύπαρκτο τοπωνύμιο: «I’ve been around this whole country but I never yet found Fennario».

Τέτοια μπαλάντα δεν θα μπορούσε να μην την πει βέβαια και η Baez:

Και, φυσικά, ήταν βούτυρο στο ψωμί των Simon and Garfunkel:

Έγινε μια από τις αγαπημένες διασκευές των Grateful Dead, οι οποίοι το έπαιξαν 265 φορές live στο διάστημα 1973-1995:

Τη δεκαετία του ’90, το κομμάτι επιστρέφει στο ρεπερτόριο του Dylan, στη διασκευή των Dead πλέον:

Έχει ενδιαφέρον ότι το ανύπαρκτο —και εκ παραφθοράς προερχόμενο, όπως είπαμε— τοπωνύμιο αποκτά δική του ζωή: το Dire Wolf, κομμάτι που περιλαμβάνεται στο Workingman’s Dead των Grateful Dead (1970), διαδραματίζεται στο Fennario:

In the timbers to Fennario, the wolves are running round
The winter was so hard and cold, froze ten feet ‘neath the ground

[…]

In the backwash of Fennario, the black and bloody mire
The Dire Wolf collects his dues, while the boys sing ’round the fire
Don’t murder me, I beg of you, don’t murder me
Please, don’t murder me

Έτσι λοιπόν, ένα τραγούδι που μιλάει για ένα είδος που έχει εξαφανιστεί ήδη από την Πλειστόκαινο (dire wolf, Canis dirus) διαδραματίζεται σε ένα ανύπαρκτο μέρος. Μια χαρά.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

Στο:Αυτό δεν είναι τραγούδι Tagged: Bob Dylan, Grateful Dead, Γιώργος Τσακνιάς, Μουσική, Joan Baez, Simon and Grafunkel

from dimart http://ift.tt/2mijZ0J
via IFTTT