Αυτό δεν είναι τραγούδι #556
Dj της ημέρας, η Τσαμπίκα Χατζηνικόλα
Σκηνή πρώτη
Δωμάτιο σκοτεινό, νωρίς το πρωί. Ακούγονται θόρυβοι από την κουζίνα˙ εκείνοι οι θόρυβοι που, όταν είσαι παιδί, αισθάνεσαι ότι γεμίζουν το κενό και ζεσταίνουν το χώρο. Είναι Τρίτη και πρέπει να σηκωθείς να ετοιμαστείς για το σχολείο. Πλησιάζεις στην κουζίνα. Το ραδιόφωνο πάνω στο ψυγείο και μόνιμα στο δεύτερο πρόγραμμα. Εκείνη την ώρα, κάθε μέρα, παίζει τραγούδια ρετρό. Και το καναρίνι στο κλουβί, που κρέμεται στο παραθυράκι της κουζίνας, σιγοντάρει, καθόλου διακριτικά θα έλεγα, τη γυναίκα που τραγουδά την ευτυχία της. Τι ξύπνημα κι αυτό!
Σκηνή δεύτερη, χρόνια μετά
Σε μια ξένη χώρα που θα μπορούσε να είναι πατρίδα σου, σε ένα μικρό διαμέρισμα, ισόγειο, φοιτητικό. Χειμώνας μαλακός και μια αλεπού έξω από το παράθυρό σου. Πίνεις καφέ και χαμογελάς στον κόσμο. Και περιμένεις να ξυπνήσει σιγοτραγουδώντας «της εξοχής τα πρωινά», παραλλαγμένο σε πρωινά Κυριακής. Κι ας είναι ακόμα Τρίτη…
* * *
Κάθε βράδυ, ένας συνεργάτης ή φίλος του dim/art διαλέγει ένα τραγούδι — ή, μάλλον όχι· αυτό δεν είναι τραγούδι, ή δεν είναι μόνο ένα τραγούδι: είναι μια ιστορία για ένα τραγούδι. Στείλτε μας κι εσείς ένα τραγούδι που δεν είναι τραγούδι στο dimartblog@gmail.com.
* * *
Εδώ άλλα τραγούδια που δεν είναι τραγούδια
* * *
from dimart http://ift.tt/22LoRbe
via IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου