James Joyce, συνθέτης

Αυτό δεν είναι τραγούδι #552
Dj της ημέρας, η Αναστασία Κότσαλη

O James Joyce πληκτρολογούσε θυμωμένος.  Πριν από λίγες μέρες, είχε λάβει την απάντηση του ιρλανδού συνθέτη Geoffrey Molyneux  Palmer πως δεν συμπεριέλαβε το Bid Adieu στα τριάντα δύο  ποιήματα από τη συλλογή του Chamber Music που επέλεξε να μελοποιήσει. Το θέμα έπρεπε , ενδεχομένως, να λυθεί με δύο τρείς γύρους μαύρης μπύρας από την ντόπια pub  – Ο James ήταν, εξάλλου, γερός πότης.  Προτίμησε την ήπια γκρίνια της αλληλογραφίας: «Tι κρίμα που δεν σ’ άρεσε το τραγούδι Bid Adieu, πάνω σε αυτό  πειραματίστηκα κι εγώ ο ίδιος μουσικά. Μακάρι να θελήσεις κάποτε να το ξανακοιτάξεις…» Από τον Joyce θα περιμέναμε τα πάντα γενικώς — και μόνο αριστουργήματα ειδικώς∙ στην πρώτη (και τελευταία) συνθετική του απόπειρα δημιούργησε μια άρια γεμάτη ομορφιά, μικρή και στροφική, με στίχους τρυφερούς, που ο Palmer είχε επιπόλαια προσπεράσει.

Η συλλογή Chamber Music απαρτίζεται από ντελικάτα στιχουργήματα  (όπως έλεγε και ο Pound), μια δαντελένια προσθήκη στην φαρέτρα του Joyce: Εκεί που ο ταχυδακτυλουργός της φόρμας μπλέκει καλειδοσκοπικά πολύπλοκές υφές και υλικά. Στο Bid Adieu στρέφει το βλέμμα του στο ύφος των πάλαι ποτέ Βρετανών βάρδων. Και ξεδιπλώνει μια ιστορία «ενηλικίωσης», σωματικής, ερωτικής γύρω από ένα «διχτάκι» μαλλιών, όπως αυτά που έβλεπε στις μεσαιωνικές εικόνες.

«Αποχαιρέτα /τις κοριτσίστικες σου ημέρες, τους κοριτσίστικους  σου τρόπους /έτσι όπως τους αποπλανεί, χαρούμενος, ο  Έρωτας / το δίχτυ που τυλίγεται σα ζώνη στα ξανθά μαλλιά σου. / Οι άγγελοι σαλπίζουν το όνομα του / Κι εσύ ξεδίπλωσες τα στήθη σου / Κι αργά ξετύλιξες το δίχτυ, το σύμβολο της παρθενιάς σου».

Οι ιστορίες ενηλικίωσης εμπεριέχουν πάντα θραύσματα μελαγχολίας, σαν κάθε αποχαιρετισμός που σέβεται τον εαυτό του. Κι ο Joyce, μέγας λάτρης της μουσικής και του adieu, έγινε εξόχως μελαγχολικός εκεί που έπρεπε — όταν το έκανε τραγούδι.

Παρίσι 1939

Υγ. Για το 2015 , χρονιά ενηλικίωσης, πολιτικής και καλλιτεχνικής…γίναμε σοφότεροι-ή όχι; Σε κάθε περίπτωση, bid adieu.

Bid adieu, adieu, adieu,*
Bid adieu to girlish days,
Happy Love is come to woo
Thee and woo thy girlish ways —
The zone that doth become thee fair,
The snood upon thy yellow hair.

When thou hast heard his name upon
The bugles of the cherubim
Begin thou softly to unzone
Thy girlish bosom unto him
And softly to undo the snood
That is the sign of maidenhood.

* * *

Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.

* * *

Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια

* * *

from dimart http://ift.tt/1MNvcqS
via IFTTT