Αυτό δεν είναι τραγούδι #610
Dj της ημέρας, η Τσαμπίκα Χατζηνικόλα
Λίγο πριν το γυμνάσιο ή εκεί γύρω, σε μια εξοχή, εποχή καλοκαιριού, δυο παιδιά γνωρίζονται και νιώθουν πως θα αγαπιούνται για πάντα. Είναι τα χρόνια της εφηβείας όταν όλα είναι πιο έντονα: τα χρώματα, το φως, τα σκοτάδια, ό,τι μπορεί να κάνει την καρδιά μας να φτερουγίσει.
“Για πάντα” είπαν ανταλλάσσοντας βότσαλα από την ακρογιαλιά σαν να ήταν αυτά η επισφράγιση μιας υπόσχεσης. Και ήταν όμορφη η υπόσχεση που χρωμάτιζε το τώρα και έκανε τα παιδιά να καρδιοχτυπούν και να κλέβουν ματιές το ένα του άλλου. Ένα καλοκαίρι όνειρο και από εκείνη την εποχή αναμνήσεις ποτισμένες από τη θάλασσα.
Το “πάντα” είναι κάθε φορά το τώρα, είναι η στιγμή που το ζεις και σύντομα γίνεται παρελθόν όπως και το καλοκαίρι. Τα παιδιά χώρισαν και χάθηκαν ένα χρόνο.
Σε μια εξοχή, εποχή καλοκαιριού, δυο παιδιά συναντιούνται ξανά. Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Προσπαθούν μάταια να πιάσουν το νήμα από την αρχή. Και αυτό το μάταιο πονάει. Το “πάντα” μένει μετέωρο και χρόνια αργότερα γιατρεύεται μ’ αυτό το τραγούδι.
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
from dimart http://ift.tt/1Qhl7Yp
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου