zougla: Η Ιερά Σύνοδος, ο Χρουστσόφ και ο Κοέλιο

—του Γιώργου Τσακνιά για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—

Το ότι έχει πολλά κοινά η πίστη στον μαρξισμό-λενινισμό με την πίστη στον χριστιανισμό το ξέραμε: ο τελεολογικός χαρακτήρας, η λύτρωση στο απώτερο μέλλον όπου όλα θα είναι υπέροχα (στον παράδεισο ή στην αταξική κοινωνία), η χαρά της θυσίας και του μαρτυρίου ως τότε κ.λπ.

Άλλο ένα κοινό —λεπτομέρεια, αλλά φοβερά χαρακτηριστική— είναι ο τρόπος με τον οποίον οι θεωρητικοί των δύο συστημάτων «τεκμηριώνουν» την όποια άποψη ή θέση τους με αναφορές στις «γραφές»: για τους μεν χριστιανούς είναι πολύ σημαντικό να παραπέμπουν στα Ευαγγέλια και τους μαθητές του Χριστού, πρωτίστως, και δευτερευόντως στους Πατέρες, για τους δε κομμουνιστές προέχει το τσιτάτο στον Λένιν (όχι στον Μαρξ). Είναι ας πούμε χαρακτηριστικό ότι ο Χρουστσόφ, στην περίφημη «μυστική ομιλία» του στο 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956, με την οποία καταδίκασε την προσωπολατρεία και ουσιαστικά αποκαθήλωσε τον Στάλιν (ομιλία που προκάλεσε έως και καρδιακές προσβολές μεταξύ των συνέδρων που την παρακολούθησαν) παραπέμπει, ιδίως στην αρχή της ομιλίας, μερικές δεκάδες φορές σε βιβλία, άρθρα και ομιλίες του Λένιν. Ενώ λοιπόν ο λενινισμός πηγάζει από (και συνεχίζει τον) μαρξισμό, ο οποίος είναι κατεξοχήν τέκνο του Διαφωτισμού, εν προκειμένω καταφεύγει στην απολύτως αντι-λογική (προ-νεωτερική) τεχνική του χριστιανισμού να «τεκμηριώνει» τον εαυτό του διά του εαυτού του: είναι έτσι διότι το είπε ο Κύριος, στον οποίον εμείς πιστεύουμε διότι είναι Θεός, και είναι Θεός διότι μας το είπε ο ίδιος (και ο γιος Του).

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος —σαν να λέμε, η Κεντρική Επιτροπή της Εκκλησίας της Ελλάδας—, λοιπόν, μας ενημέρωσε σήμερα ότι δεν θα κολλήσουμε ιό από τη θεία κοινωνία, διότι «φόβος δεν υπάρχει στην αγάπη, αλλά η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο» («φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, Ιωάν. Α΄ 4.18»). Πρώτον, σχώρα με Θε μου, αλλά τέτοια κοινότοπη παπαριά θα την έγραφε κι ο Κοέλιο, αν δεν τον προλάβαινε ο Ιωάννης (είναι από επιστολή του, όχι από το Ευαγγέλιο). Δεύτερον, άγιοι πατέρες, το απόσπασμα δεν λέει ότι «δεν κολλάει ο ιός από την θεία κοινωνία» (που και να το έλεγε δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να πειστούμε), αλλά λέει ότι «όποιος πιστεύει δεν φοβάται». Αλήθεια είναι αυτό, βέβαια. Το ξέρουν πάρα πολύ καλά οι μουρλοί που ζώνονται με εκρηκτικά και πάνε και σκάνε ανάμεσα σε ανθρώπους. Καθόλου δεν φοβούνται.

Υ.Γ. Οι επιστολές του Ιωάννη γράφτηκαν στα τέλη του 1ου αι. στην Έφεσο. Η πρώτη επιστολή, από την οποία προέρχεται το απόσπασμα, στάλθηκε στις εκκλησίες ως εγκύκλιος κατά των αιρετικών — πρόκειται δηλαδή για κείμενο που προσπαθεί να επιβάλει τη «γραμμή» κόντρα στις εσωκομματικές τάσεις.

* * *