Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

Ο κήπος με τ’ αγάλματα

Garden with statuesΑυτό δεν είναι τραγούδι #
Dj της ημέρας, η Τσαμπίκα Χατζηνικόλα

Κάθε φορά που ακούω τη μουσική με τις παιδικές φωνές να δίνουν το ρυθμό μού έρχονται στο νου απομεσήμερα καλοκαιριού. Γρίλιες γερτές με τον ήλιο να τρυπώνει ανάμεσά τους. Δωμάτια μισοσκότεινα και δροσερά και συ να νιώθεις την καλοκαιρινή ραστώνη μετά από τις ατελείωτες ώρες δίπλα στη θάλασσα. Το μόνο που θέλεις τις στιγμές της ραθυμίας σου είναι να δεις εκείνα τα παιδιά, παιδί ήσουν και συ, να μιλούν και να παίζουν, να ζουν σε έναν κήπο γεμάτο θαύματα. Το θαύμα που κρύβει το μάρμαρο των αγαλμάτων και αποκαλύπτεται κάθε φορά που το φωτίζει ο ήλιος.

Και κάπως έτσι, σχεδόν ονειρικά και όχι ρομαντικά, έγινα κάποτε αρχαιολόγος. Αρχή του παραμυθιού, ή ίσως καλύτερα του ονείρου, καλησπέρα σας…

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

Το dim/art στο facebook

follow-twitter-16u8jt2 αντίγραφο




from dimart http://ift.tt/1X1bf7I
via IFTTT

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου