—της Stucano Closer και της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου—
Θα έμοιαζε παράλογο ένας κατεξοχήν ποιητής της σωματικότητας, όπως ο Ουόλτ Ουίτμαν, που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1819, να μην έχει ισχυρές πεποιθήσεις σε σχέση με το πώς πρέπει να τρέφεται κανείς. Το «ηλεκτρικό σώμα» οφείλει να είναι πάντα φορτισμένο, τόσο γεμάτο ενέργεια ώστε να απολαμβάνει κάθε πτυχή της ζωής, από την πιο υλική έως την πιο υπερβατική.
Ναι, ο Ούιτμαν έτρωγε — πολύ και με χαρά.
Για την ακρίβεια, η δίαιτά του θα προξενούσε ρίγη φρίκης και αποτροπιασμού στους οπαδούς της φυσικής ζωής, που ήταν και ο ίδιος. Όταν ο Ουίτμαν μιλούσε για φαγητό, ένα πράγμα εννοούσε βασικά: κρέας. Οποιουδήποτε χρώματος. Και ψάρι. Και θαλασσινά. Η κάθε του μέρα ήταν ένα ατέλειωτο εσωτερικό ντους πρωτεΐνης. Μάλιστα, το 1858, δημοσίευσε μια διατριβή 47.000 λέξεων με τίτλο Manly Health and Training (Υγεία και άσκηση του άνδρα), όπου, εκτός από μερικές μάλλον αναμενόμενες πρακτικές όπως καθημερινό μπάνιο με κρύο νερό, πολύ πρωινό ξύπνημα, ηλιοθεραπεία χωρίς κανένα ρούχο και άνετα παπούτσια, περιλαμβάνει και ορισμένες, ας τις πούμε επιεικώς ιδιόρρυθμες, όπως την καλλιέργεια γενειάδας και την σχεδόν αποκλειστική κατανάλωση κρέατος, «μισοψημένου, λίγο αλατισμένου και συνοδευόμενου από παξιμάδι ή γαλέτα».
Ο Ουίτμαν φαίνεται πως ακολούθησε πιστά τη δικής του έμπνευσης δίαιτα μέχρι τον θάνατό του, στα 72 του, κι ας του έλεγαν οι φίλοι του, όπως ο φυσιοδίφης Τζον Μπάροουζ, ότι είναι προφανές από το υπερβολικά ροδαλό του χρώμα και το βάρος του πως το σώμα του παράγει «πάρα πολύ αίμα και λίπος».
Ο Ουίτμαν πάντως, εκτός από το κρέας, είχε και μια ακόμα μεγάλη γαστριμαργική αγάπη, πολύ πιο συμπαθητική: έφτιαχνε και κατανάλωνε αφειδώς ένα συγκεκριμένο, βαρύ κέικ με καφέ, δαμάσκηνα και σιρόπι σφενδάμου. Η συγκεκριμένη συνταγή είναι μία από τις δύο όλες κι όλες συνταγές γλυκισμάτων που βρέθηκαν στα πάμπολλα κατάλοιπά του (η άλλη ήταν για ντόνατς). Φαίνεται μάλιστα από τις επιστολές του ότι το κέικ με καφέ αποτελούσε και αναπόφευκτο δώρο σε όποιον τον επισκεπτόταν. Ναι, αν μη τι άλλο, ένα δείπνο με τον Ουίτμαν δεν θα έκρυβε ποτέ ιδιαίτερες γευστικές εκπλήξεις. Αλλά κανείς ποτέ δεν ισχυρίστηκε πως οι μεγάλοι ποιητές είναι και σπουδαίοι διαιτολόγοι, έτσι δεν είναι;
* * *
Καλλιτέχνες στην κουζίνα και σεφ με ανησυχίες:
μια στήλη για την τέχνη της γαστρονομίας και τη γαστρονομία της τέχνης.
Εδώ άλλες αναρτήσεις από την κατηγορία Η κουζίνα του dim/art
from dimart http://ift.tt/1Ubtfsx
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου